ÖLÜM YOLU

3.BÖLÜM: KOLAYDI

Merhaba arkadaşlar. Bir sonraki
bölümünde birisi hayatına veda
edecektir.sizce bu kişi kim? Ve neden
Ölecek lütfen yorumlarda belirtiriz.
Sevgilerle❤💙❤

                        $Thomas

                        $Bob

                        $Jeyc

                        $Clara

                        $Deny

                        $Sarla

                        $Levi

                        $Layla

                        $Keyn

                        $Mitch

                        $John

                        $Annie

                        $heidi

Mitch bağırdı annesini çağırmak için ama ne fayda ses duyabilse bile gelemezdi. Ayrılmışlardı 2 farklı bölgeye.
İlk koridorda:Levi, Layla, Jeyc, Keyn
Annie,Thomas ve clara.
İkinci koridorda ise:Bob, Heidi, Mitch, John, Sarla ve Deny bulunuyordu.

Yukarıdan tiz ve robotumsu bir ses geldi
"Oyun Başlıyor." dediği an yer yerinde oynadı ve etrafa bayıltıcı dumanlar fırladı.

Hepsi burnunu tuttu. Kokusu sanki yanık bir kokuya benziyordu. Dumandan uzak durdular ama duman onlara doğru hızla ilerliyordu. Dumana yakalanırlarsa bayılacaklardı. John zekilik yapmaya çalıştı. Dumandan burnunu kapatarak geçecekti.

bir ileri bir geri sallandı John. Sis gibiydi arka tarafı ışıktan yoksundu.
Öksürmeye başladı Mitch. Bob direkt elini Mitch'in omzuna attı ve yüzünü kendine yaslattı. Dumanın Mitch'in akciğerine ulaşmasın diye düşündü.

Aniden John'un koştuğunu gördüler.
John hâlâ devam ediyordu gitmeye sonunda yoruldu ama devam etti. Alt tarafta bir boşluk vardı.John'un ayağı boşluğa takıldı ve yüz üstü yere düştü.
Dumana gerek kalmadı John için kendisi yere düşüp bayılmıştı.

Duman artık tavana bile değiyordu. Eninde sonunda duman onlarada gelecekti. Koku yavaş yavaş yayılıyordu. Midesi bulananda oldu başı dönenlerde ama hiçbiri bayılmamıştı.

Sonunda bayılan oldu. Layla, oda kokudan bayılmamıştı korkudan bayılmıştı. Dumanın olması sanırım gereksizdi çünkü kendi kendilerine bayılıyorlardı.

Zehir etkisini göstermeye başlamıştı.
Beyinde ağrılar artıyordu. Kurmamak için kendilerini zor tutuyordular çünkü kusarlarsa aç kalma olasılıkları artacaktı.

Gözler bulanıklaştı. Yerinden dengezisce oynamalar hızlandı. Mitch ilk bayılan olmuştu. Bob'un tirsek ellerinde öylece duruyordu.

Bu bir rüya mı yoksa Tanrı'nın verdiği bir ceza mı. Hepsi artık bayılmıştı. Deny hariç ama oda sonunda gözlerini kapatmak zorunda kaldı.

"Hayır benim bayılmamam lazım" diye düşündü Deny gözlerini açtı. Bu kimse baygın değildi "ne oluyor ki "diyip kafasını allak bullak etti.O, bayılmıştı halbüki.

"Bu oda böyle miydi" diye düşündü. Cevabı Bob'tan aldı.
:kim bizi buraya getirdi burasının böyle olmadığına eminim. Hem neden bu yer bu kadar yüksek.
Diyip istemsizce yukarıya bakındı. Üst tarafta 10 belki 15 tane soğutucu vardı.

"'Oyun başladı burdan kurtulun'" yine bu garip ses. Bu sesin nerden geldiğini kimse tahmin edemiyordu. Soğutucular teker teker açılmaya başladı. İlki tek başına esmesi çok iyiydi ama diğerlerininde yavaş yavaş açılmasıyla etraf buzla donanacaktı.

Açlardı ama onlar için tehlike değildi en büyük tehlike burdan çıkamazlarsa soğuktan donacaklardı.

