navona square ❦ yoonmin

yedi - gövden, gövdeme akan bir karanfil gecesi {final}

Min Yoongi & Park Jimin - Dawning Light

Min Yoongi o sabah erkenden uyanıp, dün gece sarı'sına yazdığı samandan kağıt parçasını O'na bir an önce vermek için hastanesine uğradı. Fakat O'nu her zaman gördüğü odasında göremedi. Kamelyaları şaşırdı Min Yoongi'nin. Ansızın Park Jimin'in yatağının yanı başındaki komidinin üzerinde, elinde tuttuğu saman kağıda benzeyen bir kağıt parçasını daha fark etti. Tek farkı; kağıtta kendisininkinden değil de, Park Jimin'in el yazısından oluşan sözcükler yazılıydı. Min Yoongi ise çoktan bulanıklaşmış olan gözleriyle okudu bu sözcükleri.

"Notalarımıza dileklerimi asarken bu saman kağıttan bir tane daha bıraktım kiraz ağacının altına kamelya'm." Min Yoongi bunları okur okumaz o hastaneden çabucak ayrıldı ve Navona Meydanı'nın yoluna koyuldu. Adımlarındaki senfoniler seslerini çıkarmaz hâle gelmişlerdi artık. Her ne kadar adımları bu nedenle ağırlaşsa da, yanağından süzülen sıcak gözyaşlarıyla koşuyordu Min Yoongi; durmaksızın koşuyordu.

*

Kiraz ağacının dalları arasından göründü Park Jimin'in kemanı ve söz ettiği samandan kağıt parçası. Üzerlerineyse kırmızı gül yaprakları bırakmıştı Park Jimin ruhundan, bazıları güçlü kalamayıp etrafa savruluvermişti hafifçe esen yel ile birlikte.

"Özür dilerim kamelya'm, çok endişelendin mi son okudukların nedeniyle? Seni endişelendirmek istemezdim ama, sevgimizin büyüsü bozulmasın diye sana başlangıç seviyesinde bir kas zayıflığına yakalandığımı söyleyemedim, dilim varmadı. Tabii ki haliyle vakit geçtikçe, daha da üst seviyelere vardı bu hastalık. Fakat benim yine dilim varmadı. "Seni korkutacağıma ölürüm daha iyi" diye düşündüm.

Ve şimdi de... korkuyorsun değil mi?

Ama ben seni ve kahverengi piyanonu her daim bekliyor olacağım kızıl kemanımla burada.

Affet beni beyaz kamelya'm, sürdüremedim bu sevgiyi; sürdürebilmek için çok geç kaldım sanırım. Sürdürebilmek çok zordu, ben ise oldukça zayıf...

Beni affedecek misin Min Yoongi?"

- Min Yoongi -

"Gerçek bir sevgiye sahip olunca neler yapabileceğini, neler hissedebileceğini, asıl neleri hedefleyeceğini, gerçekten neleri istediğini ve de neleri boşvereceğini, en önemlisi de asla vazgeçmeyeceğini öğrenirmiş insan. Ben de öğrendim.
Tahammül edemedim hiçbirine; ne kadar yaşamak istedim o anları, zihnimde canlandırdım ve gözlerimin önünde belirttim kim bilir? Teferruatsızca hissettim her birini, her hissettiğimde gözlerim yaşlarla doldu. Belki de bunun yüzünden defalarca kez ağlamış olarak buldum kendimi. Ama insan her ne kadar kendini feda edecek bile olsa, yaptığına değerse hiçbir şey umrunda olmazmış. Ben de umursamadım.

Yudum yudum içip tükettiğin hayatımda sarı kamelyalar biriktirmişim meğer, Park Jimin.

Yine öyle abartılı vurgularla okusan kalbini bana. Ruhundan birkaç damla sen damlatsan benimkine, sen benden biriktirdiklerini bana akıtsan da karışsak, sarı kamelya'm. Önce ince bir yol gibi sonu ebediyete çıkan bir nehir olsak ve sonra da ummana ulaşsak, sonsuz olsak seninle.

Soludukça yerleştiğin her bir hücrem ile sen oluyorum, sensizlik ne demek? Gittiğin bir yer yok, gittiğin yok ki, seni özlemek ne demek bileyim. Varlığı tükenmeyen senfonilerin üzerine düşen gölgelere inat bulanıklaşmadın Park Jimin.

'Gözlerinde yıldızlar gezdirdiğin zamanlardı
Gövden gövdeme akan bir karanfil gecesi
Denizine gelmiştim senin
Kendimi seninle değişmek için.'

Değiştim de Park Jimin, değiştim sen sayesinde.

Kayıp ve hiç kimsenin tanımını bilmediği, tadılmamış bir cennette yaşamaktı, sevgini solumak. Sensizlikte de solunabilen tertemiz bir hava ve o havadan ciğerlerime dolup varlığını sürdürmeme sebebiyet veren eşsiz bir nefes olacaksın Park Jimin."

                                 - son -

Buralara kadar tüm yazdığım sözcükleri okuyan okurlara en içten teşekkürlerimi sunuyorum, gerçekten çok minnettarım sizler için. Umarım hayatınız boyunca hep Min Yoongi ve Park Jimin sevgisinin büyüklüğüne eş değer sevilirsiniz, tüm sevdikleriniz tarafından.

Şen ve esen kalın!