SERA

Altıncı Bölüm

Alhan ben düşüncelerimle boğuşurken. Kolumdan çekerek beni bir yere götürmeye çalıştı. Ne olduğunu anlamadım.
"Neler oluyor?"
"Biriyle tanıştıracağım seni."
"Tamam ama kolumu bırakabilir misin?Ben yürümeyi biliyorum."dedim. Durdu, bana baktı, gülümsedi ve kolumu bıraktı. Az sonra asansöre bindik. Bizden sonra yaklaşık 6-7 kişi daha bindi. Sıkışmıştım. Bir bayanın bana çarpmasıyla Alhanın üzerine doğru düştüm. Ah bu ne rezillik Sera! Hemen kalktım kendimi toparladım. Özür diledim. O halinden baya memnun görünüyordu. Ve altıncı kata geldik. Asansörden indik. Kapısı diğer kapılardan daha farklı olan bir odaya girdik. Sonradan anladım ki burası Alhanın odasıydı. İçeriye girdiğimizde yaklaşık 25-30 yaşlarında ama genç görünen bir adam kapıya dönük, arkasını masaya yaslamış, bizi bekliyor gibiydi. Fazla samimi duruşu vardı. Gülümseyerek bizi karşıladı. Alhana dönerek:
"Bahsettiğin kız mı?" diye sordu, Alhan ise kafasını evet anlamında sallayarak karşılık verdi. Ben neler olduğunu anlayamadan karşımda ki adam söze atıldı:
"Merhabalar. "dedi ve elini uzattı. Karşılık verirken sözüne devam etti:
"İzninizle kendimi tanıtayım. Adım Barış. Bundan sonra size işiniz için gerekli olan dilleri öğretecek özel hocanızım." dedi. Şimdi anlamıştım. Ben de gülümsedim:
"Merhaba ben Sera. Çok memnun oldum. Umarım başarabilirim."
"Bana gelip de dil öğrenmeyen bir kişi daha olmadı. Kendi dilinmiş gibi bileceksin bundan sonra."
"Peki hangi dilleri öğreneceğim?" dedim ve Alhan atıldı:
"Ben çıkayım isterseniz?"
Tam, "İyi olur" diyecektim ki Barış bey atıldı:
"Kusuruma bakmayın efendim." dedi bana dönerek, "Sadece tanışmak için bugün buradayım. Detayları yarın konuşacağız." dedikten sonra gitti. Sadece cevap olarak gülümseyebilmiştim. Barış bey gittikten sonra Alhana döndüm:
"Ben o zaman gideyim."
"Hayır. Bugün çalışma."
"Olmaz. Ben işinde aksaklık yapan biri değilim. Yapamam.Kusuruma bakmayınız."
"Sizli bizli mi olduk?"
Ya biz zaten neden başından beri sizli bizli değildik ki!.. Diyemedim tabiiki. :)
"İş ayrı, özel hayat ayrı."
"Şuan yalnızız."
"ıhm..Benim işime başlamam gerek." diyip kapıdan çıktım. Bana tüm binayı gezdirmişti. Hafızam kuvvetli olduğu için hepsi aklımdaydı. Şimdi 3. Kata gitmem gerekiyordu. Çalışma yerim o kattaydı.
    3. Kata geldim. Girmem gereken çalışma yerime girdim. Herkes işine odaklanmış, kimse kimseyi görmüyordu. Biraz etrafa bakındım ve selam verdim. Kimse karşılık vermedi, sadece baktılar ve yaptıkları şeye geri döndüler. Bir kız hariç, o kız yanıma geldi ve elini bana doğru uzattı. Karşılık verdim.
"Selam.Sen yenisin galiba? Hoş geldin." dedi ve gülümsedi. Neden bilmiyorum ama içim bir an çok ısınmıştı bu kıza.
"Evet yeniyim. Hoş buldum."
"E gel otur. Sanırım yerin burası." diyip yanındaki yeri gösterdi. Gülümseyip oturdum. Oturduktan sonra sandalyesini bana doğru çevirdi, ve:
"Bu arada benim adım İrem. Senin adın ne? "
"Sera."
"Vaov. İlk defa duyuyorum değişikmiş.Peki kaç yaşındasın? Ona göre hitap edelim birbirimize." dedi.
"22 yaşındayım.Siz?"
"Bende 22!" diye sevinçle bağırdı. Sonra etrafına dönerek
"Affedersiniz"dedi utançla.
Sonra bana döndü, gülümsedi, biraz yüzüme baktı:
" Umarım çok çok iyi anlaşırız"diyip bana neler yapacağımı anlattı. Doğru ya tüm binayı gezmiştim, ama ne yapacağımı bilmiyordum.Anlattıktan sonra çalışmaya başladım. Yaklaşık yarım saat çalıştım ondan sonrasını hatırlamıyorum..
 
