Bölüm-32
Arabaya bindiğimizde evdeki halimizden eser yoktu.O eve dönmekte şüpheliydim.sonuçta onları terk ettik ve muhtemelen geri döndüğümüzde bizi öldürecekler.Uzun bir yolculuktan sonra eve geldik ve arabadan indik.Evin sadece Kraliçe'nin odasındaki ışığı açıktı.kapıya doğru ilerledik.Justin elini kapı koluna uzattığında kapı açıldı ve karşımızda Kraliçe belirdi.Justin ve ben korkmuştuk.Kraliçe gülümsemiyordu.gözleri kızarmış,ayrıca şişmişti.Bir anda benim boynuma atladı ve sımsıkı sarıldı.elleriyle yüzümden tutup gözlerime baktı.ardından geri çekildi.bize
''içeri gelin'' derken sol gözünden yaş akmıştı ve parmaklarının ucuyla göz yaşını sildi.içeri,salona geçtik.içerisi karanlıktı..Kraliçe ışıkları açmıyordu.odada sadece 2 tane mum vardı.görebildiğimiz koltuklardan birine oturduk.Kraliçe karşımıza geçti ve derin bi nefes alıp konuşmaya başladı.
''Anlaşılan sizinle uzun bir konuşma yapmanın zamanı çoktan geldi.Sakın sözümü kesmeyin.Siz,bizi terk ettikten sonra büyük kavgalar oldu ve..ve diğerleri artık yok.artık sadece üçümüz varız.
''ne bu nasıl olur? Lexy...''
''size anlatmadığım şeyler var ve artık anlatacak başka kimsem olmadığı için size anlatacağım.Ben evliyim.aradan seneler geçti.Onun adı Joe.Babamla kavgalı olduğumu bildiği halde ona katıldı ve onunla o zamandan beri konuşmuyorduk.Bir kızım vardı.sadece vardı. Hastane'de babam onu benden aldı,kaçırdı. bir daha ondan haber alamadım.Düne kadar. Geçen ay Joe'yle konuştuk.beni tehdit etti.kızımı bul ve bana getir dedi,ona dönmem için saçma sapan yalanlar uydurduğunu sanmıştım ama doğruymuş.Ashley,Jeo anne ve babanı kaçırdı,yani üvey anne ve babanı.Benimle alaksı ise...'' çoktan ağlamaya başlamıştı ve benim de gözlerim dolmuştu.bütün bu olanlara inanmak istemiyordum.devam etmesini istiyordum.
''Devam et''
''Bunu yapabileceğimi sanmıyorum,sana ne diyeceğimi bilmiyorum''
''söyle gitsin işte''
''Ben senin annenim.Gerçek annenim!'' (...)
''NE?!''
''Benim yıllar önce kaybettiğim kızımsın! Joe senin baban! Yıllar önce kaybettiğim birine ne söyleyebilirim ki anlat bana!'' ayağa kalktı ve bende ayağa kalktım.Birbirimize baktık,baktık ve baktık.
''Anne''
''Kızım'' Bunu yaşadığıma inanamıyordum ama yapabileceğim tek birşey vardı.gidip anneme sarılmak.uzun süre ağladık.Justin'se odasına gitmişti.Anneme tekrar sarılıp Justin'in yanına gittim.kapısı kilitliydi.
''Sevgilim kapıyı açar mısın?''
''Git burdan!''
''Justin aç şu kapıyı!''
''Sana git burdan dedim!''
''Hayır gitmiyorum.sen kapıyı açana kadar burada duracağım.''
''Yanlız kalmalıyım!''
''Seni yanlız bırakmam.''
''Ashley! git burdan!'' aşağıya indim ve annemden silahını istedim.
''Anne silahını verir misin?''
''Ne yapacaksın?''
''Justin odasından çıkmıyor,kiliti vurucam''
''Pekala,al bakalım'' diyerek verdi. yukarı çıktım ancak kapıya ateş etmedim.havaya ateş ettim. Justin hızlı adımlarla kapıya geldi ve açtı.
''Ashley sen ne yaptığını sanıyorsun?! bırak şu silahı! senin kendini vurduğunu sandım''
''Belki de çıkmasaydın vuracaktım,nerden biliyorsun?''
''Ashley saçmalama ver şu silahı!'' dediğini silahı kafama dayadım.
''Eğer-Bana-Bir daha- Git-Dersen-Kendimi-Öldürürüm-Duydun mu Beni?!'' Heceleyerek ve duraksayarak söylemiştim.
''Tamam! Tamam! bırak şu silahı!'' silahı indirdiğimde yukarı Kraliç- ah pardon annem geldi.
''Neler oluyor burda?''
''Ashley kendini öldürecekti!''
''Ne?!''
''Hayır sadece Justin'i korkutuyordum''
''şaka yapmanın sırası değil,anne ve babanı kurtarmalıyız''
''Ah doğru peki bir planımız var mı?''
''elbette''
