Dlaczego Ona? | Dicky Harper

5

POV' Dawn

Wstałam rano z myślą, żeby jak najszybciej naszykować się do szkoły i zapytać Cat, co się stało wczoraj, ponieważ nie odbierała telefonu, ani nie odpisywała na wiadomości. Szybko się umyłam, przebrałam i pomalowałam, po czym zeszłam szybkim tempem do kuchni zjeść śniadanie.

- Cześć mamo.

Mówię do niej i biorę płatki z mlekiem, które zaczynam w miarę szybko jeść.

- Cześć skarbie, gdzie tak się spieszysz?

Pyta ciekawa.

- Chcę iść jak najszybciej do szkoły.

Odpowiadam i wracam do jedzenia.

- Prędzej spodziewałabym się tego po Ricky'm, a nie tobie.

Mówi zdziwiona.

- Po prostu chce się zapytać o coś Catherine.

Mówię szybko i zjadam ostatnią łyżkę posiłku.

- Ja już wychodzę.

Informuję mamę, biorę plecak i lunch, po czym wychodzę z domu. Teraz tylko dotrzeć do szkoły i czekać aż przyjdzie Cat.

POV' Dicky

Wstałem dzisiaj trochę później niż zwykle, wieczorem nie mogłem zasnąć, ponieważ myślałem co stało się z Caty, że wybiegła tak bez pożegnania z łzami w oczach. Muszę się jej dzisiaj spytać, jak ją spotkam w szkole i jej jakoś pomóc. Prawda jest taka, że zależy mi na niej bardziej jak na przyjaciółce, już od około dwóch lat i to co do niej czuje, z każdym dniem jest silniejsze. Zawsze staram się nie wygłupić przed nią, co mi nie zawsze wychodzi. Chciałbym żeby była moją dziewczyną, ale ona widzi we mnie tylko przyjaciela. Po tych rozmyśleniach wstałem i wykonałem poranną toaletę i zszedłem do kuchni gdzie siedzieli Nicky i Ricky.

- Hej, gdzie Dawn?

Witam się i pytam o siostrę.

- Możliwe, że jeszcze śpi.

Odpowiada Nicky.

- Nie śpi, jest już w szkole.

Mówi mama podając mi płatki z mlekiem.

- Co robi tam tak wcześnie?

Zadaje pytanie Ricky.

- Mówiła coś, że musi się o coś spytać Catherine.

Odpowiada robiąc coś przy zlewie. Na to imię podniosłem głowę i spojrzałem się na mamę.

- Nie mówiła o co chce się spytać?

Pytam.

- Nie.

Odpowiada szybko.

- My też już pójdziemy. Prawda chłopaki?

Odezwał się Nicky.