Onun yerine benim olabilirdin. Hak ettiğin sevgi sol tarafımda seni bekliyor
Bazen biri girer hayatına, onun için döktüğün gözyaşlarının eşliğinde uykusuz geçirdiğin gecelerin vardır. Ama bilir misin ki? Hak etmediğin kişiyi severken,asıl seni seven...
Ertesi sabah adımlarım zoraki E sınıfı kampüsüne doğru yürüyordu. Bütün gün Karma'nın çilesini çekemeyecektim. Her hareketime muhalefet olacaktı. Bu sayede yaptığım işin zevki burnumdan gelecekti. Sabret Rio daha neler göreceksin bakalım
Sınıfa girdiğimde Sugino, Okuda, Nagisa ve Kayano vardı. Karma belası daha gelmemişti. Kim bilir yine nerelerde sürtüyordur şimdi.
Dört kafa da beni fark eder fark etmez sahte bir gülümsemeyle karşıladım onları
"Ohayo millet"
Onlar da bana aynı şekilde karşılık verdiler. Çantamı omzumdan çıkarıp bir kenara koydum. O sırada da Nagisa çağırdı
"Rio-san gelsene"
Önündeki sıraya açtığı afişleri gösterir.
"Bunları ana kampüs binasına asacağız"
"Nedir bunlar?"
"Yapacağımız dağ yemeği etkinliğinin bir reklamı. Yarısı Karma ve sende diğer yarısı Kayano ile bende"
"Yemekler de bizde. Değil mi Okuda?" Dedi heycanla Sugino
"Hai" diye cevap verdi Okuda da arkasından
Kayano'nun adını söylerken sesindeki heyecanı bastıramıyordu. Fark eder fark etmez yine kalbim sıkıştı. İmkansızca seviyordum
"Huhuu! Ohayo!" diye bir ses kapının ağzından duyuldu
Gelen Karma'ydı.
"Bir sen eksiktin" diye homurdandım kollarımı bağlayarak
Nagisa dibimde olduğu için ne dediğimi net olarak anlamasa da homurtumu duymuş olmalıydı
"Ne?"
"Yok bir şey" dedim derin bir nefes alarak
"Afişler hazır mı Nagisa-kun?" Dedi Karma Nagisa'nın omzuna elini koyarak
"Hazır. Peki madem. O halde kolları sıvayıp işe başlayabiliriz. Okuda-san,Sugino-kun. Şimdiden kolay gelsin" dedikten sonra merdivenleri de alıp sınıftan çıktık
Yol boyu sohbet ede ede ana kampüse vardık. Belli bir yerden sonra yollarımız ayrıldı.
"Siz oradaki duvara asın. Bizde ötekine. Kolay gelsin"
Nagisa'nın bu cümlesiyle onlar giderken arkalarından bakakalmıştım ki Karma'nın omzumu tutmasıyla kendime geldim
"Rio-san?"
"Huh? Karma-kun?"
"Ne o alık alık bakıyorsun öyle?"
"Neye bakıyormuşum?" Dedim bakışlarımı ona çevirerek
Çenemden hafifçe tutup başımı yukarı kaldırdı. Mavi gözlerimi altın rengi gözlerine sabitledi
"Boşuna çırpınma. Nereye baktığını görmedim mi sanıyorsun?"
"Hadi Karma-kun hadi. Zevzekliğin alemi yok çok işimiz var"
Afişleri asacağımız duvara yönlenirken Karma aniden kolumu tuttu
"Neden bu kadar gerginsin?"
"Karma-kun, sabrımı zorluyorsun"
"Rio-san. Beni yanında istemediğini biliyorum ancak bunun için beni değil Koro-sensei'yi yemelisin"
Sesinde nedense ufak bir sitem ve de kırgınlık barınıyordu sanki. Karma'nın duyguları olmasından dahi şüpheliyken kırılabileceğini rüyamda bile göremezdim herhalde
Önce duvarın alt kısımlarından başladık yapıştırmaya. Daha sonra da üstlere yapıştırmak için merdiveni koyduk. Karma bana aşağıdan uzatıyordu bende alıp elimdeki tutkal ile duvara yapıştırıyordum
"Acele ediyorsun"
Diyerek ilk dakikadan salça olmaya başladı işime
"Sakinim ben"
"Yamuk yapıştırmışsın"
"Hangisini?"
"En sonuncusunu"
Hakkaten de öyle mi diye bir baktım şöyle. Karma bu defa haklıydı ancak doğrusun diyerek de bir yerlerini kaldıramazdım
"Aman nesi yamuk? Hem kim anlayacak?"
"Olmaz ama düzelt onu"
"Gerek yok"
"Rio-san." Dedi imalı bir sesle
Tam arkamı dönecek iken o esnada dengemi kaybettim. Sinir anında kontrolümü ne çabuk kaybediyordum öyle. Az kaldı merdivenden aşağı yuvarlanacaktım. Kendimi aniden Karma'nın kucağında buldum. Ona sarılır halde aşağı düşüyordum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karma sırtımdan sıkıca bastırmıştı. Başım tam boyun girintisine oturmuştu. Yüzüm kıpkırmızı kesildi
