ѕιяєи мє∂ℓєу🐚 ~blackpink~

🐚chapter 1:The New Girl In The City

Βρέχει

Η Lisa αναστενάζει καθώς βλέπει της σταγόνες της βροχής να κυλάνε στα παράθυρα του λεωφορείου,καθώς βολεύεται στην θέση της.Τέτοια ώρα κανένας δέν ήταν εξω,μα παρόλα αυτά μισούσε την οκλαχωγία που επικρατούσε εκει μέσα.

«Τελικά η Κορέα ήταν ένα πολύ διαφορετικό μέρος απο αυτό που νόμιζα» μουρμούρησε από μέσα της.

Μόλις είχε φτάσει στην Κορέα από την Ταϊλάνδη μετά από αρκετές ώρες πτήσης και ήταν πολύ κουρασμένη.Ξάπλωσε πίσω στην θέση της και έκλεισε τα μάτια της.

Ο λόγος που ήρθε στην Κορέα ήταν να πραγματοποιήσει το όνειρο της:Τον χορό.Μακαρι να μπορούσε στην χώρα της αλλά η φτώχια και η άσχημη οικονομική κατάσταση της οικογένειας δεν της έδιναν τα περιθώρια να πραγματοποιήσει το όνειρο της.

Μέχρι που ήρθε η ευκαιρία της ζωής της.Πήρε μέρος σε έναν διαγωνισμό που διεξήγαγε ένα λύκειο της Κορέας για δωρεάν υποτροφία σε ξένους μαθητές.Πήρε μέρος και τελικά την δέχτηκαν ανάμεσα σε 100 υποψήφιους!

Ήταν τόσο χαρούμενη που νόμιζε ότι ήταν όνειρο.Οι γονείς της φυσικά είχαν τους προβληματισμους τους για το μέλλον της κόρης τους αλλά εν τέλει την άφησαν να ταξιδέψει στην Κορέα.

Το λεωφορείο τελικά σταματάει.Η Lisa παίρνει την βαλίτσα της και κατεβαίνει τις σκάλες με προσοχή.Έβαλε το χέρι της επάνω από το κεφάλι της και έκανε ένα μορφασμό ενόχλησης όταν σταγόνες νερού αγγίζουν το χέρι της.

«Πόσο μισώ την βροχή» σκέφτηκε καθώς άνοιξε την ομπρέλα της.Κράτησε σφιχτά την βαλίτσα της και προχώρησε ευθεία.

Προχώρησε στο σκοτεινό δρομάκι που εκτεινόταν μπροστά της καθώς μουρμούριζε το αγαπημένο μου τραγούδι για να αισθανθεί πιό ασφαλής.Οι δρόμοι φωτίζονταν αμυδρά,καθώς οι μόνες πηγές φωτός προερχόταν απο κάτι ταμπέλες και φανάρια μπροστά απο τις εισόδους καταστημάτων και σπιτιών.

Tο ξενοδοχείο στο οποίο θα έμενε ήταν σίγουρα σε αυτόν τον δρόμο,άλλα δέν έβρισκε την διεύθυνση.Τα Κορεατικά της ήτανε καλά,μα σίγουρα ήθελαν βελτίωση.

Μετά απο λίγο ακόμη περπάτημα,στο μακρύ σκοτεινό σοκάκι με τα εγκαταλελημένα μαγαζιά και τους λασπωμένους δρόμους.σύντομα τα μάτια της συναντάνε μία μισοφωτισμένη και σκονισμένη απο τον αέρα ταμπέλα.