país × Neymar Jr.

cinco

Alkolün verdiği sıcaklıkla olsa bile üşüyorum.

Yokluğu beni üşütüyor.

Ay ışığının altında şerefe içiyorum.

Onun şerefine.

Tanrı onu bana verdiği için minnettarım.Acı çeksem de sevdiğim adam yanımda.

Derin bir nefes alıyorum.O kendine has kokusu yok.

O burada değil.

İki kişinin acısını çekiyordum.Aşık olduğum adamın ve benim.Ağır gelmiyordu çünkü ben zaten benliğimi kaybetmiştim.

Bu akşam önemli bir davete gitmişti.Belki beraber mutlu bir çift olabilirdik.Oraya el ele girebilirdik.Sahte olmayan gülücükler atabilirdik.

Ama gerçekler asla mutluluk içermez.

O başka bir kadına aşıktı.Ben ise ona.Bir kördüğüm gibiydi.Çözülmüyordu bir türlü.

Belki de şuan eğleniyordur.Çocuklar gibi.

Yüzümde bir tebessüm belirmesine engel olamıyorum.Mutlu olduğu düşüncesi bile beni bu kadar mutlu ediyor işte.

Belki de o kadının yanındadır.O kadın mutlu ediyordur onu.

Karanlığın dibine battıkça batıyordum.Beni içine çekiyordu.Mutluluğa ulaşmam imkansızdı.

Bu gün bu son bulacaktı.

Elimdeki cam bana özgürlüğümü verecekti.Bu hayattan kurtulacaktım.Artık acı çekmeyecektim.

Yavaşça kolumu çizdim.Canım bundan daha fazla acımıştı.Sorun yoktu.

Dünya sallanmaya başladığında gülümsedim.

Gidiyordum.

Sevgilime bir veda edemeden.

Onu doyasıya öpemeden.

Beraber mutlu olamadan gidiyordum.

İşte gidiyorum sevgilim.Benden kurtulacaksın.

Seni kaybediyorum.Ben artık bu savaştan çekiliyorum.

Bruna ile olman lazım.Benim gibi bir aciz artık dünyadan silinecek.

Acı çekmene gerek kalmayacak sevgilim.

Gözyaşlarım kan ile karışırken aya bakıyordum.Belki o da bakıyordur.

Hisseder miydi?

Yavaş yavaş öldüğümü.

Arabanın fren sesini duyduğumda rahatladım.Her geçen saniye biraz daha yaklaşıyordum sonsuzluğa.

"Eugenia?"

Adımı son kez ağzından duymak çok güzeldi.Öyle ahenkliydi ki.Kendimden geçmiştim.

Bana baktığında gözlerini gözlerime dikti.Ayrılmamızı zorlaştırıyordu.

"EUGENIA SEN NE YAPTIN?!"

Koşarak yanıma gelmesi çok güzeldi.Benimle şuan ilgileniyordu.Bileğimi tutmaya başladı.

Sıcaklığım artıyordu.

"Merak etme kurtulacaksın."

Bileğimi sarmaya başladı.Ah, hayır.Elini tuttum.Bakışları bir anda bana döndü.

"Kurtulmak istemiyorum Neymar."

Bana acıyan ve üzgün bakışlarla baktı.Geride sevdiğim adamı bırakacaktım.Üzgündüm evet.Ama onun için en iyisi buydu.Benim gibi bir zavallının hayatına son vermesi.

Benim gibi günahkarların dünyada yeri yoktu.

Beni kucağına aldı ve arabaya koşmaya başladı.Son kez onun kucağındaydım.Son ve ilk.

O kokusunu içime çektim.Ah bu koku beni kendimden geçiriyordu.Gözyaşlarım onun göğsünü ıslatıyordu.

Saçlarımı öpüyordu.Benim için bu kadar endişelenmeye gerek yoktu.Ben bir eziktim ve biraz sonra gidecektim.Tüm sevdiklerimi bırakıp.

Onu bırakıp.

Arabanın arka koltuğuna yatırdı.Beni kurtarmak istemesi garipti.O benim gitmemi isterdi.Kalmamı değil...

Arabayı hemen çalıştırdı ve hastaneye sürmeye başladı.Arada ise bana bakıyordu.Bana bakan gözleri bana haketmediğim bir ödüldü.

'Seni seviyorum' demesini beklerdim.Mutlu olmak isterdim.Ama sevgilim ben varken sen mutlu olamazsın.

O kadınla olman lazım.O seni mutlu ediyor.

Ben bir aciz,günahkarım.Neden beni o gün buldun?Neden ağlarken buldun beni?

Belki sana aşık olmazdım ve acı çekmezdim sevgilim.

Mayıştığımı hissediyorum.

Bu da benim hikayemin sonu.Seni anlatamayacağım kadar sevdim sevgilim.

Sana mutluluklar diliyorum.

"EUGENIA!!"

Hikayemin sonunda sesini duymak güzeldi sevgilim.

Yaşattığın herşey için teşekkürler.
.
.
.