kumrular beraber havalanırdı
bu şehirde
yıldızlar yıldızların altında kurulan düşler her gün sabahlara kadar nöbet tutan bir kaç kişi olmali muhakkak
güneşi vardı bu şehrin hani nerede
az da olsa umuda ihtiyacım var
sen neredesin umutlarımı anımsatacak mazide mi ?
yoksa karanlığa örtülmüş gecenin soğuğunda mi ?
bense şehrin tam kalbindeyim hemşehrim !
bomboş sokaklar,
sonbaharda dökülen yaprakları süpürende yok
iyice yalnızım
sonbahar yalnizliğimi bilinmez
boşvermişliklerle bir yerlerdeyim işte
sanki elimi cebime atıp seni bekliyorum
seni göremediğim her an şehrin öbür yakasındaymişsin gibi gelirdi bana
işte o dünyanın en uzak yeri...
22/08/2018
Vuslattaki Mabudem 3
Emir HELVACİOĞLU
