GÖRÜNMEZ

İkinci Teklif

Bu sabah ilk defa kendim uyanmadan birinin beni uyandırmasıyla kalktım. Bu şanslı kişi ise babamdı. Tabi beni uyandırmak kolay. Abim olsa gidip bir leğen su doldurmam gerekirdi.

Babam benim uyandığımı görünce bana gülümsedi ve beni kahvaltıya çağırarak odamdan çıktı. Bugün niyeyse kendi kendime uyanamamıştım. Hala biraz uykum vardı. Uyuşuk gibiyim. Sonra aklıma bugün Birce ve Beratların grubuyla gideceğim sinema geldi. Gözlerimi sonuna kadar açtım yataktan fırladım. Allahım ben ne yapıcam ya. Nasıl kabul ederim sinemaya gitmeyi. Derin bir of çektim ve artık yapacak bir şeyimin olmadığını anladım. Kendi düşen ağlamazdı dimi.
Banyoya giderek rutin işlerimi hallettim. Yine her zamanki gibi siyah bol kıyafetlerimi ve siyah beremi takıp aşağiya indim. Yine güzel bir kahvaltı beni bekliyordu. Fakat bu sefer abimin yüzü gülmüyordu. Biraz yorgun gibiydi. Sesimi neşeli çıkarmaya çalışarak günaydın dedim. Tabi uzun zamandır neşeli olmadığım için, buna biraz çalışmam gerekiyordu.
Ben sofraya oturduğumda abim de bana baktı ve zoraki bir şekilde gülümsedi. Ya bir şeye üzülmüştü ya da hasta olucaktı. Ben abimi tanırdım. Yine de belli etmemeye çalışıyor canım benim.
Babam da sofraya geldiğinde kahvaltı yapmaya başladık. Kahvaltımı bitirdikten sonra abime döndüm.
" abi? Sen iyi misin? Bir solgun görünüyorsun bugün"
Tabi abim bu soruma şaşırmıştı. Uzun zamandır halini hatrını bile sormuyordum ki.
" hayır prenses iyiyim ben. Sadece dün biraz yoruldum o kadar."
Abimin söylediklerine inanmasam da inanmış gibi yaptım ve " iyi o zaman ben okula gidiyorum. Görüşürüz. Ha bu arada öğleden sonra okul yok. Biz de Birceyle sinemaya gidicez haberiniz olsun"dedim. Abim de beni durdurarak" bekle seni okula ben bırakayım bari bugün kabul et" ben de abimin bugünkü haline üzülerekten onu kıramadım ve tamam dedim. Abimle birlikte evden çıktık ve arabaya bindik. Bugün eğer sinemadan erken çıkarsam Özgürün yanına gitmeye karar verdim.

Özgür benim boks hocamdı. Ben annem gittikten sonra boks kurslarına gitmeye başladım. Nedeni ise bana gitmeden önce güçlü ol demesiydi. Üç sene boyunca boksa gittim ve hala gitmeye devam ediyorum. Yalnız bu sıralar biraz aksattım . Bu yüzden en yakın zamanda uğramam lazım. Hem Özgürü de özledim. Özgür benim 3 sene boyunca sadece hocam olmadı. Aynı zamanda sırdaşım, abim gibi oldu. Hatta bazen abime bile ona yakın olduğum kadar yakın olmamışımdır.
Ben bunları düşünürken okula çoktan gelmiştik. Abime dönüp yanaģından öptüm ve arabadan indim. Allahtan camlar filmliydi de kimse görmemişti.

Arabadan indiģim zaman bütün gözler bana döndü. Ama bu sefer umursamayarak bakmadılar. Hatta şaşkınca bakıyorlardı. İlk bana baktılar sonra arkamdaki arabaya ve tekrar bana baktılar. E tabi benim gibi biri bu kadar lüks bir arabadan inerse insanlar şaşırır doğal olarak. Bu sefer de ben onları umursamadım ve arabaya dönerek abime el salladım o da hemen gaza basıp gitti. Ben de sınıfa doğru yürümeye başladım. Herkes yine bana bakıyordu. Az önce onları umursamak istemedim ama bu gerçekten zor. Bu zamana kadar görünmezdim. Kimse beni farketmedi. Şimdi lüks bir arabadan indim diye herkesin gözü bende. Artık insanların neye değer verdiğini kestiremiyorum. Düşünmek de istemiyorum. Şu an istediģim tek şey okuldan birilerinin yanıma gelip benle uğraşmamaları ve "sen zengin misin" dememeleri. Bu sorudan gerçekten nefret ediyorum. Derken yanıma Birce geldi. Gerçi onun benimle uğraşmasını seviyorum ama bazen boğucu oluyor. Birce yanıma geldiğinde ağzı kulaklarındaydı. Ve bana birden sarıldı. Ne olduğunu anlamadım ve öyle durmaya başladım. Sonra birce benden ayrıldı ve" Tutkuuu! Gerçekten benimle birlikte geleceğine inanamıyorum. Çok mutlu oldum seni seviyorum"
Şimdi bu kıza hayır mı diyecektim ben. Sevindiği şeye bak. İyi ki kabul etmişim. Arkadaşım ićin biraz fedakarlık yapiyim bari .
Birceyle geçen kısa konuşmamızdan sonra sınıfa girdik. Ben yine en arkaya oturdum. Tam oturduğum sırada Beratlar da sınıfa giriyordu. Tekrardan gözlerine baktığımda o da bana baktı. Ama dünki gibi bakmıyordu. Umursamaz ve soğuktu. Ben de hemen gözlerimi kaçırdım ve öğretmenin gelmesini bekledim.