UMUDUMUZ AŞK

~1~

Sabah canım arkadaşım Selinin o güzel sesiyle uyandım. Tepemde her sabah yaptığı gibi "Ebru" diye bağırıyordu.

~Ne var Selin rahat bırak beni!
Kızım kalk işe geç kalıyosun.

Dediği gibi yataktan fırladım. Hemen banyoya girip elimi yüzümü yıkadım. Sonra üzerime siyah kot pantolon ve siyah bir tişört giydim. Saçlarıma fön çekip hemen Selinin yanına gittim. Mutfakta kahvaltı yapıyordu.

~Selincim gene döktürmüşsün.
Tatlım işe geç kaldığın için yiyemiceksin.
~Aynen hemen çıkıyorum ben görüşürüz canım.

Diyip evden çıktım. Otobüs durağına geldiğim de otobüs de hemen gelmişti. Boş yer bulup oturdum.

~Bu arada biraz kendimden bahsediyim adım Ebru 18 yaşındayım annem ve babamı 10 yaşındayken trafik kazasında kaybettim. Arkadaşım selin ile birlikte kalıyorum.

Çalıştığım yere gelince otobüsten indim. Hemen içeri girip üzerimi değiştirmeye gidiyordum ki birine çarptım. Bu neydi böyle başım acımıştı. Başımı kaldırıp çarptığım kişiye baktım. Çok yakışıklıydı ama korkutucu bakışları vardı. Sinirli gibi gözüküyordu.

Önüne bak.
~Asıl sen önüne bak.
Kızım beni sinirlendirme kötü olur.
~Nolurmuş.

Tam o sırada yakışıklının yanına biri geldi.

Mert abi gitmemiz lazım.

Dediği gibi adı Mert olan yakışıklı bana dönüp bir daha karşıma çıkma diyip omzuma çarpıp gitti.

Arkasından asıl sen benim karşıma çıkma dedim ama tınlamadı bile beni.

Sonra işe geç kaldığım aklıma gelince patron daha fazla kızmasın diye hemen üzerimi değiştirip işimin başına geçtim. Ben kafe de çalışıyorum. Siparişleri almaya başladığım zaman yanıma Ceren geldi. Onunla bu kafede tanışmıştık.

Ebru bugün konuştuğun Mert Bey buranın yeni patronu.
~Ne nasıl olur bizim patrona noldu?
İşi bırakıyormuş.
~Off ya ben napcam bu yeni patron işten kovar beni.
Gidip özür dile o zaman odasında.
~Özür falan dilemem ben napıyosa yapsın.

Dediğim gibi Mert beni odasına çağırdı. Kesin beni kovacak. Kapıyı tıklayıp içeri girdim.

Gel bakalım.
~Buyrun.
Adın ne senin?
~Ebru.
Güzel. Ben sana karşıma çıkma demiştim.
~Burayı satın alarak asıl siz benim karşıma çıktınız.
Daha çok çıkacağım karşına. 😉
~Ne kadar mutlu oldum anlatamam. 😒
Dalga geçme işinin başına dön.
~Tamam.

Diyip odadan çıktım. Ve işimin başına döndüm. Akşam olmuştu. Sabahtan beri bir kere bile durmamıştım. Çok yoğundu. Yorulmuştum. Çıkmama bir saat kala Mert Bey geldi yanıma.

~Mert Bey ben çıkabilir miyim?
Bekle burda ben bırakcam seni!
~Ben kendim giderim.
Sana ben bırakıcam dedim uzatma.
~İstemiyorumm.

Kolumdan tuttuğu gibi arabasına bindirdi beni. Çok güçlüydü. Gücüm yetmiyordu ona.

~Ben kendim gidebilirim demiştim.
Bana karşı gelme.

Diye bağırdığında susmuştum. Yolda giderken evin önüne gelince şaşırmıştım. Evimi nasıl bilebilirdi.

~Mert Bey evimi nerden öğrendiniz?
Zamanı gelince öğrenirsin.

Dediğinde merak etmiştim. Ama uzatmadım teşekkür edip arabadan indim. Ben eve girene kadar beklemişti. Benimle niye bu kadar ilgilendiğini merak ediyordum.

Eve girdiğimde Selin yemeği hazırlamış beni bekliyordu. Yemeğimi yiyip odama geçtim. Pijamalarımı giyip yatağıma girdim.

Birden beni her zaman takip eden arabayı hatırladım. Bugün hiç görmemiştim. 4 senedir peşimi bırakmıyordu o araba. Ama bugün Mert beni evime bıraktığında ortada gözükmüyodu. Acaba Mertle bir alakası var mıydı? İç sesim gene susmuyordu. 😁

Amann canım ne alaka Mert ile daha bugün tanıştım saçmalıyorum.

SELAMM. BU BENİM İLK HİKAYEMDİR. HATALARIM VARSA KUSURA BAKMAYIN. HERGÜN BÖLÜM GELİCEK. 💮🌸