#Jungkook#
*5 ay sonra*
Ne kadar unutmak istemesek de, zaman bazı anıların üstünü toza bular ve onu hatırlanmaz hale getirirdi.
Jimin ile olan seanslarımız bitmişti. Artık eskiye nazaran iyiydi. Karanlık parkta sessizce şarkı söyleyen ve gözyaşı döken minik kuş artık iyiydi.
Ben ise ona olan duygularımı düşünüyordum. İlk başlarda ona acısam da sonradan onu tanıyınca onu sevmiştim. Yoongi hyungun katili olduğunu öğrenince ondan nefret etmiştim. Biraz vakit geçince onun bize Yoongi hyungdan bir emanet olduğuna kanaat getirip kollarımı kırılgan bedenine tekrar sarmıştım. Şimdiyse ondan hoşlanıyordum.
Mezun olmamış olmama rağmen, mesleğimi elime almama rağmen ilk hastam olan, Yoongi hyungun emanetinden hoşlanıyordum.
Bunun böyle olmaması gerekirdi belki de ama. Eminim ki Yoongi hyung bana kızmazdı. Yoongi hyung da isterdi sevdiği kişinin mutlu olmasını.
Bu durumu ben dert etmesem de, dert eden iki kişi vardı. Jin hyung ve Taehyung...
Onlar bana ne kadar kızsa da, yemin etmiştim; Yoongi hyungun emanetine sahip çıkacak ve onu kucaklayacaktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hug Me °Jikook°
Fanfiction"Sarıl bana." Sarılmaktan nefret eden ben, o an hiç tanımadığım o adama sarılmıştım...
