Παιχνίδια στο σκοτάδι.

4.Αλήθεια ή ψέμα;

"ΝΕΦΕΛΗΗ"
"ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΣΕ ΤΙ ΚΑΝΕΊΣ ΠΙΑ;"

"ΝΕΦΕΛΗΗ"

Νομίζω πως ακούω αυτές τις φωνές για ώρα.
Η ώρα πήγε 1!
Τι ώρα γύρισα εχθες; Πως γύρισα; Χρειάζομαι κιαλλο ύπνο.. πονάνε τα μάτια μου και το κεφάλι μου γυρίζει!
Ήταν όνειρο όλο αυτό; νομίζω ξέρω ποιος είναι. Ειναι ο τύπος από τον φούρνο! Ναι αυτός είναι, ειμαι σίγουρη.
Καλά τόσο όμορφος ήταν που τον ονειρεύτηκα;
Όπα.. μετά το δάσος τι συνέβη; Ηταν και αυτό πραγματικότητα;

"Καλημερα μαμα, Καλημέρα Χρηστακη" ειπα χασμουριώντας.

"Τι Καλημέρα κορίτσι μου; μεσημεριασε!" ειπε η μητερα μου παραπονετικα.

"Εμένα ποτε δεν με αφήνεις να κοιμάμαι τόσο αργά και να ξυπνάω τόσο αργά επίσης. Αυτο είναι άδικο!" ειπε ο μικρος μου αδερφος θυμωμένος.

"Χρήστο μην ξεκινάς πονάει το κεφάλι μου" ειπα εξουθενωμένη.

"Κοίτα να κάνεις ένα ντουζάκι και να έχεις ηρεμήσει μέχρι το βράδυ γιατί έχουμε καλέσει τους γείτονες για δείπνο!" ειπε η μητερα μου αυστηρά.

Δεν ήξερα πως να αντιδράσω.
Να χαρώ; Να αγχωθώ;
Έτρεξα στο δωμάτιο μου να βρω κάτι καλό να βάλω!

Άρχισα να βλέπω διάφορα βιντεάκια στο Youtube για ένα τελειο hairstyle!
Τελικά είχα ενθουσιαστεί πολύ.Πιο πολύ απ'όσο περίμενα.Και δεν ξέρω γιατι τόσο😏.

Οι ωρες περνάνε!

"Νεφέλη, Νεφέλη ειπε η μαμα πως σε 1 ώρα οι γείτονες θα ειναι εδώ!" ειπε όλο χαρά ο Χρήστος.

"Εντάξει Χρήστο πηγαινε ασε με να ετοιμαστώ" ειπα βιαστικά.

.........

Ακούω το κουδουνι! Ρίχνω μια τελευταια μάτια στον καθρέφτη! Το μπορντο μου κραγιόν ταιριάζει απίστευτα με το κόκκινο φόρεμά μου!
Το διακριτικό κολιέ αυτό μου το είχε πάρει πέρσι η κολλητη μου. Ειναι μια χρυσή αλυσίδα με πάνω μια διακριτική καρδιά. Τα μαλλιά μου είναι μαζεμένα πάνω! Νομίζω πως ειμαι έτοιμη να τους υποδεχτω!

Κατεβαίνω τα σκαλιά και αρχίζω να συστήνομαι..

"Καλησπέρα, Νεφελη Χαίρω πολύ!" ειπα χαμογελώντας

"Καλησπέρα κορίτσι μου, Ειμαι Η Κ.Μαρια η καινούρια σας γειτόνισσα"

"Χάρηκα."

"Καλησπέρα Νεφελη χαρηκα για την γνωριμία..είμαι ο Κ.Τακης"

"παρομοίως"

"Καλησπέρα ματάκια" ειπε ψιθυριστά.
"Ειμαι ο Στεφ" πρόσθεσε δυνατά.

*Τι χαρακτηρισμός  είναι αυτός σκεφτηκα*
Αλήθεια τώρα; ο τύπος από τον φούρνο και αυτός από το δάσος είναι ο ίδιος; και οντως τώρα είναι γείτονας μου;

"Εε..εε Καλησπέρα" ειπα καπως χαμένη.

"Με λενε Νεφέλη" πρόσθεσα βιαστικά.

"Ελατε στην τραπεζαρία έτοιμο το τραπέζι" ειπε ο Χρήστος Αφού συστήθηκε πρωτα.

Πήγαμε όλοι προς την τραπεζαρία και ο steph ηρθε και κάθισε δίπλα μου. Έσκυψε στο αυτι και μου ειπε:

"Μου χρωστάς ένα ποτό😉"

Εγώ από την αμηχανία μου απλα τον κοίταξα και χαμογέλασα..

"Τι λες για σήμερα;" ειπε κοιτάζοντάς με στα μάτια.

"Έκλεισε. Κερνάς" ειπα γελώντας.

Πιστεύω πως πλέον δεν είχα λογο να μην θέλω να παω μαζί του για ποτο.

Το δείπνο τελείωσε και έπρεπε να φύγουμε!

"Μαμά πάω μια βόλτα με την Άννα."

"Εε πρέπει να φύγω κι έγω! Θα πάω να βρω τον Στάθη."

Πριν μας απαντήσουν οι δικοί μας φύγαμε.