"Hayır." Jennie annesine bakmadan direk odasına geçti. Yüzündeki yarayı görüp ona soru sormasını istemiyordu.
Eve kadar onu Yoongi bırakmıştı, on dakikalık yol sessizlikle geçmişti. Jennie ona teşekkür ettiğinde bile sadece başını sallamakla yetinmişti.
Kendini yatağına attı ve düşünmeye başladı. Son bir ayda olanları...
•
"Jennie, selam. Ne zaman geldin? Geç mi geldim?" Jackson neşeli bir şekilde yanına oturduğunda Jennie ağlamamak için kendiyle savaşıyordu.
"Hayır, yeni geldim ben de." Sürekli gözlerini kaçırıyordu, onun dolan gözlerini görmesini istemiyordu.
"Ee, ne istiyorsun? Limonlu cheesecake, değil mi?" Jennie camdan dışarı bakar bir şekilde başını salladı.
Jackson garsona siparişleri verirken o kelimeleri birleştirmeye çalışıyordu ama hayır, başaramıyordu. Nasıl diyebilirdi ki, 'Ben gidiyorum, bir daha görüşemeyeceğiz.'
"Jennie, ne oldu? Bir sorun mu var?" Jackson endişeli bir şekilde bakıyordu, o elini yanağına koyduğunda Jennie yanağındaki ıslaklığı fark etti. Jackson elini çektiğinde hıçkırarak ağlamaya başladı. Jennie ona sarıldı ve uzun bir süre öyle kaldı.
Ne zamanki garson kafeyi kapatmamız gerek dedi, o zaman saatin farkına vardı. Birlikte kafeden çıktıklarında Jackson konuşmak konusunda tedbirliydi, tekrar ağlamasını istemiyordu.
"Jackson ben, biz, gidiyoruz."
"Biz mi? Nereye gidiyoruz hayatım?"
"Hayır, sen ile ben değil. Annem ile ben."
•
Jennie olanlar aklına tekrar geldiğinde sessiz bir şekilde ağlamaya başladı. Bugün olanları unutmalıdı, Jackson'ın yerine birini koyamazdı. Ona ihanet edemezdi.
Kapıya tıklayan annesi düşüncelerini böldü. "Jennie, Jihyo isimli biri geldi. Arkadaşın olduğunu söylüyor."
• • •
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
