_Monster_

_Sweet Melody_

•Διαβαστε σε night mode, for better vibe + τραγουδακι από πανω•

°Εμπνευσμένο από την Πεντάμορφη και το τέρας (not really, this is not a beautiful fairytale bro)°

(Μικρή σημείωση: αυτό είναι το πρώτο μου βιβλίο so don't judge too hard, φχαριστω)

_Scarlet Watson_

_Chris Parker_

_Some kinds of monsters...

...exist_

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Author's POV

10 Οκτωβρίου 2017

Όλα είναι σκοτεινά μέσα στην παλιομοδιτικη έπαυλη. Έξω ακούγεται η βροχή να πέφτει στο παγωμένο έδαφος. Ησυχία επικρατεί παντού.
.
.
.
.
Μέχρι που άνοιξε η εξώπορτα. Ένα φοβισμένο κοριτσι κοίταξε προς τα μέσα.

Ηταν σχετικά ψηλή, με γαλάζια μάτια και καστανόξανθα μαλλιά. Κοίταξε το κτίριο μέσα απτήν ελαφρώς ανοιγμένη πόρτα.

"Είναι κανείς εδώ;"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Καμία απάντηση..
Το κορίτσι μπήκε μέσα στην έπαυλη και θαύμασε τον χώρο. Μπροστά τις υπήρχε μια τεράστια διπλή σκάλα που οδηγούσε στα πάνω δωμάτια, οι τοίχοι ήταν διακοσμημένη με πίνακες ενώ ένας τεράστιος πολυέλαιος στεκόταν ακριβώς από πάνω της.

Χωρίς να το καταλαβει άρχισε να προχωράει όλο και ποιο μέσα στο σπίτι. Άρχισε να κοιτάει προσεχτικά κάθε λεπτομέρεια του σπιτιού, τουλάχιστον αυτού του δωματίου. Μέχρι που...

'ΜΠΑΜ'

Η κοπέλα αναπήδησε απτο απότομο κλείσιμο της εξώπορτας. Ενώ προσπαθούσε να ηρεμήσει τον εαυτό της απ'το μικρό σοκ, το μυαλό της απόρησε:

Μα καλα, ποιος την έκλεισε;

Τα χέρια της αγκάλιασαν τα μπράτσα της, ενώ το βλέμμα της έπεσε προς την σκάλα. Όλα ήταν ήσυχα πάλι. Μέχρι που ακούστηκε.

Μια γλυκιά μελωδία από πιάνο ήχησε σε όλο το σπίτι. Η κοπέλα φρικαρε και έσφιξε τα χέρια της περισσότερο στα μπράτσα της.

Αρχισε να επεξεργάζεται την μελωδία. Ήταν στ' αλήθεια πολύ όμορφη. Καθώς την άκουγε κατάλαβε κάτι. Ερχόταν απ'το πάνω πάτωμα.

Της ήρθε το δίλημμα. Απ'την μια δεν ήθελε να πάει. Απ'την άλλη είχε πολύ περιέργεια να μάθει ποιος έπαιζε το πιάνο.

Η περιέργεια σκότωσε την γάτα. Δεν σε νοιάζει όμως.

Πηρε την απόφαση και άρχισε να ανεβαίνει διστακτικά τα ξύλινα σκαλοπάτια. Σε κάθε βήμα της, ετριζε και το κάθε σκαλοπάτι.

Μόλις ανέβηκε είδε μια μισάνοιχτη πόρτα. Την άνοιξε άλλο λίγο και κοίταξε. Μέσα της ένας άντρας με μαύρο κουστούμι έπαιζε το πιάνο.

Η κοπέλα δίστασε να μιλήσει. Βασικά φοβόταν. Δεν ηξερε τι να κανει, απλως καθόταν έντρομη και παρακολουθούσε χωρίς να πει τίποτα.

Ο άντρας ξαφνικά σταμάτησε να παίζει. Αυτό έκανε την κοπέλα να τρέμει.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Καλησπέρα.... Γουίνι..."
.
.
.
.
Η Γουίνι φρικαρε. Πώς; Πώς αυτός ο άγνωστος ήξερε το όνομα της;

"Σ-Σας ξέρω;" Τραυλισε και έκανε ένα βήμα πίσω.

Ο άντρας γέλασε ενω σηκώθηκε απ'την θέση του πιάνου.
.
.
.
.
Γύρισε και την κοιταξε στα μάτια. Το πρόσωπο του δεν φαινόταν.

Η Γουίνι φοβόταν, αλλά ήξερε ότι δεν έπρεπε να το δείχνει.

"Έλα ποιο κοντά να σε δω!" Είπε θαρραλέα η Γουίνι. Ο άντρας χαμογέλασε.
.
.
.
.
Προχώρησε αργά προς το μέρος της και...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ΑΑΑΑΑΑΑΑ!"

∞∞∞
Καλησπέρα σας.

Πρώτο βιβλίο χα; Not bad..
(JK it's going to be horrible)

Σημείωση το τραγουδάκι πάνω είναι από ένα παιχνίδι τρόμου (γράφει πάνω ποιο). Πίστευα ότι θα κάνει καλύτερο το mood. You gonna judge that.

Τεσπα, αν μπορείτε κάντε κάνα comment ή κάνα ★

Ευχαριστώ

Bbye!🖤