sometimes i hate love.

1. horrible ''boss''

zuchtend pak ik de dozen van de grond toen mijn baas dat vroeg, want kon ik anders? hem vertellen dat ik zijn nek wel kon omdraaien, dat ik hem zo erg haat. dit is n al de dere keer in deze week dat het 8 uur is en dat ik nog werk. normaal hoor ik om 7 uur te stoppen. maar daar heeft hij waarschijnlijk flink schijt aan. vooral bij mij. hij laat me echt alles doen wat hij zelf niet wil doen ''snijd die dozen klein '' spiegel alle paden plus de koppen van de winkel'' hij denkt dat hij de baas is. maar dat is hij niet. hij is een teamleider. maar hij voelt zich zo hoog. hoger dan alle vakkenvullers. terwijl hij ooit zelf ook zo geweest is. het is om kort te houden gewoon een enorme kwal. ''Oke jade, je bent klaar? ruim die spullen maar op en dan kan je weg.'' hoor ik jason zeggen. ''oke '' antwoord ik kortaf en loop naar het magazijn van de winkel. in het magazijn hoor ik nog geluiden. ik loop verder naar de kartonpers om al het karton erin te gooien en zie Chris staan. ''zo ben je er nu  nogsteeds?'' vraagt hij me. ''ja, je weet wel door wie he? zeg ik en kijk hem lachend aan.  hij moet lachen. ''oh ja je blik zegt al genoeg'' ik moet lachen en loop het magazijn uit. als ik het privegedeelte van de winkel inloop trek ik me overal uit en hang het aan de kapstok. ik pak mn zwarte jack van de kapstok en maak mijn lange bruine haren los. ik kijk op mn telefoon en zie 10 gemiste oproepen en 500 berichten in 4 gesprekken. ik open whatsapp om te kijken van wie. ik zie een bericht van mijn beste vriendin nadia staan, 400 berichten in een groepsapp van allemaal meiden van het internet. Ze spammen heeel veel maar zijn super lief.ik glimlach. dan zie ik nog een paar berichten staan van mijn beste vriend Dion. ik bekijk het laatste bericht en mn gezicht betrekt. Joël. uhlg kan hij nou nooit ophouden? 50 berichten van hem. Joël is mijn ex. ik maakte het uit met hem omdat hij met een ander meisje ging vlak voor mijn neus. ik was zo verdrietig en boos toen. nu ben ik over hem. maar hij blijf maar doorgaan. en we zijn nu al bijna 7 maanden verder. maar hij wilt me terug en ik hem niet. ik bekijk de gemiste oproepen. 1 van mn ouders en 9 van Joël. ik zucht en stop mn mobiel weg. ik wil de deur opendoen maar dan knal ik tegen Chris op ik val bijna en hij vangt me net optijd op. ik loop rood aan '' uhh sorry ikke.. uhh zag je niet en ik hoorde je niet aan komen'' zeg ik terwijl ik uit zn armen kruip en mn shirt en jack rechttrek.  ''haha maakt niet uit hoor, geen pijn gedaan?'' vraagt hij.  ''nee dankzij jou niet, bedankt'' zeg ik en glimlach snel. ''graag gedaan hoor haha, zie je snel weer denk ik?''  ''jaa, ik ben er zaterdagochtend weer tot 1 uur. '' antwoord ik. ''oke, ik begin om 10 uur dus ik zie je wel dan''  ''ísgoedhoor zie je dan. ik moet gaan haha bye! ''doeiii'' zegt hij. ik loop naar mn fiets en haal m van het slot af en fiets naar huis.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

hey guys

ik wou graag wat anders proberen. geen fanficties maar een story over gevoelens en dagelijkse dingen. ik hoop dat jullie het wat vinden dus comment en/of vote asjeblieft even!

xxx mandy