MOR kan

1.BÖLÜM= GEÇMİŞ

-GEÇMİŞ- (2015)

YAZARDAN ANLATIM

susuyordu, hiçbirşey yapmadan sadece oturup susuyordu, elinden birşey gelmiyordu çünkü, giden cenaze arabanın arkasından sadece öyle bakıyordu, o bunları hak etmiyordu daha küçüktü 15 yaşında ailesini trafik kazasında kaybetti, kim yaptı hiç bir fikri yoktu ona okadar acı veriyorduki ağlayamıyordu bu halde bile güçlü durmaya çalışıyordu ama içi param parçaydı, iki araba nasıl olduda kaza yaptı hala aklı almıyordu biri en yakın arkadaşının arabası diğeri canı olan , ailesiydi, keşke arkadaşıyla okadar ısrar etmeseydi piknik için, okadar pişmandı ki kendini suçlamktan alıkoyamıyordu, keşke onlar yerine kendisi ölseydi diyordu içinden.

şimdi nolcaktı?.. nasıl yaşıyacaktı bu acıyla nasıl baş edecekti, bazı filimlerde görürdü ailesini kaybetmiş çoçukları ve hep onları kendi yerine koyardı ama şimdi gerek kalmicak tı çünkü başkaları artık onu gördüğünde kendisinin yaptığı gibi acıyarak bakacak,

*****************************************

ölü gibiydi bi oyana bi buyana bakıyordu ama hareket edecek cesareti kendinde bulamıyordu? arkadaşının haykırışlarını duyuyordu ama göremiyordu , sahi ya arkadaşı neredeydi kaç saatir onu göremiyordu şuan bir hastanenin morgunda işlemleri hallediyorlardı ama arkadaşını bulması lazımdı ona ihtiyacı vardı onlar tek arkadaş değil küçüklüklerinden beri kardeş gibilerdi, ancak kendisini o iyileştirebilirdi;

"MELİSS!!? NERDESİNN, MELİS,!!" koca hastanede bütün haykırışı yankı yaptı arkadaşına bağırıyordu duymayacağını biliyordu ama ismi bile ona destek oluyordu, hava almaya dışarı çıkmaya ihtiyacı vardı , ne kadar istemesede yavaş adımlarla morgdan çıktı ve kolidorda yürümeye başladı, o kolidor ona o kadar uzun geldi ki!

dışarıya vardığında oksijeni ciğerlerine kadar çekti ve usulca geri bıraktı, ilerdeki banka doğru yürümeye başladı, vardığın da banka oturdu. Uzun uzun bakmaya başladı, ona okadar saçma geliyordu ki ! herşey nasıl? bir anda oldu

****************************************

daldığı düşüncelerinden yanındaki kıpırtıyla bozdu. hafif başını çevirdiğinde kaşları çatılmış bir çoçukla karşılaştı, aynı yaşlarda gibi duruyordu yada biraz büyük , onun şuan bunları düşüncek hali yoktu oyüzden kafasını eski haline çevirdi ve ilerdeki duvara bakmaya başladı,

" ismin ne?" duyduğu keskin sesle yanında oturduğu çoçuğa döndü ve yorgunluktan kapı gıcırtısı gibi çıkan sesiyle sorduğu soruya cevap verdi.

"jüpiter peki ya senin" çoçuğun o an gözleri parladı neden diye düşündü kız neden gözleri siyah olmasına rağmen okadar parladı, jüpiter bi an hüzünlendi, gine annesinin dediğini yapmadı annesi hep 'başkalarıyla konuşma' derdi ama o gine sözünü dinlemedi ve herzamanki gibi annesini üzdü,

"boşver, sen niye burdasın?" çoçuğun sorusuyla kendini toparladı ve tekrar o sesiyle cevap verdi,

" ailem öldü -biraz durdu ve yutkundu, sonra ise devam etti- bende,işte morg-" jüpiterin sözünü kesen çoçuğun o keskin sesi oldu;

" anladım başın sağolsun, görüsmemek üzere!" çoçuğun değişen ruh haline şaşırsamı yoksa kendi haline üzülsemi bilemedi, çoçuk yanından kalktı ve seri adımlarla gözden kayboldu kızda ağzının içinden mırıldandı, " saol".

bir an için melis aklına geldi ve hemen eve gitme kararı alıp ayağı kalktı seri birşekilde hastaneden çıktı ve aynı hızla taksi çerivip evin adresini verdi, eşyalarını toplaması gerektiğini düşündü o evde birdaha duramazdı ki acaba yetimhaneyemi gidiceklerdi diye düşünmeden geçemedi, en çok korktuğu şey başına geliyomuş gibi hissetti; yetimhaneye gitmekten çok korkardı ama şimdi...

