Daniel arabayı hızlı sürüyordu.yollarda çukurlara girip arabayı oldukça sallıyordu.ve o iğrenç sesini tekrar duydum
''şarkı açmamı ister misin bebeğim?''
''bana bebeğim falan deme seni orospu ben asla senin olmam beni duydun mu?!!'' diye bağırdım yine.yolun sarsıntılı yerinde arabayı durdurdu ve bana döndü
''buna sen karar vermiyosun! artık benimsin dediysem benimsin ve bunu kimse engelleyemez peki sen beni duydun mu?!''diye o da bağırarak yanıt verdi bana.sarsıntılı yolda gittiğimiz süre içerisinde uzun bi sessizlik sarmıştı arabayı.en sonunda bi depoya geldiğimizde Daniel'ın
''in arabadan'' demesiyle bu sessizlik sona erdi.ve arkasından da ekledi
''sakın yanlış bişey yapmaya kalkışma,yeni sevgilime zarar vermek istemem''
''seni pislik ben asla senin sevgilin olmıycam hayal etmeyi kes'' dedikten sonra aptal aptal gülüp kolumdan tuttu ve deponun içine kadar çekti beni.içeride kırık camlar;hala yanmakta olan,kenarda köşede olan çöpler ve variller; tam ortasında üç beş sandalye,tavanda sönük,depoyu ışıtmak için kullanılmayı amaçlanan ama bi boka yaramayan ampül,yerlerde kesilmiş,yıpranmış kalın ipler,her duvarın köşesinde bulunan 10-15 tuğla ve tavana yakın olan küçük,ışığı pek geçirmeyen bi cam vardı.Daniel beni sandalyeye doğru itekledi ve sandayleye oturmamı emretti.dediğini yaptım.yerdeki yıpranmış iplerden 3 tanesi aldı.önce ellerimi sandalyenin arkasına,sonra ayaklarımı sandalyenin bacaklarına bağladı.ve son olarak ta bütün bedenimi sararak beni sandalyeye hapsetti.korktuğum için hiçbişey yapamıyordum.Justini özlemiştim ve oldukça susamıştım.sinirliydim ve bağırarak istedim
''bana su getir!'' Daniel bana döndü önüme çömeldi ve elini yüzüme uzattı.ona dokunmamak için yüzümü diğer tarafa çevirdim.
''inatlaşma bebeğim 5 dk sonra suyunu getiririm ama uslu dur kaçmaya çalışırsan sonuç alamazsın''
''kaçıp kaçmaycağımı sana sorcak değilim!''
''evet bana sormak zorundasın,bundan sonra patronun ve sevgilin benim,Justini unut onu artık göremezsin,bizi burda kimse bulamaz o yüzden aşkımızı zorlaştırma ve sakin ol,ben sana su getirmeye gidiyorum gelince konuşmamıza devam ederiz''diyip göz kırptı bana.o gözünü söküp götüne sokucam Daniel! bana ve Lexy'ye yaptıklarını ödiyceksin! bütün bunları ödiyceksin! diye kendi kendime Daniel'ı tehdit ediyordum.Daniel çoktan çıkmıştı depodan.depo bildiğim küçük depoların aksine oldukça genişti.parti verilebilcek düzeyde genişti.kaçmak için ise hiçte uygun bi yer değildi.Daniel kaçmamamı söylemişti ama onun sözünü dinleyecek değildim.hemen ellerimi çözmeye koyuldum.ipler sertti ve canımı acıtıyordu.ama kurtulmak için buna dayanmalıydım.büyük bi uğraştan sonra,ellerim kan içinde kalsa da iplerden kurtulmayı başardım.dışarıdan ayak sesleri geliyordu.hemen saklanmalıydım.kenardaki sandalyenin bi tanesini kapıp büyük depo kapısının arkasına yerleştim.içeri girdiğinde sadece ''ashley'' diyebildi.ardından sandalyeyi o göte benzeyen kafasına indirdim.sandalyeyi atıp kapıdan çıkmak üzereydim ki bacağımdan tuttu.sertçe çekti ve yere düştüm beni kendine çekip vuracaktı ki o ibne suratına tekme attım.ellerimle kapıya tutunuyordum.bırakmayacağını anlayınca yalvarmaya başladım
''Daniel yalvarırım bırak beni''
''Hayır Ashley! sandalye olayını sana ödeticem''
''intikam almayı kes artık! neden mutlu olamadığını şimdi daha iyi anlıyorum''
''benim mutluluğum seni ilgilendirmez! direnemeyi bırak ve seni mahvetmeme izin ver'' belki bi kız olabilirdim ama güçsüz değildim.
''Asla!''diyip sert bi şekilde bacağımı çektim.ayağa kalktım ve dışarı çıkıcaktım ki arkamda patlayan silah sesi beni durdurdu.
''eğer dışarı adımını atarsan hayatının sonunu kendi ellerinle öne çekmiş olursun,ellerini kaldır ve içeri yürü'' hayatıma son vermek istemiyordum.ama onunla da kalmak istemiyordum.kapıyı kapattım,arkamı döndüm ve deponun ortasına,Daniel'ın önüne ilerledim.önüne kadar geldiğimde elini havaya kaldırdı bana vurucaktı ki...
