Toen we het een paar weken geleden, voor de vakantie hadden over de attracties die we zouden gaan bezoeken kwamen de pretparken van Orlando steeds voorbij. Maar ja, vanaf New York is het echt een belachelijk eind rijden dus eigenlijk is het geen optie...., nou ja, wat is 1600 kilometer nou helemaal..., vroeger in onze jeugdige jaren reden we dat in 1 nacht van Schagen naar Velence (Hongarije) reden. Dat was toch ook ruim 1500 km, zeker als je ook nog eens via Meppel rijdt om daar een vriend op te halen. Na enig wikken en wegen werd besloten om Washington te skippen in onze roadtrip. Dit zou voor Kaley ook weinig zijn want het is hier voornamelijk museums en geschiedenis bekijken worden. De keuze werd gemaakt, we gaan naar onze favoriete plek in Florida. We zouden er wel onze tijd voor nemen want in 1x zou voor Kaley wat teveel van het goede zijn en ook ik trek het niet meer zo om een nacht door te halen. Dinsdagochtend vertrokken we vanuit Brooklyn rond half 10, net na het spitsuur en we reden op ons gemak richting New Jersey. Onze tol transponder deed het goed. Rondon New York en New Jersey waren er veel tol poortjes maar onze balans was iedere keer voldoende. We hadden voor vandaag een stop gepland in Maryland waar een vriend van Mara woont. Na een kleine file door een geschaarde vrachtwagen, ja dat gebeurd hier helaas ook waren we rond kwart voor 2 op bestemming. Na een lekkere lunch te hebben gegeten bij het Charcoal house en nog wat boodschappen te hebben gedaan bij de Wallmart, je moet toch wat snacks voor onderweg hebben hebben we afscheid genomen van de vriend van Mara en zijn we richting het zuiden gaan rijden. We kwamen midden in de avond spits terecht bij Washington. Dat was even balen maar dankzij onze tol transponder konden we mooi gebruik maken van de Express lanes, soort van spitsstroken waar je iets voor betaald, tenzij je met 3 of meer in de auto zit. Dat zaten wij dus mooi doorrijden dus. We hadden voor vannacht nog geen hotel geregeld omdat we geen idee hadden hoe ver we zouden komen. Lang leve de moderne technologie want met onze Amerikaanse simkaart hebben we overal internet bij ons en kunnen we vrij gemakkelijk een hotel boeken. Rond 8 uur begon Mara een zoektocht en ik had gehoopt tot aan Noord Carolina te komen, redde we dat net niet. We eindigden in een Hampton Inn hotel in Emporia Virginia. Prima hotel voor 1 nachtje. Snel even een snelle hap halen bij de lokale Mc Donalds en op naar Dromenland.
We waren de volgende morgen alweer op tijd aan het ontbijt en we hebben toen een plan gemaakt. We zouden vandaag eigenlijk via Myrtle Beach naar Georgia rijden om van daar uit op donderdag naar Florida gereden. Van Zwanet had ik gehoord dat Myrtle Beach erg op een kermis leek en aangezien we vergelijkbare attracties al in Niagara Falls gehad hadden besloten we om te kijken of we het vandaag niet al helemaal tot Orlando zouden kunnen redden. Zou ongeveer 10-11 uur rijden zijn dus een flinke opgave. De eerste drie uur vlogen voorbij en voordat we het wisten zaten we al op de grens van Noord en Zuid Carolina. Hier is een bijzondere attractie, die al mijlen van te voren wordt aangegeven. Het is een soort Mexikaanse gemeenschap net ten zuiden van de staatsgrens. Het heet dan ook gekscherend South of the Border. Het is een hotel, camping en diverse winkels allemaal in Mexikaanse sferen. De souvenirs zijn allemaal erg kitsch maar wel een stop waardig. Na onze blazen te hebben geleegd in keurige schone toiletten hebben we onze reis voortgezet.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Kaley vond er al snel niets meer aan en na een kort gevecht gaf ze toe en viel ze in slaap. Ik zei tegen Mara, zolang ze slaapt rij ik door want dat is voor haar lekker. De grens met Georgia kwam in beeld en Kaley was inmiddels weer wakker en haar humeur was er niet beter op geworden. We wisten dat dit een vervelende dag voor ons allemaal zou zijn dus bij de eerste stop in Georgia maar even gestopt voor een hapje eten bij Denny's. We zijn nu al ruim een week in de USA maar we hebben nog niet 1 keer bij deze keten gegeten. We kregen een zeer warm welkom vam onze serveerster Sandy waardoor we ons onmiddellijk thuis voelde. Het eten was zo als verwacht. Niet super maar goed te doen en dat met z'n drietjes voor 31 dollar was dat prima. Van hier was het nog een goede 3 uur rijden tot ons hotel. In Florida zouden we 3 of 4 nachtjes blijven en ook nu hebben we onderweg pas weer ons hotel geboekt. Natuurlijk hadden we ons wel georienteerd en wat hotelletjes in ons hoofd maar toen we uiteindelijk gingen boeken voor ons hotel Residence Inn by Marriott at Seaworld. We hadden er goede recenties over gelezen maar we hebben nog nooit bij dit merk van Marriott geslapen. Een gokje dus maar we zijn hoopvol.
De avond begint inmiddels in te vallen en de vermoeidheid begint zich ook meester van mij te maken. We moeten nog ruim 100 mijl en ik begin de mijlen echt af te tellen. Bij Daytona slaan we af naar de I-4 en dan kunnen we Orlando bijna ruiken. Je merkt wel dat we richting een toeristisch gebied komen want het wordt een stuk drukker op de weg. Daarnaast even een opmerking die ik na 2 weken op de Amerikaanse wegen wel durf te maken. De mensen hier krijgen hun rijbewijs cadeau bij een pakkie boter. Man man man wat rijden de mensen slecht hier. Niet dat ik zelf nou de beste chauffeur ben maar mensen anticiperen niet en ze geven je geen enkele ruimte om in te voegen.
Tegen de klok van 10 uur kwamen we aan bij ons hotel. De kamer die we geboekt hebben was een ruime studio met een kitchenette en 3 ruime bedden zodat we allemaal lekker konden slapen. De bedden zijn de goede Marriott duvet bedden en ze liggen geweldig. Ik zeg al tegen Mara, deze moeten we thuis ook hebben, maar ja dat is helaas niet mogelijk. Gelukkig blijven we hier 4 nachten dus we kunnen er goed van genieten. Nu lekker slapen en morgen Orlando onveilig gaan maken.