*****************************************

yollar okadar hızlı geçtiki ne zaman eve geldiğini bile anlamadı yada sadece ona öyle geldiğini düşündü, melisin bağırışlarını duyunca koşarak eve girdi bağırışmaların odasından geldiğini anlayınca odaya doğru yönünü çevirdi ve ilerledi, odaya girdiğinde heryerin birbiririnde olduğunu gördü, melis aynanın karşısına oturmuş elinde elbiseleri bağırark ağlıyordu,

" YA NAPICAM BEN ŞİMDİ NASIL YAŞIYACAĞIM PARASIZ, BABA ANNE NİYE ÖLDÜNÜZ NİYE BEN NAPICAĞIM PARASIZ PULSUZ O YETİMHANELERE GİTMİCEM İSTEMİYORUM ANNEE!!!!" arkadaşının söylediği sözcükler okadar ağırdı ki asıl şimdi anladı jüpiter melisi, melis ailesini değil parasını düşünüyordu ve onun için ağlıyordu cidden arkadaşına acıdı bir insan nasıl ailesini düşünmezdi diye geçirdi aklından, jüpiter şuan parasını düşünmeyi bırak kendini bile düşünmezken arkadaşı nasıl bu kadar bencil ve gaddar olurdu oysaki tek sığınacağı melisti tek güvencesi en yakın kardeşi ama şuan okadar yanılıyordu ki belki jüpiter şuan yanlış düşünüyor olabilirdi arkadaşı hakkında ama ne olursa olsun aile herşeyden önce gelirdi.

kapının çalmasıyla melis arkasını döndü ve ardaşı jüpiterle göz gözee geldi, jüpiter kapı kulpunu bırakıp dış kapıya bakmaya gitti meliste kendini toparladı ve peşinden gitmeye başladı, jüpiter kapıya geldiğinde aklındaki düşünceleri dağıtmak adına kafasını salladı, kapıyı açtığında karşısında gördüğü kişilerle kaşları çatıldı içinden yoksa tahmin ettiğim gibi bizi almayamı geldiler diye düşündü ama evet onları almaya gelmişlerdi ve asıl kıyametin ozaman kopacağını anlamadı...

****************************************

çığlıklar evi inletiyordu, zavvalı genç kız napıcağını bilmiyordu, arkadaşı okadar perişan bir haldeydiki nerdeyse saatlerdir tuttuğu göz yaşalarını şimdi bırakabilirdi ama hayır güçlü durması gerek, arkadaşının kolundan tuttu ve sarsdı; melis nolduğunu anlayamadı çünkü hala çığlık atıp eşyalarını savuruyordu yada çalışıyordu çünkü gelen görevli adamların hepsi melisi zaptetmeye çalışıyorlardı buna jüpiterde dahil,

" HAYIR BIRAKIN BENİİ BEN GİTMİCEM O YERE BIRAKINN HAYIRR!!!" jüpiter artık bu sözlere dayanamadı ve bağırdı;

" YETER ANLIYOMUSUN MELİS YETER BIKTIM SENİN BU ŞIMARIKLIĞINDAN EVET BENDE GİTMEK İSTEMYORUM AMA MECBURUZ SADECE 3 SENE BU KADAR"

evet sadece 3 sene diye geçirdi içinden 18 yaşlarına geldiklerinde zaten ordan ayrılıcaklardı ama her zamanki melis işte o acının içerisinde bi bunu dert etmese olmazdı, melis bu sözler karşısında ne kadar afallasada istifini bozmadan çırpınmaya devam etti ama çığlıkları kesildi bunada şükür dedi içiden jüpiter adamlar daha fazla zorlamadılar ve melisi bıraktılar melis hızlı bir şekilde sarı valizini aldı ve kıyafetlerini içine koymaya başladı jüpiter biraz daha iyiydi sanki eğer jüpiter ağlasaydı işte ozaman melis iyice zorluk çıkartırdı ve jüpiter hiç sakinleşemezdi ama jüpiter gine büyüklük yaptı ve içine attı,

jüpiterin içine atığı bu acıyı hiç bir çoçuk kaldıramazdı ama jüpiter gine herşeyi içinde yaşamaya razı oldu dışa vurup ta kimseye zorluk çıkartmadı , melis valiziyle aşağı indiğinde herkez onu bekliyordu gitmek için, melis valizini adama verip arabaya jüpiterin yanına oturdu ve camdan sonkez evine bakıp iç çekti, jüpiter arkadaşının bakışlarını takip ettiğinde eve baktığını gördü ve elini arkadaşının elinin üzerine destek olurcasına koyup sıktı, o sırada ise araba çalışıp evden uzaklaştı....