Op Avontuur - Road Trip USA

New England, Cape Cod en Pez

Na ons vertrek uit het hotel in Boston voelden we ons al een stuk meer op ons gemak. We gaan vandaag via Cape Cod en de kustlijn van New England een heel stuk richting New York. We hebben voor 2 nachten een hotel geboekt in het de buurt van New Haven, een Hampton Inn, welke voor de zaterdagavond nog redelijk betaalbaar was. Allereerst zijn we op weg gegaan naar Yarmouth op Cape Cod. Cape Cod is een soort schiereilandje aan de rand van New England waar de rijken en elite van deze regio naar toe gaan op vakantie. Nou dat is dan natuurlijk typisch iets voor Mara en Vincent. We hadden in 1 van de boekjes een verhaal gelezen over een echt piratenmuseum. Aangezien ik als aanhanger van de kerk van het Vliegend Spaghetti Monster uiteraard een zeer bijzondere plaats in mijn hart heb voor de piraten onder ons leek ons dat een zeer leuke 1e bestemming voor de dag. Onderweg had Mara zich verheugd op kustwegen en leuke dorpjes, maar dat viel allemaal erg tegen. Het was voornamelijk snelweg wat we zagen, zodat we uiteindelijk maar een afslag hebben genomen richting een B-weg, om wat meer van de kust te zien. Google Maps direct helemaal van slag, keer om, keer om, maar we bleven rustig doorrijden. We hadden nog een ouderwetse papieren kaart bij ons en daar konden we redelijk mee navigeren. Eenmaal aangekomen bij Cape Cod zagen we een enorme file, het leek er dus op dat er veel mensen vandaag van en naar de Cape gingen. Wij hebben dan maar besloten om onze activiteiten te beperken tot 2 stuks hier. Eerst naar de piraten museum en daarna wil Mara nog wat salt water taffee kopen, welke hier lokaal gemaakt wordt. Helaas mochten we in het piraten museum geen foto's maken, maar gelukkig konden we nog wel even op de foto voor het museum.

We dachten eerst dat het ging om een kindermuseum, maar al snel bleek dat het een museum is dat is opgezet naar aanleiding van duikexpedities naar echte piratenschatten. Er stonden er ook diverse van als tentoonstelling. Het was een leuke ervaring en voor de kinderen is er een leuke speurtocht om ze te laten zoeken en zien wat er allemaal is. We vonden het erg leuk, alleen jammer dat je er geen foto's van mocht maken. Misschien heeft het ook wel te maken met de waarde van de stukken. Er lag zowaar een echte schatkist met gouden en zilveren munten. Deze was ook volledig afgeschermd in een glazen kist. Dat zal wel wat geld waard zijn vrees ik.
Vlakbij het piraten museum was de winkel waar Mara haar salt water taffee wilde halen, dus we konden snel schakelen en zijn toen weer richting de exit van Cape Cod gereden, want het was een zeer drukke bedoening in de straten aldaar. Wel jammer, want het zag er allemaal erg mooi uit.

Om voor Kaley de ritjes in de auto niet te lang te maken proberen we om de 60-90 minuten even een stopje te maken, met dan een hapje eten of een attractie. Lukt niet iedere dag, maar vandaag ging het goed. Na een uurtje rijden zijn we even gestopt bij het restaurant met de grote M om even te lunchen. We zaten in een klein stadje net buiten Cape Cod en we keken uit op 1 of ander groot waterpretpark met grote glijbanen. Helaas konden we daar niet naar toe, want we moesten nog een goede 2 uur rijden naar onze volgende bestemming, ons hotel in Shelton. We hebben voor de 2e keer een Hampton Inn geboekt. We hebben met deze keten over het algemeen goede ervaringen. Helaas onderweg kwamen we in heel slecht weer terecht waardoor de 2 uur rijden veranderde in 3 uur rijden, omdat door de stortvloed aan regen het niet verantwoord was om harder te rijden dat 60-75km per uur. Tussen de buien door hebben nog even een stopje gemaakt in het Olde Mistick Village. Het was een kruising tussen een soort van oude traditionele winkeltjes met bijzondere artikelen. Denk aan bijzondere maple siroop, of bijzondere handgemaakte artikelen en daarnaast hele foute kitscherige souvenirs. Uiteraard hebben we van beiden weer meer dan genoeg ingeslagen. Inmiddels begon de lucht weer dreigend te worden en aangezien ik nog even wilde tanken zijn we snel de auto weer ingevlucht. De benzine was hier wat duurder dan dat we in de eerdere staten hadden gezien. In de vorige staten betaalden we gemiddeld zo'n 2,80 USD voor een gallon benzine, zeg maar 70 dollarcent voor een liter. Hier echter rekende ze zonder blikken of blozen 3,29 USD voor diezelfde gallon. Voor Nederlandse begrippen nog steeds supergoedkoop, maar je bent Nederlander of niet, dus even een klein beetje tanken om tot het hotel te komen en dan maar hopen dat je iets goedkoper kunt tanken.

