Chapter Seven: Breakfast in Bed

39 2 0
                                    


Kinabukasan, nagising ako na andun na ko sa kwarto ko without knowing when or how did I even get there. Natulugan ko yung pagkanta ni Zeke? Hala! Pano kung may mga sinabi sya na hindi ko narinig?  Nakakahiya naman kung ipaulit ko Sabihin nya pa interesado ko masyado. Kung bakit naman kasi ang antukin ko eh!

I was about to get up and go to the bathroom when I heard a knock on the door.

"Princess?"

As soon as I heard his voice, I jumped back to bed and pretended to be asleep. Nagtalukbong ako ng kumot para naman kapag hindi ko na mapanindigan tong pagtutulug-tulugan ko e hindi naman ako mapahiya sa kanya. I also turned the voice recorder of my phone on para kung sakaling makatulog na naman ako e may ebidensya na ko ng mga pinagsasasabi nya. Just in time, narinig ko na bumukas na yung pinto at dahan-dahan syang naglalakad papasok ng kwarto.

"Princess? Sabe ko na nga ba tulog pa eh."

Narinig kong may nilapag sya sa mesa.

"Anyway, pinagluto kita ng breakfast kaso hindi na to mainit mamaya eh. ipainit mo na lang to kay yaya ha?"

Naramdaman kong umupo sya sa kama ko.

"You have no idea how much I love you Princess. I wouldn't wait this long if not for you. I'll do everything to make you my girl. I.... I can even... You can.. uhm, use me.. to..

I can help you move-on. I'll be.. your.. uhm.. re..bbb..ound.."

Then I heard him sobbing. But I know that he's trying so hard not to cry his heart out. And I found myself crying too.

"Buti nalang tulog ka pa. Kaya di mo naririnig tong kadramahan ko. anubayan. Pagdating talaga sayo nagiging iyakin ako eh. Pero kung naririnig mo ko, that's true. I'm willing to go that far for you. Just please give me a chance to prove myself."

At hindi ko na kinaya. Bumangon ako and I hugged him tight. Parehong puno ng luha yung mga mukha namin.

"Kanina ka pa gising? You heard everything?"

I nodded as an answer.

"Then I don't have to reiterate myself. I love you."

"Pero Zeke.. I'm broken. I don't want to use you. You don't deserve that. Ayoko muna."

"I wouldn't take no for an answer. I'm courting you from now on."

Then he pulled me and enveloped me in his loving arms. We also had breakfast in bed. And I must admit na naappreciate ko yung pinagpaguran nyang almusal, French Toast, Bacon and Eggs saka Chocolate drink. May dala din syang bouquet, combination of my favorite flowers: white roses, tulips, and carnations. May note din na nakalagay dun and it says,

"I'm courting you from now on. You'll officially be my princess soon. ♥ :*"

Wala na. Hindi ko na mapigilan yung kilig ko kaya hinug ko sya.

We spent the day together talking about those days when we were apart, and I've learned that he never had a girlfriend because he was waiting for me. Talaga nga naman ang kagandahan ko to the highest level ne te! Akala ko sa mga drama lang nagaganap yung ganun. Ako na talaga ang may mahabang hair.

"But I've had a special someone."

WAIT. He had a what?? Yun lang. Akala ko pa naman e sagad-sagaran yung pagkaloyal at faithful neto. Yun pala. Anong inaarte mo Mariel? E ikaw nga nagjowa na saka nagkaron ng Paul eh. Di ka pa magpasalamat na sya naka-isa lang. Innate na sakin yung pagiging paranoid and I couldn't stop my thoughts that are rushing in my mind. He must have sensed that I became uneasy kasi mas mabilis pa sa alas kwatro na niyakap nya ko agad.

"Selos ang Princess ko? Wala na yun. Okay? Wag na nga natin pag-usapan."

"Hindi. Ano.. Uhm, okay lang."

Pero okay nga lang ba talaga?

"You sure?"

I was torn between 'what you don't know won't hurt you' and 'the truth shall set me free'. Fudge.

If You're Not The OneTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon