We Remain (chapter 6)

141 6 0
                                    

Chapter 6

"Anong ggginagawa mo dito!" ang nauutal kong sbi.

"Wala... masama bang pumasok sa sarili kong banyo?" Ang sarkastiko nitong sagot "oo nga! Kaso hindi kapag may tao!"  Ang sgot ko nmn.

"Tumigil ka!" Ang sabi nito "alam mo ba na ginulo mo ang pag-iisip ko?!" Ang dagdag pa nito

"Anong ibig mong sabihin?" Ang tanong ko

"Noong hinalikan moko! Bakit ma ginawa un? " ang tanong nya

"Hindi ko sinasadya un"  ang sagot ko

"Anong hindi sinasadya? Naka droga ka ba?" Ang inis nitong tanong

"Basta" lito kong sabi

"Kapag hindi mo sinabi, magsisisi ka! Baka di mo magustuhan ang gagawin ko sayo ngayon!" Namta nito at humakbang ng mangilan sakto ang distansya sa akin.

"Teka taka! Anong ginagawa mo? Ang sabi ko na tila natakot at ini- lock ang salamin na sliding door.

"O buksan mo 'to!' Ang sabi nito

"Ayaw ko nga! Baka kung ano pa ang gawin mo sakin.

"Ahhhh ayaw mong buksan ah!" Banta nito sabay kuha ng tila remote samay lababo at tinutuk sa akin

"Ano ako? Robot?haha" ang sabi ko

Bigla nya itong pinindot at automatic na bumukas ang shower at ngumisi ito.

"Oi! Pano mo nagawa yun?" Sabi ko

"Bulag kaba?" Ang sabi nito.

"Teka teka! Kailan pa nagka remote ang shower!!? " ang pagtataka ko.

"Hahaha since ngayon" sagot nito. May pinindot uli ito at tila umiinit ang shower

"Oi! Umiinit!" Sigaw ko.

" alam ko"

Sabay pindot uli sa isang buton at biglang bumukas naman ang gripo na napaka lamig naman, pipigilan ko sana ang tubig kasi walang pihitan.

 "hoy paano to!" sigaw ko.

 "ano? sasabihin mo na?" tanong nito habang tila tuwang tuwang nakikita akong natataranta at natatakot. 

 "oo na itigil mo na 'to" paki-usap ko.

hininto nya ang gripo at shower at binitawan nya ang remote na tila handang handa syang makinig sa akin kaya naman binuksan ko ang pinto ng sliding door at nag sinuot ang bath robe na nasa tabi sabay upo sa may bathtub ganun din sya.

"hinalikan kita, dahil gusto kitang inisin" tukso ko sa kanya "ahhh? anong inisin?" ang sabi nito "dahil lagi mo nalang akong inaaway kahit wala naman akong ginagawang masama sayo, lagi mo nalang akong binubully" ang pagsisinungaling ko

"weh? siguro may gusto ka rin sa akin no?" ang sabi nito "huh?" ang sabi ko "anong huh?" tanong nito "bat may 'rin" ang sabi ko sakanya "ahhhh ehhh syempre ang daming gurls  a a ang nagkakagusto sa aaakin, baka isa ka sa kanila no?" ang sabi nito

 "ahhhh.... hindi no!" ang sabi ko "wag lang makapal no?"

"o sige iiwan na kita dyan pero may kailangan tayong pag usapan" sabi nito."ano naman yun?"

"wala kana don"

at umalis sya ng banyo na may pakindat kindat pang nalalaman.

"nakakapag taka naman, dating galit sa akin, ngayon parang isang makulit nalang sa harapan ko at ano nman kaya ang mahalagang pag-uusapan namin?"  ang sabi ko sa aking sarili.

habang naliligo ay naaamoy ko ang  aking sarili, amoy watermelon ang bango, nakakaligalig amoyin, "siguro ito yung gamit ni Dave kaya ang bango rin nya." ang hanggang sa paglabas ko ng banyo ay ang bango bango ko...

"o tapos kana pala" ang sabi ni Dave na nakabungad sa harap ko pagbukas ko palang ng pinto. "halata ba?" sarkastiko kong sagot.

"o ito suot mo" at binato nya sa akin ang mga damit. "talagang nagpabili kapa ng damit ko" ang sabiko

"anong nagpabili? akin yang mga yan" ang sabi nito

"ay ayoko suot yan, baka pinaggamitan mo na yan!" ang sabi ko

"ang arte mo! suot mo nanga yan. isang beses ko lang naman yan nasuot, wala nakong time pabili ng bago"  ang wika nito "ehh yung underwear?" tanong ko

"akin din yan! wag kana maarte! alam kong gusto mo rin yang suotin" ang nangaasar nitong sabi. "oy! kapal mo, kahit konti hindi ko pinangarap na suotin ang underwear mo!" ang sagot ko naman.

"pero pinangarap mong maging tayo?" dugtong nito "pwe! sa panaginip mo!"

"tabi ka nga! at magbibihis nako! sira ulo!" ang wika ko rito "batukan kita eh" nakangiti nyang sabi.

at pinulot ko ang mga damit na binigay nya at pumunta sa isang napaka laking dressing room, "mayaman talaga tong mga 'to, ang daming damit! at ang gaganda" ang sabi ko sa sarili ko. http://www.gleni.it/blog/wp-content/uploads/2009/07/louis-vuitton-spring-summer-2010.jpg

at nang masuot ko na biglang dumating si Dave "nagustuhan mo ba?" ang tanong nito "oo ang laki naman ng dressing room mo, parang yung kay orville lang" ang sabi nito.

"haha bakit wla ka rin ba ng ganyan?" tanong nito "wala, kahit kina orville ako nakatira dun lang naman kami sa maids quarters eh, teka maiba ako ano pala ang pag-uusapan natin" ang tanong ko.

biglang nag iba ang ihip ng hangin at nag rin ang timpla nya. parang nag iba rin ang pakiramdam ko na tila may mangyayaring hindi maganda.

"ikaw... ikaw ang pag-uusapan natin" ang sabi nito sabay tingin deretso sa aking mga mata. "anong tungkol sa akin" ang naguguluhan kong tanong

"naalala mo nakakagawa tayo ng mga bagay na lagpas sa sa ating limitasyon, gaya ng pagkilos ng mabilis, magkaroon ng kakaibang lakas? naranasan mo na ba yun?" tanong nya sa akin "ano ba ang nais mong sabihin" ang naguguluhan kong sabi "makinig kang mabuti, at sasabihin ko sayo habang nasa daan tayo, sa ngayon ay umalis na muna tayo dito, may naamoy akong di maganda" wika nito

"oy kaliligo ko lang" biro ko " sira tara na" wika nito.

at mabilis kaming umalis sa kanilang bahay, at sumakay sa isang mamahaling sasakyan kung hindi ako nagkakamali isa itong Red ferrari na napaka bilis.

habang nagmamaneho sya ay nagsimula itong mag kwento.

"ang mundong ating ginagalawan ay hindi tulad ng iniisip natin, hindi lang naman nga ordinaryong tao ang nakatira sa mundo. ang mga uri ng tao ay nahahati sa tatlo ang mga BELLWITHER ang mga normal na taong nabubuhay sa mundo, ang walang ginawa kung hindi ang mag trabaho upang mabuhay, ang mga BLAYZE ang mga taong walang ginawa kung hindi ang manakit at ang mga mortal nating kaaway at ang huli kung saan ako kabilang ay BEZALIL ang tagapag tanggol laban sa mga blayze" ang kwento nito.

"naka drugs ka ba? pano naman mangyayari un?" ang lito kong sabi. "ganong talaga"

 sagot nya.

"hindi ako naniniwala" ang paninindigan ko, bigla nyang hininto ang sasakyan "osige tara" ang paanyaya nito at lumabas sya ng sasakyan, kahit nalilito ay sumunod nalang ako at pagbaba ko ay nakita ko syang nakatayo sa isang malawak na green field at dahan dahang lumalakas ang hangin hanggang sa parang tila nasa loob na sya ng ipo-ipo.

"O ano naniniwala kana!!!" ang sigaw nito dahil sa ingay na dulot ng ipo-ipo. "Oo, ok na ok na!" and sabi ko na tila ba gulat sa ginawa nya.


We RemainTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon