Once Upon a Time 'Jimin

9-"Ve sanırım bu son."

"Bu gün işte gözlerimin içine baktın.

Ama bir şey hissetmedim.

Sanırım kalbimi susturup beynime söz geçirdim ve seni unuttum.

Yazacak bir şey bile bulamıyorum. Beş yıllık aşkı hemen bitirebildiğim için kendim ile gurur duyuyorum. Bu herkesin harcı değil sonuçta.
Ama bilirsin, ben kararlı bir insanım. Kendime söz geçirebilen biri olduğum için çok mutluyum.

Günlüklere gelecek olursak, herhalde atacağım. Hatta ve hatta geri dönüşüme vereceğim. Bana bir kaç şey dışında yardımın dokunmadı, bari çevreye haberin olmasa da yardımın dokunsun.

Sana beslediğim şey nefret değil. Boşa giden beş yılım. Şu an yirmi dokuz yaşındayım ve hayatımı bana asla karşılık vermeyecek olan birine harcadım. Kendimi boş yere yıprattım ve üzüldüm. Olsun, geç olsun güç olmasın. Kendime daha fazla zarar vermektense farkedip kendime çeki düzen vermem daha iyi.

İki gün boyunca yazmadım. Seni hergün görmeme rağmen iki gün boyunca yazmamış olmam harika bir durum.

Ve sanırım bu son. Bu son yazışım."

Jimin, biten günlüğünü kapatarak masanın üzerine koydu. Alnını masaya yaslayarak derin bir nefes aldı. Bu günlükleri okumak hiç ona iyi gelmemişti.

Son iki gündür hiç şirkete gitmiyordu ve neredeyse tüm gününü yazdığı günlükleri okuyarak geçirmişti.

Hepsini okuduğunda içinde oluşan duygu karmaşasının haddi hesabı yoktu. Bazen eski hallerine gülerken bazen karnına saplanan ağrıdan dolayı duygularının yeniden canlanmasından korkuyordu.

Ama kendini okumuştu bu günlüklerde. Kendi başlangıcını okumuştu. Nasıl yeni bir benlik kazandığını gururla anabilecekti.

Günlükleri koyduğu koliyi alarak dışarıya çıktı. Evinin bahçesine koyarak bahçede olanları ayırmaya başladı.

"Jimin!"

Tanıdık ses ile yerinde donakaldı. O buraya neden gelmişti ki? Neden buradaydı?

"Tanrım, iki gündür nerelerdesin sen-" Jimin ona döndüğünde o etrafı inceliyordu. "bunlar da ne böyle?"

"Taşınıyorum, işten ayrıldım."

Kız şaşırmıştı. Nefesini tuttu ve Jimine yaklaştı. "Ne, ne demek taşınıyorum?"

"Basbaya, gidiyorum." Jimin suratsız bir şekilde ona bakarken kızın dili tutulmuştu. Ne diyeceğini bile bilemezken Jimin arkasını döndü.

"Geri dönüşüme başlanmıştı en son. Kağıt alımı varsa onlara dersin, Jimin'in evine bir uğrayın diye." Jimin kızı arkasında bırakarak evine girdi. "Nasıl olsa çok kağıt var."