Hide And Seek

Hide and Seek:Chapter 6

Hi Guys!
Sorry for the late ud,but anyways this chapter will be not that long,sorry,but expect more thrilling things(maybe next chapters lol!Hope you'll enjoy it!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Yoshiko's POV

Pagkatapos nang pangyayaring iyon,natuklasan nanamin kung anong pangyayari ang nangyari sa mansyon ito,kaya pala't may mga nagpaparamdam dito,di sila matahimik...

Muli kaming napunta sa kwarto kung saan nung una ay humarang ang piano sa susunod na pinto,ngayon ay bumalik na ito sa itsura namin nung ito aming nakita.Dali dali na kaming pumasok sa pinto,ngunit kami'y nagulat sapagkat ang mga kagamitan dito ay nakabaliktad maski na ang upuan,sa ating palagay isa itong kwarto kung saan maraming files kang makikitang,maaring sa tatay ni Sandy ang kwartong ito kung san gumagawa ito nang kanyang trabaho.May nakita pa kaming pinto sa kabilang side nang kwarto.

"Ayaw magbukas nitong pinto"batid ni Ken.

"Ayaw rin ulit magbukas nang pintong pinanggalingan natin"sagot naman ni Aiko.

"Nakapagtataka?Bakit kaya tila baliktad ang lahat?"may pagsabing pagtataka ni Isamu.

"Teka,subukan nating tignan baka merong sekretong kailangan nating hanapin bago natin mabuksan ang pinto"sagot ko sa kanila.

"Teka?maari kayang itong switch nang ilaw ang makakapagbukas nang pinto,sapagkat may marka ito nang dugo maaring pinapahiwatig ito nang kung sino mang nandito"sabi ni Hina.

"Subukan mo,maaring gumana iyan"sabi ni Kiyoshi.

Nang pinindot ito ni Hina,bumaliktad ang lahat at nabuksan na namin ang pinto,pero bakit tila sa aking napansin ay mula sa pinanngalingan namin ay may dugo hanggang sa kasunod na pinto nakakapagtataka naman...

Habang tumatagal ay nawawala na ako nang pag-asang makalabas pa kami dito.Nakakalungkot lang talaga ang nangyari sa naninirahan dito.Pumunta na kami sa pinto,deretso ito,madilim na ang daan kaya di mo alam kung gaano kahaba ang tatahakin niyo,ni tila parang walang hanggan,walang kahit isang bintana manlang dito,o di kaya dekorasyon kung baga purong pader lamang ang naririto.Naglakad na kami nang paderetso tila may mga yabag na sumusunod sa amin,di na naming magawang lumingon dahil sa takot...

Derederetso lang kami dahil wala naman kaming lilikuan,kung kaya't tila ba maaring abutin ito panghabang buhay,napapagod na kaming maglakad pero ayaw naming sumuko maaring ito na ang palabas nang mansyon na ito.

Hannggang sa,tumigil kami dahil tumambad lamang samin ang isang pader,lumingon kami at laking gulat naming may pinto na sa likod namin,pagkabukas namin ay lumitaw sa aming harapan ang isang kwarto sira ang ilaw nito dahil may basag na,at mukang dito nilalagay ang mga stock nang pagkain ayun sa aking nakikita,di pala ito kwarto dahil maraming daan at likuan ito.Di kami naghiwalay hiwalay sa paglalakad.

Saki's POV

Hay ano bayan!bakit ba kasi kami tumuloy dito,sana di na lang nasira yung sasakyan kasalanan to ni Isamu eh!Nakakairita,kaya ngayon heto kami sa isang mansyon sa kalagitnaan nang kawalan,at naliligaw pa kami I misss my home na!

Patuloy lang kami sa paglalakad,hanggang sa may nakapukaw sa aking atensyon,isang pinto sa stockan nang pagkain,oo nasa stockan kami nang pagkain,pero bakit di nila napasin ito nang dumaan sila?Sinubukan ko silang tawagin pero tila?bakit ganun?walang boses na lumalabas sa aking bibig?at di rin ako makagalaw,dinala ako nang aking mga paa,patungon sa pintong iyon,nakapasok ako may bata sa loob,teka nga lang?hindi ba?ito yung nakita kung bata sa puno last timee?Author diba?

(A/N:Aba malay ko?ikaw lang nakakita nun eh?tas ako tatanungin mo dyan?)

Lah si Author grabe siya!

(A/N:Tama na nga yang pagiinarte mo itutuloy ko pa tong kwento wag kang istorbo okay?)

Hay nako,okay back to the story,eto nga siya si Sandy,ang batang naa punong duguan,pero humarap siya at mukhang maamo ang kanyang mukha,napakainosente niya tignan para patayin,pero teka bakit parang may nakatago siya sa kanyang isang kamay na nasa likuran niya?

"Sandy?ano yan?p-pwede bang tulungan mo na k-kaming makaalis dito pleasee"pagmamakaawa ko pero parang wala siyang narinig.

Inilabas niya na ang isa niyang kamay na may hawak na kutsilyo?!Teka KUTSILYO?!HALAAAA TULONG AUTHOR!Bakit mo ako papatayin agaaaa waaaaah!

Ngiti lamang ang ipinakita nang bata,bago ko maramdaman ang pagsaksak nang kutsilyo sa aking tyan.
At dahil dun nawalan ako nang malay...

(A/N:Drama niya ako?Readers tama ba?)

Lah si Author pinatay mo na nga akoo eh!tas ganyan ka pa bad kaa!!

Ken's POV

Deredretso lang kami,natatanaw na naming may pinto na mula sa aming kinaroroonan,pero teka?parang may nawawala sa amin?

"Ummmmm nasaan si Saki?"takang tanong ni Isamu sa amin.

"Ah nasa likod ko siya kanina pa...shit!wala siya dito"

"G-guys?"Hina.

"Bakit?"ako.

"May nakuha akong papel,pero kasi ano di tinta yung ginamit pang sulat,mukhang dugo ito"batid niya.

"Anong nakasulat?"tanong ni Kiyoshi.

"B-basahin mo"Hina.

"R-run as f-fast as you c-can"Kiyoshi.

At nagsimula na kaming tumakbo patungon sa pinto.Pero teka,SHIT nakalock!

"May pin ako!Bubuksan ko teka lang"Aiko.

May narinig kaming tunog nang mga yapak,at mga tawa nang bata.Natatakot na kami,kaming lahat.

"Aiko bilisan mo na!"Ako.

Ramdam kong malapit na ito sa amin...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
So ayun end na!Inend ko na ang chapter na toh tul-

Saki:Tulad nang pagpatay mo sakin*pout*

Sorry na HAHAHAHHA,sige goodbye my dear readers and followers!See you at the next chapter!