     Kafamı klavyeden kaldırdım. Meğer sızmışım. Kimse beni uyandırmamış. İrem neredeydi? O bile beni kaldırmamıştı. Kalkmaya çalıştım ama sersemleyip yere düştüm. Dizim acımıştı. Arkamdan bir ses:
"Daha ne kadar uyuyacaktın acaba?" dedi, anlayamadan yarı göz kapalı arkama baktım. Bu Alhandı. Hemen sirkelendim ayağa kalktım.
"Ne zamandır buradasın?Neden beni uyandırmadın? Herkes nerede?"
"Onlara çıkmasını ben söyledim."
"Ne?"
"Seni izlemek istedim. Ve bugünlük erken çıkmalarını istedim."
Sapık bu, kesssin sapık! 
"Hoff. Allah'ım acaba bu işi kabul ederek yanlış mı yaptım?"
"Hahahahaha."
Sinsi bakışlarımı üstüne doğru attım. Sanki ürkmüş gibi birden konuyu değiştirip:
"Hadi yemek yiyelim. Bildiğim iyi bir yer var."dedi ve cevabımı bile almadan elimden tuttu götürdü. Hiç tepki vermedim. Çünkü yemek dendi mi akan sular dururdu. Biraz sonra çok lüks gözüken bir restoranta girdik. Manzarası güzel olan bir yere oturduk.
Menüye baktığımda ağzım açık kalmıştı:
"O-HA! Bir salata nasıl 50 TL olabilir ya!" diye bağırdım. Herkesin kafası bana doğru döndü . Kimisi şaşırmış, kimisi küçümser, kimisi ise aşağılayıcı bir şekilde bakmıştı. Salak kız. Sussana. Sesli düşünme diye daha kaç kere söyleyeyim. Rezil ettin kendini!
Alhan güldü ve:
"İstediğin ne varsa alabilirsin."dedi. Biraz düşündüm. Ama ben yemeğe aşık olan birisi olduğum için itiraz etmedim. Bencillik yapıp 400 TL lik yemek sipariş ettim. Oh olsundu ona, biraz olsun rahatlamıştım. Yemekler gelmişti. Alhan şaşırarak:
"O küçük midene bunlar nasıl sığacak?"
"Hahaha. Küçük mide mi? Ben küçük görünebilirim. Ama midem vücudum kadardır. Yanii bu benim için hiç bir şey. "dedim ve sinsi sinsi güldüm. Şaşkınlıkla bana baktı. Çünkü o sadece iki çeşit yemek almıştı. Ben ise 6 çeşit yemek almıştım.. Evet biraz fazla olmuş olabilir.ihihi
Yemek bittikten sonra kalktık, dışarı çıktık. Alhan bana:
"Seni bırakabilirim istersen."diye sordu. Sırf mahalledekiler bir şey demesin diye reddettim. O da çok ısrar etmedi. Beni taksiye bindirip gitti..

  Eve vardığımda saat 20:23 dü. Ilık bir duş aldım ve direkt odama gittim. Annem neler olduğunu merak etmişti ama anlatacak halim yoktu. Duygularım karma karışıktı. Üstelik bugün uyumama rağmen çok yorgun ve uyumaya müsaittim. Pijamalarımı giydim. Bahçeye çıktım. Salıncağa oturup yıldızları seyre daldım. Kafam karışmıştı. Neden bu çocuk bu kadar ilgileniyordu benimle. Üstelik o bir CEO! Benimle, benim gibi bi fakirle- Yuh Sera amma attın he durumun gayet iyi senin. Tamam yani fakir değilim ama ona göre fakir denebilirim.. Her günün sonundaki gibi o gün olanları kafamda sindirmesem olmuyordu...