Twins

7-) Yaklaşan Fırtına

   "Bütün lanet şehir bana yardım edebilir ama sen benimle olmazsan ben yalnız kalırım."

       Sabah uyandığımda Johnny yanımda yoktu. Çoktan aşağı inmişti. Aşağıdan sesleri geliyordu, "Johnny, Johnny" "Babaaaa! Bak burdayım~"

     Derin bir nefes aldım. Bu anlaşılan tamda çıldırabileceğim bir gün olacaktı. İçimden ona kadar saydım ve gülümsemeye çalıştım.

   Üzerime Johnny'nin ne kaybettiğini anlaması için güzel bir şeyler giyinip aşağı indim. Fakat gördüklerim giydiklerimin zerre önemi olmadığını anlatır gibiydi.

     Johnny kızına sarılmış gülüyordu ve o kızda Johnnyle Lilly'nin resimlerini çekiyordu. Johnny kahkalar atarak defalarca poz verdi onun kamerasına.

   Şu an tam bir aile gibi gözüküyorlardı ve bu beni çok incitmişti. Kendimi o kadar dışlanmış hissetmiştim ki ağlamak istiyordum. Bebeklerimizle ne hayaller kurmuştuk ama şimdi hepsini bir başkasıyla gerçekleştirmek istiyor gibi davranıyordu.

    Tekrar yukarı çıkıp yatağa geri döndüm. Bizi umursamıyordu bile. Bebeklerimizin yüzüne bile bakmıyordu iki gündür ve şimdide benim...

    Johnny yukarı çıkıp "Ten" dedi. Sesi aramızdaki soğukluğu arttırıyordu. "Biz Lilly ve SoYeon'la kahvaltıyı dışarda yiyeceğiz. Senin bir şey hazırlamana gerek yok. Bugün dışarda beraber biraz vakit geçireceğiz. Belki sende evde tüm gün tek başına, beni kızımdan ayırmaya çalışmanın nasıl bir düşüncesizlik olduğu hakkında kafa patlatmak istersin." dedi.

   "Sizinle ilgili hiçbir şey yapmak istemiyorum."dedim.
" Nereye istiyorsanız gidin, zaten evdeykende yok gibisin. Farkı anlayabileceğimi sanmıyorum."dedim.

   Bana onaylamaz bir bakış atıp dışarı çıktı. Johnny'e bunu ödetecektim. Johnny bu yaptıklarını beni umursamamayı ve dinlememeyi görecekti.

     Ben bunları hak edecek hiçbir şey yapmamıştım. Gözlerimi kapatıp yatağıma geri yaslandım. Johnny, Lilly ve SoYeon'un evden çıktığını belirten kapı sesini duyduğumda da ayağa kalkıp valizimi çıkarttım.

    Kendi eşyalarımı doldurduktan sonra kızlar içinde çanta hazırladım ve aşağı indirip bir taxi çapırdım. Johnny'nin annesi sabahları pek ortalarda olmazdı ve annemde dünkü rezillikten sonra eve geri dönmüştü.

   Evden gitmeme kimse mani olamazdı. Madem Johnny çocuğu ve exiyle mutlu olmak istiyordu o zaman vatsın olsundu. Onlara düğün hediyesi olsun bu, diye düşündüm.

     Evde istedikleri gibi koklaşabilirlerdi ben bu muameleye daha fazla katlanmayacaktım.

  Yaptıkları hakkında kafa patlatması gereken ben değildim, Johnny'di.
Taxi Şoför üne dönüp "Havalimanına sür." dedim.

     Ve ana kucağına koyduğum ikizleri salladım. "İyi olacağız." dedim sessizce. "Babanız ne istiyorsa yapsın. Kiminle istiyorsa mutlu olsun, biz iyi olacağız."