Stuck in the moment

Chapter 52

Three months later

Everyone was feeling down, Serenity is in the bed for a months.

Everyone is worried and scared for the possibilities might happen.

Sobrang payat, at halos wala ng buhay.
Everyone is praying for miracles. Minsan nagisising s'ya pero naka tingin lang s'ya sa amin, hindi makapagsalita, dahil na din' sa daming tube na na nakalagay sa katawan n'ya, at naka oxygen s'ya. Oxygen is her only life support.

Katulad na lang ngayon na gising s'ya pero nakatitig lang sa asawa n'ya. At may tumutulong luha sa kanyang mga Mata.

"Baby-- don't cry, everything will be okay". Sabi ni Ezekiel na kinukumbinse na ata pati ang sarili n'ya.

"I'm here baby- hindi kita iiwan no matter what happen." Ginagap nito ang palad ng asawa na walang swero at hinalikan.

"Mahal na mahal kita" please lumaban ka pa baby... Wag' mo muna akong iwanan. Napahagolhol ito. Minsan parang gusto ko ng sumuko pero pano ako susuko kung alam ko na pilit lumalaban ang asawa ko.

When serenity, drifted to sleep, lumabas na Muna ako ng kwarto, sinuntok ko ang pader. Dahil sa frustrations.

Stop it! Sabi ni Sky sakin'.

"Ang hirap na makitang nahihirapan s'ya."

"Alam ko"

When she was child hindi lang iisang beses akong natakot na baka mawala s'ya. We lost her twins s'ya lang ang natirang prinsesa namin' kaya masakit na makita na nahihirapan s'ya to think na napakabuti n'yang tao.

She's critical Ezekiel, you know that, at dapat maging handa tayo, anytime pwede s'yang mawala sa atin' pwede na s'yang kunin ng panginoon sa atin'

But as of now that she si fighting dapat maging malakas din' tayo para sa kanya, don't show her that you are weak, dahil sa atin s'ya kumukuha ng lakas para lumaban pa.

Napaupo ako sa sahig, habang umiiyak, why life is so FUCKING UNFAIR!!

inabot no Sky ang kamay n'ya, tinanggap ko ito, inalalayan n'ya akong makatayo.

Nahihirapan din' kami Zeke, masakit sa amin sobrang sakit 24 years namin' s'yang nakasama, 24 years namin s'yang nakitang masaya pero dahil lang sa dalawang taon bigla kaming pinagbagsakan ng buong mundo. Mahirap tanggapin pero kinakaya namin' kasi ayaw n'yang malungkot kami. Ayaw n'yang nakikita na nasasaktan kami, kaya kahit mahirap, kahit masakit kinakaya namin' sana ganun' ka din, oo mahal na mahal mo s'ya, but please don't show him na nahihirapan ka dahil unti-unti mo syang pinapatay pag ganyan. Alam ko masakit but be strong for her. Mahal na mahal ka n'ya kaya s'ya lumalaban yun ang tandaan mo.

Tinalikoran na ako mi Sky, pero nakita ko pa ang pag punas n'ya sa luha na tumulo sa kanyang mata.

Tama s'ya, kailangan kong maging matapang, dahil sa akin kumukuha ng lakas si Serenity.

"Please God gave us Miracle"

Happy 4th months weddingsary to us baby, i gave her the boquet of white and pink roses befor i gently kissed her lips. She still pale but it doesnt matter, what's matter now is she can talk. Kahit na paunti-unti. Pero hindi pa siya nakakalakad mahina parin.

Siguro nga totoong' may miracle. Kasi akala namin wala na talaga, na hindi na aabot ng apat na buwan. But look at her now? She's smiling, she's talking and i am able to hug her. Hindi nga lang kagaya ng dati.