Hava soğuyordu. Isı yaklaşık 3-4°C'idi.
Biraz vakit geçerse hava -20'ye bile ulaşma bilirdi.

Üstlerinde sadece kolsuz ve atlet vardı. Soğuktan ölme riskleri zaman gittikçe artıyordu.

John etrafına bakınıyordu belki taş veya sopa bulur diye. Orada sadece 6 kişi ve soğutucular vardı.John ağzını açtı konuşmak için.
'Ni en iyisi onu omuza tırmanıp soğutucuları iflas ettirelim. Aksi taktirde hepimiz soğuktan sokacağız.' Dedi bir umut bulmuşçasına.

Haidi korkuyordu.
*Bunu asla yapmam ben yüksekten korkarım ve sizi taşıyacak gücüm yok.
Sarla da yapamazdı çünkü Sarla 8 aylık hamile. Gelmek bile istemedi onu Thomas gelmeye zorlamıştı.

Onun için en zorlu an ormanda kosmaktı. Karnı burnundaydı ama yinede yola devam etti.

Bob elini duvara yaslayarak omzuna John'un tırmanmasını bekledi. John istemedi tırmanmayı ama tırmanmalıydı çünkü 6 kişinin hayatı onun elindeydi.

Sağ ayağını önce Bob'un kalçasına sonra sol ayağını hızlı bir şekilde Bob'un omzuna attı. Deny de onlara tırmanmak için ayakkabılarını çıkardı ve birkaç adım geriye gitti. Son hızla tırmandı insan medivenine ve hızlı bir yumruk patlattı.

Soğutucunun altında bir metal bir parça vardı. Deny sıkı bir şekilde o demiri tuttu ve ölümüne parçaya sarıldı.

Bartfix çeker gibi kendini yukarı kaldırdı. Ve yunruk attığı yere baktı. Yumruk attığı yerde bir sökuk gerçekleşmişti.

Parçayı soğutucudan ayırdı Deny. Parçaya baktı birkaç saniyeliğine ve hemen parcayı soğutucunun soğuktan bölgesindeki pervaneye çarptırdı.

°Bozuldu... artık üşümiyeceğiz.
Dedi hem keyifli hemde korkmuş halde.
Etrafına bakındı daha 20 falan soğutucu vardı.Moralibyine sıfırlandı.

  İlk birkaçı kolaydı ama daha fazlasını yapması artık çok zordu. Elleri buz tutmuşçasına titriyordu.

   Dayanamadı Deny ellerini serbest bıraak zorunda kaldı. Neyse ki Bob kollarını açmış Deny'in düşmesini bekliyordu.

    Deny düşerken kendisiyle beraber bir demir parçası koparmış. Uzun kalın ve paslanmamış yüzeyi vardı ayrıca da ağırdı. Demir Bob'un kafasına değmişti.
Kafasında yavaş yavaş kanlar süzülüyordu. Kanın akması onun için tehdit olmadığını biliyordu tehdit olan etrafın soğuk olması ve kan değerinin daha verimli düşmesi. Etrafta ne bir kumaş ne de bir pamuk kafasını öylece tutuyordu.

  John yine aklına gelen ilk şeyi yaptı. Soğuk elleriyle demiri tutup fırlatacaktı soğutuculara. Attığı her isabet neredeyse hepsine çarpıyordu.

    'Evet bitti artık donmuyacağız'
Sarla bir köşede sancı çekiyordu. Deny parmakları kan almıyordu. Bob'un başı kanıyordu.

   Yukarıda metalden yapılan bir kablo vardı. Soğukluk yüzünden daralmıştı ama ısınınca gevşiyi verdi. Tel uzadıkça karşıdaki duvar kendiliğinden açılıyordu. Meğerse o bir duvar deģilmiş o bir elektronik kapıymış.

    Kapı açılınca ilk söź Mitch'in oldu.
(Kolaydı.)
Deyince hepsi Mitch'e ters ters baktı.

Yapacağınız her beğeni benim için büyük bir minnetatlıktır. Aklınıza takımı sorular varsa yorumlara yazmayı unutmayınız
Sevgilerle😘😘😘