Παιχνίδια στο σκοτάδι.

3.Επίσκεψη.

"ΆΝΟΙΞΕ! ΆΝΟΙΞΕ ΣΟΥ ΛΈΩ"
Ποτέ δεν ανοίγει όταν έρχεται ο καιρός να δώσει χρήματα για εμένα και τον αδερφό μου.

Μυρίζει πολύ άσχημα εδω. Θέλω να φύγω! Αλλα δεν θα το κάνω! έχω δώσει μια υπόσχεση στον αδερφό μου και πρέπει να την κρατήσω.

Όπου και να κοιτάξω θα δω βρώμικα πεταμένα ρούχα και εσώρουχα.

📱
Νεφέλη: "Χρήστο ενημέρωσε την μαμα πως θα αργήσω να έρθω σπίτι. " ειπα βιαστικά.

Χρήστος: "Γιατί; τι έγινε; δεν βρήκες τον μπαμπά;" ειπε αγχωμένος.

Νεφέλη: " Χρήστο ηρέμησε, όλα καλά. Τον βρήκα και μιλάμε. Θέλουμε να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί!"

Όλα όσα είπα στον αδερφό μου ήταν ένα ψέμα.. Ούτε ανοιξε ούτε θελω να περάσω χρόνο μαζί του. Δεν θέλω να ξέρει τα χαλιά του πατέρα του από τόσο μικρός. Δεν φταίει πουθενά. Δεν θέλω να ξέρει πως αρνείται να μας δώσει χρήματα.. Δεν θέλω να ξέρει πως δεν θέλω ούτε να τον βλέπω!

Σκέφτηκα να την στήσω απέξω από το τροχόσπιτο και να τον πιάσω να του μιλήσω μόλις εμφανιστεί.

Έχουν περάσει 2 ώρες και ακόμα να φανεί.. Θα φύγω!

"ΜΕ ΑΚΟΎΕΙ ΚΑΝΕΊΣ; ΓΙΑΤΊ ΈΣΒΗΣΑΝ ΤΑ ΦΏΤΑ;" ειπα τρομαγμένη..
Είναι σκοτάδι. Ειμαι μέσα στο δάσος με σκοπό να βγω στον κεντρικό δρόμο. Δεν βλέπω τον δρόμο. Δεν βλέπω φωτα. Δεν βλέπω τίποτα.
Φοβάμαι. Κρυώνω
Ακούω βήματα, ακούω ψιθύρους. .
"ΝΑΙ; ΠΟΙΟΣ ΕΊΝΑΙ ΕΚΕΙ; ΣΕ ΑΚΟΎΩ ΞΈΡΕΙΣ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΊΣ ΕΔΏ ΈΞΩ"
Η καρδιά μου πάει να σπάσει τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορω. Ακουω την ανασα μου τοσο δυνατα. Έχω σκοντάψει πάνω από 10 φορες. Δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν έχει σήμα! Θέλω απλα να πάω σπίτι.

.......

Βγήκα επιτέλους στην λεωφόρο.
"Ουπς.. συγγνώμη! βιάζομαι πολύ." ειπα ντροπιασμένη.

"Θες να σε πετάξω; το αμάξι μου από δω είναι 5 λεπτά." είπε πρόθυμος

Σαν να τον έχω ξαναδεί! νιωθω λες και τον ξέρω!

"προς τα που πας; " ειπα χαμογελώντας.

"οπου πας εσυ" είπε με ένα πονηρό χαμόγελο.

"πάω στο κέντρο της πόλης" απαντησα βιαστικά.

"έχεις χρόνο για ένα ποτο;" ειπε και πέρασε μια τούφα των μαλλιών μου πίσω από το αυτί μου.

Έχω αρχίσει και τρομάζω. Απομακρύνθηκα και είπα απότομα
"Όχι δεν έχω."

"Δεν θέλω να σε ταραξω. Σορρυ αν σε έκανα να νιώσεις άβολα.. Παμε για ένα ποτό να επανορθώσω." είπε με απογοητευμένο ύφος..

"Συγγνώμη αλλά δεν έχω χρόνο.. Θα στο χρωστάω!" ειπα χαμογελώντας.

"Εκλεισε. Δωσε μου τον αριθμο σου." ειπε κλείνοντάς μου το ματι και με σκουντιξε με τον ώμο του για να προχωρήσουμε.

Ετσι, παίρνω το κινητό του και περνάω τον αριθμό μου καθώς περπαταγαμε.

Με έφερε! Η ώρα έχει περάσει.. Ξημερώνει και νυστάζω πολύ..