Παιχνίδια στο σκοτάδι.

7. Οπτική γωνία Στεφ.

Δεν ήθελα να γίνουν ετσι τα πράγματα. Ήθελα να κάνω να την δω 3 μέρες.Να φύγουν τα σημάδια.

Είδε το ματι μου. Το χείλος μου. Παλι Καλά δεν είδε το σώμα μου.

Μου ξέφυγε. Δεν ήθελα να της δείξω εκείνο το μαγαζί. Ελπίζω να μην κατάλαβε τίποτα.

"Ματάκια. Πάμε στην brew?"

"Πάμε!" ειπε ενθουσιασμένη.

Είναι τόσο όμορφη! Από την πρωτη στιγμή που την είδα μου αρεσε πολύ!

"Θες να μου πεις τι συμβαίνει με εσένα; γιατί τα έπαθες αυτα;" ρώτησε.

Δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνει αυτό. Αν ήθελα να μιλήσω για το παρελθόν μου θα μίλαγα.

"Δεν θέλω να το συζητήσω ματάκια."
"Μην επιμένεις" πρόσθεσα.
"Εντάξει.."

Την βλέπω.. Δεν θα υποχωρήσει.. Πρέπει να της πω κατι.. Για το δικό της καλό κιολας.. Αλλά δεν θέλω να της πω ψέματα.

"Μην μου κατσουφιαζεις.. Δεν έχω να πω κατι για το παρελθόν μου. Πήγα για σπουδές στο εξωτερικό και τώρα γύρισα."  είπα γρήγορα.

"Τι σπουδές;"
"Μα καλά τώρα γιατί να σκαλίζουμε  το παρελθόν;"της  ειπα.

Δεν ήξερα τι να της πω.Δεν έχω ιδέα από αυτά.

Μεσημεριασε και έπρεπε να φύγουμε.
Χωριστήκαμε.
Της χάιδεψε απαλα το μάγουλο πριν φύγουμε και την έπιασα από την μέση. Πόσο θέλω να την φιλήσω..

"Φιλε δεν θα περιμένουμε άλλο. Βγήκες. Τώρα τα λεφτά μας!" ειπε χτυπώντας με στην πλάτη.

"Φιλε το στοίχημα αυτό έχει δείξει εδώ και 4 χρόνια. Η ιστορία έχει τελειωσει.Φυγε πριν το μετανιώσεις"

"Τι εγινε μαν; Θα ξαναχτυπησεις; Μυαλό δεν έβαλες με όλα αυτά;" ειπε και ήμουν έτοιμος να τον χτυπήσω πολύ άσχημα.

Δεν το έκανα. Γύρισα και έφυγα. Του έδωσα την τελευταία προειδοποίηση. Άμα ξανασυμβει δεν ξέρω τι θα κάνω..

Έφτασα σπίτι μου. Έκανα ένα μπάνιο και πήρα τηλέφωνο την Νεφελη.

"Ματάκια; θες να πάμε για φαγητό;"

"Ελα σε 10 να με πάρεις."

Πηγα στο αμάξι και ξεκίνησα προς το σπίτι της.