We Got MARRIED! [XiuChen]

SIX

ေျခဦးတည့္ရာကို  ထြက္လာခဲ့ၿပီး ေမာင္းခ်င္ရာေမာင္းေနသည့္ကားကို ဘယ္နားထိုးရပ္ရမည္မသိ ။ စိတ္ကလည္း ဘယ္မွာမွရွိမေနဘဲ ဟိုလြင့္သည္လြင့္ႏွင့္ ။ ဘာေတြဘယ္လိုဆက္လုပ္ရမည္ ... ဆက္လုပ္မိမည္ကိုလည္း မသိေတာ့ ။ အရာအားလံုးက ဗလာက်င္းလ်က္ ရွိေနသည္ ။

*တီ ... တီ *

ဖုန္းဝင္လာသည္ ။ Caller ID ကိုလည္း မၾကည့္မိ ။ စိတ္လည္းမရွိသည္မို႔ မကိုင္ျဖစ္ ။ အႀကိမ္ႀကိမ္ဝင္သည္ ဝင္တိုင္းမကိုင္ျဖစ္ ။ ၾကာလာေတာ့ ေခၚသည့္လူလည္း စိတ္ကုန္သြားသည္ ထင္သည္ ထပ္မလာေတာ့ ။

တစ္ဘဝလံုး ပင္ပင္ပန္းပန္းႏွင့္ ဒီသားတစ္ေယာက္တည္းကို ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့သည့္ အေမ ။ ဘာေတြဘယ္လိုလုပ္လုပ္ အကုန္လံုးကို ခြင့္ျပဳေပးခဲ့ၿပီး ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ခဲ့သည္က ဒီအိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခုတည္း ။ ျငင္းဆန္မိတာက ပါးရုိက္ခံရဖို႔အထိ မွားသြားတာလား ။ အဲ့ဒါက အေမ့ကို ဒီေလာက္အထိ ေဒါသထြက္ေစတာလား ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သားမိုက္တစ္ေယာက္လို ခံယူပစ္လိုက္ၿပီး လက္ႏွင့္ဆံုးမရေလာက္သည္အထိ ဆိုးဝါးတာလား ။

ဒါေပမယ့္ ... ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အခုေတာ့ ျငင္းဆန္လိုတဲ့စိတ္ မရွိေတာ့ပါဘူး ။ အေမစိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ တစ္ခုတည္းအတြက္ ေရြးခ်ယ္တယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ ... ကၽြန္ေတာ္ ဒီအိမ္ေထာင္ေရးကို လက္ခံလာခ်င္ၿပီ ။ (ဂင္မင္ေဆာ့ေၾကာင့္ေလ)

ကားကို ဂငယ္ေကြ႕ ေကြ႕လို႔ရသည့္ ေနရာ၌ ေကြ႕ခ်လိုက္သည္ ။ အေမ့ဆီသြားၿပီး ေတာင္းပန္ရမည္ ။ အေမတစ္ခု သားတစ္ခု ဘဝမွာ ပထမဆံုးအေနႏွင့္ (ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထင္) အေမ့ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစခဲ့မႈအတြက္ ေတာင္းပန္ရမည္ ။ ဒီကိစၥမွာ ကၽြန္ေတာ္မွားတယ္လို႔ မထင္ေပမယ့္ အေမကလည္း မမွားပါဘူး ။ အကယ္၍ အေမမွားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ မိဘဆိုတာ .. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အျမဲမွန္တာမို႔ အေမမွားလည္း အေမမွန္သည္ ။

ကၽြန္ေတာ္ ဦးတည္ရာမဲ့ ေလၽွာက္ေမာင္းလာခဲ့တာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားမွန္း အခုအျပန္ခရီးမွာ သတိေလးနည္းနည္းရွိလာမွ သိေတာ့သည္ ။ ဆိုးလ္တစ္ၿမိဳ႕လံုးကို ႏွံ႔တာထက္ေက်ာ္ေနခဲ့ၿပီ ။ ဒီေလာက္အထိ ေဝးေဝးကို ေရာက္လာခဲ့တယ္ဆိုတာ ယံုေတာင္မယံုႏိုင္စရာပါပဲ ။