Clumsy | Saida

•3•

Evimizin bahçesinde oturmuş Momo ile bugün yaşadıklarımı konuşuyorduk.Bu kızın soruları asla bitmeyecek gibiydi.

Momo: "Nasıl yani? Bugün sana çarpan kadın aslında şirketin sahibi miymiş?"

Elimdeki kahveyi masaya bırakıp beni heyecanla dinleyen Momo'ya baktım.Bana verilen kartı masanın üzerinden almış incelemeye devam ediyordu.Bu kadar heyecanlı olması beni güldürmüştü.

Dahyun:"Şirketin kartını verdiğine göre şirketin sahibi olmalı."

Momo: "Ama kartın üzerinde iki isim var.Acaba kardeşi falan mı? "

İsimlere pek dikkatli bakmamıştım.Momo'nun elindeki kartı alıp üstündeki isimlere baktım.
Nayeon ve Sana.

Dahyun: "Bilmem belki de kardeşlerdir. "

Momo sırıtıp duruyordu.

Momo: "Eee daha anlatacağın bir şeyler yok mu? Hepsi bu kadar mı? "

Dahyun: "Bide telafi etmek istediğini söyledi."

Hâlâ karşımda sinsi sinsi sırıtıyordu.

Dahyun: "Ne bakıyorsun öyle be? "

Momo: "Hiiiç."

Bakışlarını umursamamaya çalıştım ama mümkün değildi.Anlaşılan bu gece ondan kurtuluş yoktu.

Dahyun:"Hava da ne kadar soğudu ya en iyisi içeri geçelim. "

Gülümseyip evin arka kapısına doğru koştum. İçeri girip salona doğru ilerledim ve kendimi koltuğun huzurlu kollarına bıraktım.

Gözlerimi kapatıp bugünü düşünmeye başladım.
Onu aramalı mıydım bilmiyorum. Arasam ne diyecektim ki?
Merhaba bugün bana çarpmıştınız lütfen telefon paramı ödeyin mi?

İç çekip gözlerimi açtığımda Momo dibime girmiş bana bakıyordu.

Momo: "Bence de aramalısın.Benim telefonumu kullanabilirsin."

Birden karşımda onu görmeyi beklemediğim için korkup hemen doğruldum.

Kalbimi tutup konuşmaya başladım.

Dahyun: "Momo sen bana kalp krizi mi geçirttireceksin?! Hem her şey bitti şimdi de düşüncelerimi mi okumaya başladın? "

Kafama vurup cevapladı.

Momo: "Sesli düşündün salak."

Yerden kalkıp karşı koltuğa oturdu.

Momo: "Hem ben hakkın olduğu için aramanı istiyorum.O kadın yüzünden telefonundan oldun. "

Dediği doğruydu ama en iyisi sabah aramaktı. Gecenin bir vakti arayıp rahatsız edemezdim.

Dahyun: "O zaman belki yarın ararım. Yani belki, bilmiyorum. Elbet bir gün ararım."

Momo yerinden kalkıp yanıma gelmiş dediklerime gülüyordu. Ellerimi tutup beni ayağa kaldırdı.

Momo: "Tamam tamam elbet bir gün ararsın.Bu kadar utangaç olmanı beklemiyordum."

İlerleyip merdivenlerden üst kata doğru çıkmaya başladık.Aslında utangaç değildim, sadece arayıp ne diyeceğimi bilmiyordum.

Momo: "Artık uyusak iyi olur dubu.Saat de geç oldu, sabah erkenden gidip kafeyi açmam lazım.Şu sıralar çok müşteri geliyor. "

Durup devam etti.

Momo: "Yarın benimle gelmek ister misin? Hem bana da yardım etmiş olursun."

Koluna sarılıp anlayışla kafa salladım ve odalarımıza doğru ilerledik.