Teklifi ilginç geldi ve beraber evden çıktık. Yol boyu etrafı inceledim. Burası çok büyülü gelmeye başlamıştı ama içimden bir ses buraya çokta alışmamam gerektiğini fısıldıyordu. Sanırım haklıydı da.
Bulut kenarına geldiğimiz de nedenini anlamadığım bir şekilde içim huzur dolmuştu. Yüksekçe bir yerdeydik ama çok çok yüksekte de değildik. Kafamı kaldırıp gökyüzünde görmeye alışkın olduğum bulutlar, burada ayaklarımın altındaydılar. Ben hayranlıkla etrafı seyrederken 28 koluyla tozunu sildiği bankı göstererek,
-Şöyle otur, ayakta kalma dedi. Beraber bankın üzerine oturduk.
Bana buraya nasıl geldiğimi hatırlayıp hatırlamadığımı sordu. Sorduğu soru beni biraz düşündürdü.
-En son hatırladığım şey intihar etmek için denize atlamak üzere olduğum dedim.
-İntihar mı! Neden ama?
-Son zamanlarda hayatımda yolunda gitmeyen pek çok olay oldu. Kimse beni, duygularımı, ne hissettiğimi önemsemedi. Ben de intihar ederek onları yani ailemi cezalandırmak istedim.
-Bunları sana anlattırarak canını sıkmak istememiştim.
-Sorun değil. Hem zaten bunların bir önemi yok artık.
-Neyse asma yüzünü, bak aklıma ne geldi.
-Ne geldi?
-Bulut tepesine çıkıp bulutların üstünden atlaya atlaya aşağıya inmeye ne dersin?
-Yok artık! Ne duruyoruz hemen gidelim dedim.
Bulut 28 çok eğlenceli gelmeye başlamıştı bana. Sanki beni mutlu etmek için elinden ne geliyorsa yapmaya hazırmış gibiydi.
***
-Aman Allahım bu nasıl güzel bir tepe! Böylesini rüyalarımda dahi göremem diyip o anlık sevinç heyecanıyla 28'in boynuna atladım.
Kendime gelip ellerimi boynundan çözmem çokta zaman almadı. Mahçubiyet içinde
-Kusura bakma. Bir an nasıl davranmam gerektiğini bilemedim dedim gözlerimi bulut tepesinden indirip ayak uçlarım da sabitleyerek.
Sağ elini çeneme koyup eğilmiş olan başımı kaldırdı. Bir an göz göze geldik ve o an kalp ritmimin değiştiğini hissettim.
-Ortada kusura bakılacak bir şey göremiyorum ben dedi gülümseyerek.
Yok artık nasılda güzel gülümsüyor. Sanırım ben eşimi buldum dedim kendi kendime kıkırdayarak.
-Hadi çıkalım şu tepeye meraktan çatlamak üzereyim dedim.
-istersen senin için bulut tepesine basamak yapabilirim, daha rahat çıkabilmen için dedi.
-Yok hayır teşekkür ederim, ayakkabılarımı çıkarttıp bulutların yumuşaklığını hissederek en tepeye kadar koşmak istiyorum dedim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karbulut
FantasyKarma karışık hayatının çıkmaza doğru gittiğini düşündüğü tam da o an da, kendini bambaşka bir yerde, hep o hayalini kurduğu bulutların üstünde bulur. Bulur ama henüz her sonun bir başlangıç olduğunun farkında değildir..
