país × Neymar Jr.

onze

Ormanın korkunç sesleri.

Sonbaharın sert soğuğu.

Çıtırtılar ve masum olmayan sessizlik.

Tüm ışığıyla bana eşlik eden Ay.

Korkuyordum. Burası karanlıktı. Yalnızdım.

Kimsesizdim.

'Kimse yok mu?!'

Ondan kurtulmuştum.
Ama onu özlüyordum.

Onu hiç istemediğim kadar arzuluyordum.

Savunmasızdım. Uzaktan gelen kurt ulumaları beynimin her yerinde yankılanıyordu.

Burada öleceksin.

Ama ben burada ölmek istemiyordum. Onun kollarının arasında ölmek istiyordum.

Sonsuzluğa onun kolları arasında gitmek.

Dolunayın tüm ışığı beyaz elbisemi aydınlatıyordu. Sanki...melek gibiydim.

Günahkarlar melek değillerdir.

Evet.

Nasıl bir aptalım ama.

Ben bir günahkardım ve asla bir melek kadar masum olamayacaktım.

Arkamdan gelen çıtırtılar kulaklarımda doluyordu. Daha da korkuyordum.

Koş!

Hayatın için.

İnandım. İçsesime inandım ve koştum. Artık ondan çok uzaktaydım.

Ay uzun ağaçlara inat ışıklarını üstüme değdiriyordu.

Yorulmuş, korkmuş ve yalnızdım.

Tükenmiştim.

Kendimde değildim.

Göz kapaklarım daha fazla direnemiyordu.

Çamur olmuş toprağa düştüm. Soğuktu.

Korkunç gölgelere sebep olan araba ışıkları ve baykuş sesleri...

Daha sonra tekrar gelen bir soğukluk.

Sadece bedenim değil, hislerim de üşüyor.

Ama en korkuncu arkamda kim olduğunu bilmediğim bir insan varken, tekinsiz bir ormanda gözlerimin rahatça kapanabilmesiydi.
.

.

.

Bu geçiş bölümüydü fazla şey yapmayın