Yedi ay, sanırım. İşte artık ölüyorum. Muhtemelen biraz sonra eve geldiğinde, kalbim atmıyor olacak. Özür dilerim Taehyung, özür dilerim meleğim. Seni yalnız bırakmak istemezdim ama yapabileceğim bir şey yok. Ölmeme izin vermezsin, önümde ağlarsın, bağırırsın diye, o hallerini görmeye dayanamam diye markete gitmeni istedim senden. Üzgünüm sevgilim, çok üzgünüm. Nefes almam çok zorlaştı. Demek böyle ölünüyormuş, garip değil mi? Herkes beyaz ışığı gördüğünü söyler ya, belki de bu yüzden korkusuzca bekliyordum ölümü. Siyahtan başka bir rengi görebilmek için. Kapı açıldı, sesini duyabiliyorum. Bana sesleniyorsun. Özür dilerim sevgilim, cevap veremem. Odaya girdiğini duyabiliyorum zar zor. Ağlıyor musun sen? Hayır sevgilim ağlama, seni severek ölüyorum. Benim çilek sevgilim, seni seviyorum. Seni hep seveceğim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
mōmoku no ai | vmin
FanfictionBirini aramıyordu Park Jimin, aşkı arıyordu. Ve o aşkı Kim Taehyung'da buldu. 2018.08.28