At the Couch

4 It's Over

"Precious! Did you miss us?" masayang bati ni mommy sakin

Nakabalik na kasi sila ni daddy, nandito kamu ngayon sa sala at magkatabing nakatayo kami ni uncle

"Yah" sabi ko sabay ngiti

"James, thank you for taking care of Precious" sabi ni daddy

"No problem, kuya" Ugh! I will miss him. But what can I do?

"Dito ka na kumain ng dinner, James" pag aaya ni mommy

"Sige po" sabi ni uncle at umupo na sa couch

Agh! That couch!

Umakyat naman sila mommy sa kwarto, pati ako ay umakyat na sa kwarto ko dahil hindi ko kayang titigan si uncle don, baka kung ano pa magawa ko

Hindi ko alam pero may pumatak na luha sa mata ko. I hugged my pillow

Simula ng dumating si uncle, simula nung may nangyari samin, I changed. Ang dating Precious wala na, naging maamo ako lalo na pagdating kay uncle. He changed me. Hindi ko alam kung anong klaseng pagbabago, basta nararamdaman ko na nagbago ako.

6 pa lang naman at sure akong mamaya pang 7: 30 kakain kaya natulog muna ako.

"Precious, kakain na" rinig kong sabi ng kung sino man sa labas ng kwarto ko

Gumising naman ako at tamad na binuksan ang pinto ko. Nagulat naman ako ng makita kong si uncle yon.

Hindi ko alam pero hindi ko na sya kayang titigan. Ang hirap na.

Bumaba na kami at nakaupo na don sila mommy. Umupo ako sa tabi ni mommy, sila uncle naman at daddy ang magkatabi, at kaharap ko ngayon sa uncle

"Precious, malapit na ang pasukan. San mo ba balak mag Grade 12?"

"Mommy, obviously, sa dati ko lang din na school. Ang pangit naman kung lilipat pa ko. Ang besides, 3 weeks pa bago magpasukan. You're too excited mommy"

"Ikaw ba James, ano balak mong pasukung trabaho?" tanong ni daddy

"Depende po kung may opportunity" I miss him, already.

"Nga pala, dadating na dito ang pinsan mo Precious" sabi ni mommy

"Okay" simple kong sagot

"Do you want to travel?"

"It's up to them"

"Okay okay, kung papayag man sila ay mag s-stay tayo ng one week sa Batanggas"

Hindi na ako sumagot dahil wala na ako sa mood.

"Precious, ikaw na ang maghatid sa uncle mo sa labas, magpapahinga na kami ng daddy mo. You know, tired" sabi ni mommy at pumasok na sya sa kwarto nila mi daddy

Bumaba naman ako at nakita kong inaayos ni uncle ang pantalon nya. Lumabas na kami ng hindi nagkikibuan at sumakay na sya sa kotse. Binuksan ko ang gate para makalabas sya, syempre.

Malayo na ang kotse nya at dun lang pumasok sa utak ko na It's over, everything is over.

"Really Tita?! One week tayo sa Batangas? That'll be fun" sabi ng pinsan ko, nandito kaming lahat ng pamilya sa side ng daddy ko at pinag-uusapan namin ang mangyayari sa Batangas

Palibhasa kasi ay August pa ang pasok nila dahil sa Manila sila nag-aaral samantalang ako, eto sa June pa

Nandito din si uncle at wala talaga kaming kibuan. Minsan tumitingin ako sa kanya tapos titingin naman sya sakin kaya iiwas naman ako

May nagdoor bell kaya lumabas si mommy para buksan yon. Kukunin ko naman ang cellphone ko sa kwarto kaya aakyat ako sa taas. Kaya lang nung paakyat ako ay may yumakap sakin

Nakita kong isang hindi pamilyar na babae, hinarap ko sya ng nagtatakang mukha. Si mommy naman ay pumapatak ang luha. Nagtataka ang mga tito at tita ko pero si mommy at daddy ay ang lungkot lungkot ng mga mata nila

"Mawalang galang na po pero sino kayo?" salubong na kilay na tanong ko

"Faith anak" hagulgol ng babae

"Faith? Anak? Sorry po pero Precious--"

"She's you're real mom" sabi ni mommy

Gulat naman ang mga tao sa loob ng bahay at tanging sila mommy lang ang alam ang buong storya

"What the hell are you saying mommy? Na hindi nyo ko totoong anak, ganun ba?!" galit na sabi

"Prima, what's the meaning of this?" nagtatakang tanong ni Tita Fe

"Listen everyone, listen my daughter. Precious is not Precious. She's Faith. She's not my daughter--"

"Pero kitang kita namin nung inalagaan mo sya!" sabi ni Tito Bruce

"Pero hindi nyo nakita nung niluwal ko sya dahil wala namang ganong nangyari..." sabi pa ni mommy habang umiiyak

"2 years kami ni Fernan sa US, at sa loob ng 2 years na yon ay akala nyo na nabuntis ako at nanganak ako--"

"Is that not true, tita?" tanong ng isa kong pinsan

"Please let her finish" sabi ni daddy

"Hindi ako nabuntis, hindi ako nanganak. Pinaalagaan sakin ni Mary..." sabay tingin sa babae ni mommy "Si Precious, pumayag sya na baguhin ang apelyido at pangalan nya. Pero takr note, PINAALAGAAN hindi PINAAMPON, kaya eto na, dumating na ang araw para kunin si Precious satin"

"No!"

"Hindi kami papayag, tita!"

"You can't get me. I'm an Alcantara--"

"Ayos na ang papeles, Faith." sabi nung Mary

"W-what?"

This can't be happening.

"Faith..."

"I'm not Faith! I'm Precious, are you numb?!" tanong ko habang pumapatak ang luha ko

"I'll give you time Faith to pack your things. Bukas kukunin na kita dito" sabi nya at umalis

Napaupo na lang ako sa sakit na nararamdaman ko. Hindi ko na kaya. Ang bigat bigat ng problema ko

"Anak, where are you going?" tanong ni mommy nung tumayo

"Pack my things"

"But anak--"

"Just shut your mouth, mommy! Wala kang karapatang pigilan ako dahil binuhay mo ko ng puno ng kasinungalingan! I will get out of this mess"

"Precious!" hiyaw ni daddy

"Oh come on! Kanina ayaw kong tinatawag akong Faith pero ngayon, I'm begging all of you, please call me Faith. I do not belong in this family."

Sabi ko at nag-ayos na ng gamit. Umiyak lang ako ng umiyak sa kwarto

"Precious, eat your lunch" sabi ng pinsan ko habang kumakatok sa pinto

"Let me do that, Ana. Sumabay ka na kila Tita, ako ng bahala dito" rinig kong sabi ng pamilyar na boses

"Sige Tito"

"Precious, open this door. It's me, you're uncle" napalingon naman ako sa pinto sa sinabi nya

Dahan dahan kong binuksan ang pinto at nakita ko si uncle don na may dalang pagkain. Sinara nya ang pinto at tinabihan ako sa kama

"Eat this, Precious" sabi nya at nilapag sakin ang mga pagkain

"Pipigilan mo naman ako bukas, diba?" tanong ko sa kanya

"Ofcourse. Just eat this Precious" sabi nya kaya kumain na ako

I'm nervouse of what will hapoen tomorrow. Oo nakakaramdam ako ng tampo kila mommy, pero mas gusto ko sa kanila