Door alle regenval onderweg waren we uiteindelijk pas tegen half 8 in het hotel, wat bij onze aankomst al lekker vol zat.  Snel even de koffers naar de kamer en dan rap weer naar beneden om met de auto even een restaurant in de buurt op te zoeken. Het werd vanavond Chili's. De meiden wilde graag naar Texas Road House, ons favoriete restaurant uit Dubai, maar dat was weer een goed kwartier rijden en ik was al een beetje moe, dus dat leek mij geen goed idee. De Chili's zat 800 meter bij ons hotel vandaan, dus dat ging beter. Toen we het restaurant binnen kwamen en ook in het hotel hadden we het al gemerkt, zagen we dat er veel van een bepaald soort mensen in het restaurant zaten. Ik wil niet discrimineren, dus hoe omschrijf ik dit nu netjes..., het waren mensen die graag naar Nascar kijken, beetje van het White Trash idee. Daarnaast ook veel donkere mensen, maar ook van het zelfde slag, beetje trashy. Dat ondervonden we de volgende ochtend ook bij het ontbijt. We waren wat laat gaan slapen doordat we wat later in het hotel waren aangekomen. Toen we rond half 10 beneden kwamen zat de ontbijtzaal, welke niet al te groot was erg vol. De mensen hadden er echt een smerige bende van gemaakt. We hebben nog een rondje door de ontbijtruimte heen gelopen, maar we werden er beide een beetje vies van. Ook de mensen die al klaar waren met eten bleven gewoon zitten en hielden de tafels bezet. Naast het hotel zat een Dunkin Donuts, dus toen hebben we daar ons ontbijt maar genuttigd.

Ook was ik via Facebook aangesproken door een nicht van Mara die in deze regio woont en het leuk zou vinden om ons even te ontmoeten. Zo gezegd zo gedaan, we hadden eigenlijk in de lobby van het hotel afgesproken, maar aangezien het zo'n puinhoop was aldaar hebben we haar gevraagd naar de Dunkin Donuts te komen. Daar hebben we een uurtje over Mara haar familie gepraat en geroddeld en toen zijn onze wegen weer gescheiden.

Nadat we afscheid hadden genomen van Carmen zijn we richting het PEZ visitor centrum gereden. Voor diegene die niet weten wat een PEZ is, dat zijn kleine rechthoekige snoepjes, die een beetje op pepermuntjes lijken en die worden vastgehouden door een guitig apparaatje, die echt in elke willekeurige vorm te vinden is.  Het was een attractie die weinig kostte en die uiteindelijk hartstikke leuk was. Bij de toegangsprijs zat een shoptegoed in zodat je een paar Pezzen kon kopen. Al met al een leuke tijdsbesteding.

Nadat we uitgepezt (is dat een woord?) waren zijn we lekker gaan eten bij 1 van onze favoriete restauranten, Texas Roadhouse en daar hebben we heerlijk gegeten. Daarna wilde we onze zondagmiddag verder vermaken door lekker naar een minigolf baan te gaan, maar eenmaal daar aangekomen schrokken we een klein beetje van de prijzen en de drukte. We zijn toen in plaats van de minigolf naar de bowling baan. Het was niet echt een bowlingbaan, maar een het heette Fun bowling. De ballen waren kleiner en de banen waren smaller. Hartstikke leuke besteding van de middag. Daarna nog even naar de arcade om wat spelletjes te spelen, voornamelijk onze favoriet de Skeeball en vervolgens lekker terug naar het hotel om te chillen in het zwembad.