#Jungkook#
Taehyung, beni evinden kovduktan sonra tam bir hafta geçmişti. Merakım beni yiyip bitirmişti. Odamda oturmuş aklıma gelen düşünceleri toplarken kapı tıklatılmış ve içeri o girmişti.
"Jungkook," adımı mırıldanırken odamın köşesindeki koltuğa oturmuştu. O benim adımı biliyordu. Fakat ben onun adını hala bilmiyordum. "Hoşgeldin" dedim onun mırıltısına karşılık sesim yüksek çıkmıştı. "Jin hyungtan psikoloji okuduğunu öğrendim." başımla onu onayladım. Aramızdaki ilk diyaloktu bu. "Jungkook, bana yardım et, lütfen." sesi sona doğru kısılırken ağlama krizlerinden birisine başlamıştı.
İlk başta teklifini red edecekken, kabul etmek en doğrusu olur diyerek kabul ettim. Yanına yaklaştığımda fısıldadı; "Jungkook, sarıl bana, kucakla beni."
İkinci kez, sarılmaktan nefret etmeme rağmen, adını bilmediğim, sırlarla dolu adama sarılmıştım. Minik bedenini koltuk altlarından tutup havaya kaldırmış, bedenini kucağıma bırakıp kollarımı bedenine sarmıştım. O ise ağlamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hug Me °Jikook°
Fanfiction"Sarıl bana." Sarılmaktan nefret eden ben, o an hiç tanımadığım o adama sarılmıştım...
