Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalarrrr
🌸🌸🌸
Michael'a hamile olduğumu söylediğim zaman çekilen videoları montajlayarak güzel bir video oluştururken aynı zamanda Michael'ın tepkilerini izleyip gülüyordum. O yüz ifadesi ve suratından eksik olmayan gülücükleri... Hatta gizli kamerayı yerinden çıkartıp kapatacağım sırada ekranın küçük bir kısmına ilişmiş olan hareketi beni karmaşık duygular içerisine sokuyordu. Gözyaşlarını siliyordu ve... Tanrım, bu gerçekten çok tatlıydı.
Merdivenden gelen adım sesleri odama doğru yükseldiğinde, Michael'ın buraya geldiğini anladım ve arkamı döndüm. Evde bir tek ikimiz vardık, bu yüzden onun geldiğini biliyordum. Ve kapı açıldı. Michael kafasını aralıktan uzatırken bu sevimli haline gülümsedim.
"Hey," diye mırıldandım.
"Güzelim." Yüzüne ufak bir gülümseme yerleştirip yanıma doğru adımlarken her adımında kalbimin atışları daha hızlandı. "Ne yapıyorsun?" Kollarını omzuma koyarak bilgisayarıma eğildi.
"Video montajlıyorum. Sana hamile olduğumu söylediğim gün çekilen videoları birleştirmeye anca vakit bulabildim çünkü." Hm'layarak çenesini başımın üstüne koydu. Sözlerime devam ettim. "Herkese çocuğumuzun olacağı haberini böyle verebiliriz diye düşündüm."
Durdu. "Ah." Ses tonu bundan hoşnut olmadığını belli ediyordu.
"Ne oldu?" dedim yüzümü ona çevirerek.
"Ben... bir süre daha saklarız diye düşünmüştüm. Herkesin üstüne çökmesini istemiyorum. Yani, hayranların."
Kaşlarım üzgünlükle çatılırken bir şey dememeyi tercih etmiştim. İçimde herkese açıklamanın vereceği heyecanı ve hevesi birkaç cümlesiyle silip süpürmüştü resmen. Artık içimde bir kişiye bile açıklama isteğim yoktu. Çünkü Michael gayet normal bir şey söylemesine rağmen kalbim kırılmıştı. Bunu anlaması için sesimdeki kırgınlığı gizlemeyerek "Pekala," dedim. "Sen bilirsin."
"Clem-"
Oldukça sinirli bir şekilde oturduğum yerden kalktım ve işim için özel olarak dekore ettirdiğim odadan çıktım. Michael oflayarak arkamdan geliyordu. "Clementine." Bana seslenmesini duymamazlıktan gelip hissettiğim öfkenin verdiği sertlikle, beraber kaldığımız odaya girdim. Odanın içinde de bulunan giysi odasına girdim ve benim kıyafetimin olduğu bölüme geçi kıyafetlerime baktım. Dışarı çıkacak ve kafamı dağıtacaktım. Eğer evde kalırsam dağıttığım kafanın Michael'ın kafası olma ihtimali çok yüksekti çünkü.
"Clementine, ne yapıyorsun?"
"Dışarı çıkacağım Michael, buna da mı bir itirazın var yoksa?" dedim askıdan siyah, kot pantolonumu alırken.
