KARANLIĞIN MELODİSİ

K.M. 24. BÖLÜM

"KARAAANN"

"Baris Karan bişey yap barış diyerek yerimden kalktım " ambulans gelmişti adami ambilansa alirken birkez daha Karan diye bağırdım sonra dyaanamayrak arabanin yanina gittim tehlikeliydi patlmaayn bişeyler olabilirdi ama Karan karan ordaydi
" baktığımda arabanin oralarda yoktu bakmaya başladım etrafa bişeyler görmüştüm hemen caliligin oraya koştum evet Karan di sağlamdi nabzina baktim hemen yaşıyordu allahim yaşıyordu ama Karninda bişey sapliydi "karan " dedim gözlerini açtı yavasca aciyla sizladi
"Ez-g-i dedi zorla " ssit zorlama kendini dedim "
"Ag -la -m-m-a " dedi belli belirsiz gulumsedi o an anladim aglamamin devam ettigini
"Bişey olmuycak sana " dedim
"Olmu-ycak se-ni başk-a yar-mal-ara birakmam bu b-arış olsa b-b-il-bile " dedi heceleyerek sustum att'ler geldi Barış ile berbaer "burdalar" dedi Barış sedyeyi yere koyarken beni cektiler ve yavasca Karani sedyeye koydular " ve 1 2 3 diyerek kaldirdilar ve ambulansa dogru gitmeye başladılar bende koşarak pesine takildim ayni sekilde Barış da arkamdaydi "baris ambulansa biniyorum ben " dedigimde kafssini salaldi agliyordu hala hemen Karanjn bindigi ambulansa bindim ve arkamda olan küçük camdan baktım oda bakmami bekliyormus gjbi buraya bakiyordu sonra kafasi sedyeye sert şekilde gitti korkudan "karan diye bagirdim "hanimefendi sakin olun diyerek benden tarsfta ki cami kapatti ve Karana mudahale etmeye başladılar allahim yardim et .

.....

Hastaneye geldiğimizde ambulansdan inerek sedyeni yanina gecerek itmeye başladım "iyi olacaksin" diyerek elini tuttum acile girdi sedye " durumu ne diyerek " eldiveni takti doktorlar sonra onlardna uzaklastigimi fsrkettim biri beni cekiyordu " haniefendi disari cikin " diyerek sonra beni birakip yuzume kapatılan perdenin arkasina geçildi ardindan hemen sedye ile beraber gitmeye başladılar Gidicektim biri kolumdan tuttu " ezgi dur ameliyathaneye goturuyorlar " dedi gelen Barıştı yere çöktüm ve ağlamaya başladım neden ağlıyordum ki o öküz için niye yıkılmıştım neden nefesim kesiliyordu sanki Barış beni tutup kaldırdı ardından yavaş yavaş karanı götürdükleri yerden yürümeye başladık ve biryere oturtturdu Barış oda kötü haldeydi içerden hemşire çıkınca hemen yanına gittik

''içeri araba patlamasından biri geldi durumu nasıl ''dedi Barış ben konuşacak durumda değildim

''doktor bey birazdan çıkıcak ondan bilgi almalısınız ameliyat sürüyor ''dedi hemşire bende hemen yakasına yapıştım

''bana bak hemşire prosodürlere başlarım o ameliyathanede neler oluyor ''diye çemkirdim sonra Barış beni çeekerek hemşireden özür diledi sonra hemşire gitti kafayı yiyordum ne yapacağımı bilmez halde etrafta dolanmaya başladım. Ardından bi kapı açıldı ameliyathaneden biri çıktı ama oda hemşireydi ardından tekrar biri çıktı ''Karan Mertoğlu yakınları ''diye seslendiğinde koşarak doktrn yanına koştum

''durumu ne doktor hanım '' dedi Barış

'' karnına saplanan parçayı çıkardık organlara zarar vermemiş onun dışında iç kanama veya beyin hasarı yok normal odaya alacağız şimdi kendine gelince tekrar görüşürüz''diyerek yanımızdan ayrıldı her bir kelimesi aklıma kazınırken bir oh çektim şükürler olsun

''barış demi iyi olacakmış ''dedim sonra ameliyathane kapısı açıldı ve içerdden Karan çıktı koşarak sedyesinden tuttum yüzü solgun gözüküyordu bir sürü kablo vardı vücüdunda sedyenin yönlendirildiği yöne doğru yürümeye devam ettik sonra asansöre bindik barış'da bindikten sonra yetkilinin biri asansöre kart basarak 5. kata bastı Allahım şükür herşey için sağ çıktı durumu iyi yoğun bakıma gerek kalamdı şükür

asansör durduktan sonra önce barış sonra ben indim sonrada sedye ile beraber adam indi ve devam ettim sedyeden tutmaya sanki gidicekmiş gibi sıkı sıkı tutuyordum bi kapıdan geçtikten sonra danışma gibi biryerde durduk adam hemşirelerden birine seslendi