➳ ⦃ BAŞIMIN BELASI ⦄ Karma + Rio ➳

➳14➳

Karma'nın kollarından kurtulmanın bir yolunu arıyordum. Yüzüne bakmadan söylenen her sözün güvenirliği ve kıymeti yoktur. 

Hafifçe öksürdüm

''Karma beni bir bırakacak mısın?''

Belime ve sırtıma sardığı ellerini yavaşça geri çekti. Yüzüne baktım

''Ne saçmaladığını biliyor musun acaba sen?''

''Saçmaladığımı değil, ne dediğimi biliyorum Rio. Beni hiçbir şekilde istemiyorsan eğer şimdi bunu yüzüme bak da söyle. Hayatından çekileceğim. Bir daha karşına çıkmayacağım.''

Bir şey söyleyemedim. Dilim tutulmuştu sanki. Söyleyeceksen bile söyleme diyordu. 

Beni durduran neydi? Duygularım mıydı? Yoksa tanımlayamadığım başka bir şey miydi? 

Aramızda olabileceklere imkan vermediğim Karma'ya karşı birtakım hisler mi beslemeye başlamıştım yoksa?

Ama olmaz, bu mümkün değil. Ben hala Nagisa'yı seviyorum. Karma'nın olamam. Ben hiçbir zaman Karma'nın olmadım ki? 

''Bir şey demeyecek misin Rio?''

''Karma ben...''

Eliyle susturdu beni

''Ben anlayacağımı anladım Rio. Susmayı istemiyorum olarak kabul ediyorum. Peki o zaman. Bir daha asla karşına çıkmayacağım. Sınıfa geldiğinde de yüzüme bile bakma. Hiçbir şekilde muhatap olma benimle. Gerekirse numaramı da sil. İstediğin oldu sonunda, artık hayatından çekiliyorum. Bundan sonra adımı bile ağzına alma Rio. Elveda''

Arkasından seslenemeden yol almıştı bile. Hemde gelmemek üzere.

Ben ne yaptım ki de ona bana bu şekilde davrandı? Onu kıracak herhangi bir şey yaptığımı hatırlamıyorum. Yoksa istemeden onu kırdım mı? 

Tanrım sen bana sabır ver. 

Aklım karışık bir biçimde eve tekrar girdim. Girer girmez de üzerimde bir şeyin yokluğunu hissettim. Hırkam? Hırkam Karma'da kalmıştı. Off olamaz! Bir daha nasıl isterim şimdi?

Karma'dan

Hırkasının bende kaldığını yolun yarısını kat ettikten sonra fark etmiştim. İstemsizce arkama baktım. Artık geri dönemezdim. Ne Rio'ya ne de onun mahallesine. 

Onun hayatından çekilmiştim. Bütün bu söylediklerim dilimin ucundan çıkarken içim nasıl da acımıştı. Bir ben bilirdim bir de beni yaratan. 

O Nagisa'yı seviyordu biliyordum. Derste ona kaçamak bakışlarından, Kayano'yu her yanında gördüğünde yüzünün kıskançlıktan kızarmasından anlamıştım. Onun her davranışının anlamını çözmüştüm artık. 

Anladım ki, onu sevmek için ona ihtiyacım yoktu. Yalnız başıma da severdim. Karşılıksız...

Kaderime seni sevmek yazılmamışsa zorlamanın bir anlamı yok. Yola sensiz devam edeceğim. Kalbime gömdüğüm aşkım ikimize de yeter.

Ona gizliden mesaj atan her kimse ona hak veriyordum. Büyük ihtimalle sınıftan biriydi. Sugino ile konuşurken her kim duyduysa o atmış olabilir. Bir gün onun kim olduğunu öğrenirsem gizlice dinlemiş olmasına kızmayıp Rio'yu sevdiğimi öğrendiği ve ona mesaj attığı için teşekkür edecektim. En azından Rio'nun kör gözleri açıldığı için 

Ailem yine iş seyahatindeydi. Yalnızlığa alışmıştım artık. Kendi ayaklarımın üzerinde durabilmeye de. Eve girip kapıyı kapattım ve odama çıktım. Rio'nun hırkasını yatağın üzerine atar gibi oldum ama elim geri gittim. Burnuma götürüp içime çektim. Tıpkı onun gibi kokuyordu. Bir kere bile sarılamadığım sevdiğimin hiç değilse hırkasına sarılabileyim.

Balkona çıkıp bir sigara yaktım. Derdimi sigaramla paylaşmıştım. 

Sonra odamın ışıklarını söndürüp masama birkaç mum yaktım. Önüme temiz bir sayfa aldım ve kalemi elime alarak en güzel yazımla Rio'nun asla okumayacağı ona karşı bugüne kadar hissettiklerimi dile getiren bir mektup yazmaya başladım.