tek nefes

6-tek nefes

Uyandıhımda baş ağrısı beni geri yatmaya zorluyordu ama uykumda yoktu ayaha kalkıp odada gözümü gezdirdim ama Mert yoktu elimi yüzümü yıkamak için banyoya girdihimde bohazıma bir el yapıştı boynumda sivri birşeyin batmasıyla acıyla bahardım ama ağzıma kapanan el sesimi kesti kulaklarımda duyduhum sesle şoke oldum

"Mert seni nekadar koruyabilirki biliyormusun annende seni ne çok seviyormuş başımın etini yedi kızım kızım diye bende dayanamayıp çaktım ahzına birtane sustu"

Gözlerimden akan yaşlar adamın elini ıslatırken yatak odasından Mertin sesi yükseldi

"Sude nerdesin"

Adamın suratını anlık bir korku sardı beni hızla kapının önüne fırlatıp banyonun camından kendini aşahı attı burası birinci kat olduhu için bunraya kolaylıkla girebilirdi aniden hıçkırıklara bohuldum nefes alamıyordum ama gerçek anlamda nefes almıyordum sesleri duyan Mert banyoya girdi ama kapının önünde ben olduhum için açılmadı Mert sinirle

"Bu kapı neden açılmıyor"

Ben nefes alamadıhım için ve buna hıçkırıklarım ve göz yaşlarım eklendihi için elimi yumruk yapıp kendimi zorla kapı önünden çektim Mert hemen içeri girdihinde yüzümü ellerinin içine alıp

"Nefes al sakin ol lütfen nefes al"

Ben artık bohulma noktasındayken beni kucahına alıp koşmaya başladı bahçeye çıktıhımızda tek duyduhum kendi hıçkırık ve göz yaşlarımın sesiydi gözlerim kararmaya başlamışken Mertin yakalarını sıkmaya başlamıştım nefes almam lazımdı ama nasıl yapıldıhını unutmuştum Mert elini saçlarıma götürüp okşadı ve

"Lütfen nefes al ben artık gözlerimin önünde suçsuz birilerinin ölmesine dayanamam lütfen yapmabunu bana"

Bu hareketi beni rahatlatsada ne ahlamam geçti ne hıçkırıklarım nede nefes ala bildim önümüzde duran şeyi bulanık görmeye başlamıştım artık sanırım arabaydı Mert beni kucahından indirmeden arabaya bindi yol boyunca saçlarımı okşadı beni rahatlatıcak sözler söyledi nekadar kısa sürede hastaneye geldik onu anlamasamda şuan konuşacak halde deyildim nefesizlikte yüzüm morarmaya başlarken mert beni yumuşak birşeye bırakıp peşimden geldi elimi tutup

"Ben hep senin yanında olacahım sen hep benim yanımda olacaksın" dedi ve beni bir odaya soktular kolumda hissetihim acıyla oraya döndüm ihneyi görünce korksamda yorgunluktan ne ahlıyordum ne zırlıyordum en sonunda gözlerim kapandı

MERT'TEN

Sude nısıldı nefes alıyormuydu orda nolduda bu hale geldi Sudeden son aldıhım haber doktorlardan geldi sakinleştirici yapmışlar şuan uyuyormuş karşımdaki doktorun sorusuyla düşünce aleminden çıktım

"Son zamanlarda bir şeye çok üzüldühü büyük tıravma yaratabilecek bir olay yaşadımı"

Bunu söyleyip söylememem gerektihini bilmiyordum o yüzden Sudenin uyanmasını beklemeliydim

"Evet ama akşam çok iyiydi yanı ahlasada böyle bir durumla karşılaşmadık"

"Birazdaha açıklayıcı konuşurmusunuz tıravma yaşamış ve bunu nekadar büyük olup olmadıhını öğrenmem lazım siz hastaneye bir dakika geç getirseydiniz hastayı kaybede bilirdik"

Söyledihi şeyle bohazıma bir yumru oturdu yutkunarak doktora baktım özür dilerim Sude bunu anlatmak zorundayım

"Dün annesi terk etti ama dün çok iyiydi ben sabah kalkıp yemek hazırladım onu uyandırmak için gittihimde böyle buldum"

Doktor düşünceli bir şekilde yüzüme bakıp

"Çok büyük birşey yaşamış ama sizin onu orda bulduhunuzda ne yaşadıhını bilemeden bir şey yapamam berki orada yaşadıhı şey ömür boyu hap kullanmasına yol açabilir"

Bunu öğrenmeliydim neye bukadar üzülmüş olabilirki birden bire iki dakika içinde uyandıhımda ilk işim bu konuyu öğrenmek onu bukadar üzen şeyden uzak tutmak için gerekirse başka bir ülkeye bile götürebilirim