Flademian Monarchy 4: For the Girl Who has Everything (COMPLETED)

XVII

After I left Jessica under that bed, I made sure that her room was well secured and locked as well. Good thing she has the money to have that high-end security lock. Hindi basta mapapasok iyon kahit pa may matataas na kalibreng armas pa ang kalaban.

Nang masiguro kong ligtas na ang lagay niya doon ay agad kong kinuha ang aking baril sa aking silid. Maging ang ilang magazine niyon ay isinukbit ko sa aking likuran.

Nagngingitngit ang kalooban ko bukod sa galit sa mga tampalasang iyon. Napakawawalanghiyang mga nilalang. Papatayin ko sila.

Kung sino man sila, wala akong pakialam. Anong karapatan nilang guluhin ang momentum namin ni Jessica kanina? Luto na ang pasta at kakainin ko na lang. Ngunit kailangan pa talaga nilang dumating para guluhin ang lahat. Babalatan ko sila ng buhay!

Madilom ang paligid at talagang halos wala nang makita miske sa hallway patungong elevator. Ngunit miske ang elevator ay walang power, hindi gumagana. Sinubukan kong hanapin ang emergency back pero hindi ko matagpuan.

I went in to the staircase. Mas lalong madilim ang parteng iyon dahil talagang secluded ang parteng iyon ng kabayahan. Lighter na lamang ang napagpagpasyahan kong gamiting ilaw sa pagbaba roon.

Muli akong nakarinig ng putok ng baril. Hangga't maaari ay hindi ko kayang ipagsapalarabg makita ako ng kalaban kaya't nagtago kahit pa napakadilim pa ng paligid.

Whoever the hell was behind all of there, he may be targetting my wife. Hindi ito ang unang beses na nangyari ito. Hamak na mas malala lamang ngayon pagkat talagang pinasok pa nila kami dito kung saan kami nakatira.

When I got to the third floor beneath the pent, it was dead silent there.

The housemaids and some of the security personnel live there and I was trying find some of them to help me with what was happening. Mabuti na lamang at nakita ang isang security na naroroon ngunit sa dami nila, nasaan na ang iba?

"Sir, si Ma'am?" Bahagyang nagulat pang tanong nito sa akin.

"She's safe for now, but we have to hurry. Ano ba ang nangyayari?"

"Nakita naming may ilang grupo lalaking nakaitim, nakatakip ang mga mukha nila. Papasok silang lahat sa gusali nang mawala ang connection ng CCTV. Maging ang kuryete ay naputol rin po." Sabi nito, halatang tinatalaban na ng takot.

Hindi ko ito masisisi. Bata pa ito at bagito sa trabaho. Malamang ay hindi ito sanay sa mga ganitong pangyayari, sabihin pang trained upang maging banta ni Jessica.

"Nasan ang iba?" Tanong ko rito. Parang ko itong bigwasan pagkat tila ba ay hihinatayin na ito ano mang sandali dahil sa nangyayari.

"N-Nasa ibaba po." Hindi na naitago pa nito ang kaba, nanginginig na ang tinig niya.

Dahil sa pagkairita ay hinatak ko ito papunta sa silid kung saan nito tinatago ang mga armas nito at ang mga kasama nito. Malaki ang kutob kong kakailangan ko ng maraming bala para sa gabing ito.

Kahit pa sabihing hindi ganoon kalalakas ang nga ni Jessica, masasahi ko namang hindi basta-basta ang mga ito para pasukin lang ng kung sino ang kuta nito.

I was beginning to breathe heavily. Pamilyar ang lahat ng nangyayari ito. Ganitong-ganito rin ang scenario noon nang sugurin sa palasyo ang pamilya ng asawa ni Wilson noon.

Bigla ako nakaramdam ng pagsakit ng ulo, dahilan para mapahawak ako rito. Hindi ko alam kung dahil rin doon kaya't biglang may naalala ako.

It was Wilson and I inside that academy, where everyone died and others were burned out apart from the two us.

Biglang bumilis ang pintig ng puso at tila tatakasan na ako ng hininga ano mang sandali. Parang bumabalik ngayon sa akin ang lahat ng nangyari, halos labing limang taon na ang nakakaraan.