It's Not The Same Anymore

Chapter 20

"........" hindi siya sumagot bagkot pinatayan pa niya ako.

Perp bago ko ulit siya idial.  May nagtext
.... at nagtext siya kung saa. Ang location niya.

Kinuha ko yong jacket ko at dahan dahang umalis sa bahay.  Sana hindi ako mahuli. 

Buti nalang nagtawag ako ng taxi sa grab. Yun yung app na kukuha ka ng taxi. 

Pero eto na malapit na ako ng makita ko ang lugar kung saan siya.

Isang bar. Binayaran ko yung taxi at bumaba.  Papasok na ako narinig ko agad ang ingay ng nakapasok na ako at maraming teenager. Nag paparty nag sasayaw sa dance floor.  Naninigarilyo at umiinom. 

Nililibot ko ang mata ko baka makita ko siya.  Asaan na kaya siya.  Nakikipag siksikan ako sa crowded na mga tao.  Ng makita ko siya sa taas mag isa may hawak na inumin.  Mukhang lasing na kaya dali dali akobg umakyat.  Paakyat na ako tulala pa rin siya malapit na ako sa kaniya.

"Shawn " sabi ko ng kinalabit ko siya

Tinignan niya lang ako na blanko ang mukha.

Pero bago ako makapagsalita ulit hinila niya ako sa kwarto na malawak walang tao at walang gaanong ingay sa loob.  At napahiga na siya sa sofa

"ahy shawn ano bang nagyayari sayo" tanung ko habang pinapaupo ko siya

"hhhmmm" sabi niya lasing na lasing

"hinahanap ka na ng mama mo " sabi ko.

"why is the world is so unfair? "  tanung niya  habang nakapikit ata parang nirerelax niya. NA utak niya

" that's  life Shawn in this world is no permanet so you need to accept everything happen " i said.

"then why are you avoiding me? " tanung niya.. At tumingin sakin

Nasa kabilang table kasi ako

" I'm  not i just dont feel comfortable with you" i said ng tatayo na sana ako

" why?? Please can we go back what we use to be before. " he said while he is coming towards me

Para akong nanigas kasi walang salita ang lumabas sa bibig ko.  At hindi din ako makatayo

"sh--shawn ano bang nangyayari sayo? " takot na tanung ko kasi kita ko sa mga mata niya ang galit

"i just want to tell you that..... " nasa harapan ko na siya at pinatong niya ang mga kamay niya sa upoan kaya nacorner ako

Tumingin ako sa kanya nakatingin din siya sakin. Naiiyak ako bakit niya ginaganito ang sarili niya. Hindi ko na pala namalayan may luhang umaagos na sa mata ko pero hindi pa rin kami naghihiwalay ng titigan.

Nang makita niya yun biglang umamo ang mata niya at unti unti niyang pinunasa ang magkabilang pisngi ko na may luha ko at gamit ang hinlalaki niya

"why? ---why?  Colleen? Why are you crying? " takang tanung niya.

"you Moron! You always like this on the states? " sigaw na sabi ko at hinawi ang mga kamay niya

"sometimes" he said while smirked

"ano ba pinaggagawa mo sa buhay mo?!" sinigawan ko siya.

"nothing" he said facing the side at kinuha niya na sana ang whiskey na nasa table pero hinablot ko ito at ako ang uminom

Ang pait hindi pa naman ako sanay uminom. Nanlaki ang mata niya.  Mukhang nagulat pwes maski ako sa sarili ko nagulat. Mukhang nahihilo agad ako. 

"what did you do colleen why did you drink that" galit na sabi niya sakin.

"you moron you always like this" sabi ko at sinasaktan ko ang dib dib niya.