Παιχνίδια στο σκοτάδι.

6."Στέφανε περιμενε."

Ξύπνησα.

Η πρώτη κίνηση είναι να ανοίξω το κινητό μου να δω μήπως έχω μήνυμα του.

Τίποτα...

Να τον πάρω τηλέφωνο;

*Καλεί.. Καλεί.. Καλεί.. *

Δεν το σηκώνει. Κοιμάται;

"Καλημερα μαμα, πως εισαι μετά τα χθεσινά;" ρώτησα αμέσως.

"Καλά είμαι Νεφέλη μου.. Το κάνει συχνά αυτό ο πατέρας σου.. Απλα εχθες ήταν εκτός ορίων." είπε ήρεμα.

"Ο Χρήστος; Πως αντέδρασε;"ρώτησα.

"Τον πήρα και φύγαμε από το σπίτι. Δεν ήθελα να δει τον πατέρα του σε αυτήν την κατάσταση." είπε απότομα.

Ο Χρήστος είναι ακόμα στο δωμάτιο του.
Σίγουρα κάτι θα άκουσε.. Δεν έχουμε και καλή ηχομόνωση.

"Καλημερα Χρήστο."
"Νεφέλη τι έγινε εχθες;"
"Τίποτα Χρήστο μου.. Όλα ήταν ένας εφιάλτης.. Ξεχασετα."

Έφαγα γρήγορα γρήγορα πρωινό φόρεσα το σορτσάκι μου το μαύρο ,μια κολλητή ραντακι κόκκινη μπλούζα ,βανς και έφυγα.

Πήγα στο πάρκο μήπως και τον δω εκεί απέναντι.

Τέτοια ώρα τον είδα και την προηγούμενη φορά.

......

"ΣΤΕΦ!ΣΤΈΦΑΝΕ!" λεω αλλά δεν γυρνάει. Τι εγινε; γιατί με αποφεύγει τόσο;

"Στεφανε περίμενε."

Ακουμπάω τον ώμο του και τον γυρνάω προς το μέρος μου. Τι γυμνασμένος που είναι!

"Ο Χριστός και η Παναγία! τι έγινε; Ποιος στο έκανε αυτό;" ειπα φοβισμένη.

Το ματι του ήταν κατάμαυρο.
Το κάτω χειλος του πρησμένο.

"Δεν είναι τίποτα ματάκια. Μια μικρή διαφορά πριν φύγω για εξωτερικό."

"Αυτή δεν είναι μικρή διαφορά! Ειδικά για να υπάρχει ακόμα μετά από 4 χρόνια." είπα όλο και με πιο πολύ άγχος και ένταση στην φωνή μου.

"Μην το σκέφτεσαι. Πάμε να σε κερασω έναν καφέ!"

Του χαμογέλασα περασε το ενα χερι του στην μέση μου και προχωρήσαμε.

"Εδώ Καλά είναι" λεει

Μα καλά τι του αρέσει από αυτό το μαγαζί; εδώ όλο τύποι που τους αρέσουν τα ναρκωτικά και το ξύλο συχνάζουν!

" Εε... εδω;" ειπα περιφρονητικά.