The Missing Twins

New School

POV Melody

Vandaag is mijn eerste dag op mijn nieuwe school. Ik ben super nerveus. Ik ken hier niemand op school en ik heb geen vriend die me op deze eerste dag kan helpen.

Ik loop naar de speeltuin en ga op de schommel terwijl ik even rondkijk zie ik dat iedereen in groepjes staan. Leuk weer een school met groepen en als je iemand anders bent dan ben je weer buiten gesloten. dat is de reden dat ik van school ben veranderd. De meisjes op mijn oude school dachten dat ik raar was, omdat ik ooit iets zei tijdens een presentatie over mijn familie, dat ik een vreemd gevoel in mijn maag heb. Een gevoel alsof er iets ontbreekt in mijn leven. Een deel dat begrijpt wat er zal gebeuren.

Ik blijf op de schommel zitten tot ik de bel hoor, nu moet ik naar het secretariaat. daar zullen ze me vertellen in welke klas ik moet zijn en mijn boeken geven voor de lessen. Er is ook een meisje op het secretariaat en ze zei: "Hé, ik ben Hope en ik begeleid je vandaag in de school."

Ze toont alles op school. Terwijl ze veel vragen over mij stelt, zoals waar kom je vandaan? Heb je broers of zussen? Waarom ben je van school veranderd?"Rustig aan,  Ik ben deze zomer vanuit Parijs terug verhuisd naar België. Mijn ouders hebben hun vrienden en familie gemist. Ook al moet ik mijn vrienden achterlaten. Ik heb er maar 5 jaar gewoond. Dus voor mij was het niet zo erg om daar weg te gaan, maar ik vind het heel jammer dat ik een bepaalde jongen niet meer zal zien, maar hij heeft nooit een oog voor mij gehad, hoe hard ik ook mijn best deed.

Hope kijkt me schuldbewust aan en lacht dan naar me. " Alle geluk zijn er hier heel veel knappe jongens" zegt ze al lachend. We schieten beide in de lach. 

Na een uur en half wiskunde gehad te hebben gaat de bel , ik kijk op mijn horloge en zie dat het al 12.15 uur is. Hope vraagt ​​of ik een broodje moet nemen of dat ik een lunchpakket heb. Ik zeg vriendelijk "Nee dank u ik heb zelf een lunchpakket." "Okey" zegt ze. Als ik de overvolle eetzaal zie, vraag ik me stil af waar ik zal zitten. In de verte zie ik een tafel in de verste hoek, ver weg van de drukte van de andere studenten. Ik kijk twijfelachtig naar Hope en ze trekt me direct mee richtig een tafel waar al 2 andere meiden zitten en ze beginnen direct te glimlachen als we er bij komen zitten "Meisjes dit is Melody" zegt Hope vrolijk tegen de meiden. Ik lach verlegen terug, "Hallo ik ben Esmee" zegt het meisje met de rode haren " en dit hier is Camille" terwijl ze het andere meisje aan wijst met haar blonde krullen. Ze zwaait even naar me en focust zich dan verder op haar boek die is aan het lezen is. Er wordt veel gepraat en gelachen tot dat het tijd is om de refter te verlaten. Terwijl we terug wandelen naar de speelplaats loop ik met een glimlach na te denken over het nieuwe schooljaar en denk ik in mezelf dat dit een goed jaar zal worden zonder al te veel drama. Na verzorging, p.a.v en p.o., gaat de bel eindelijk naar huis. Iedereen neemt zijn spullen en zegt hallo tegen de leraar. Ik zie dat Hope bij de deur staat te wachten. Ik moest de leraar nog steeds ergens over vragen. de baan die ze heeft opgegeven, na de uitleg van mevrouw Koppens die ik eindelijk kan verlaten, zie ik dat Hope er nog steeds is, ik dank haar voor het wachten en we lopen samen naar de fietsenstalling. Ik vind de sleutel van mijn fiets en haal hem uit het slot. Ik wacht tot Hope er ook is. Ze heeft me verteld dat ze in een klein straatje van mijn straat woont. Dan hoef ik nooit alleen naar school of naar huis te fietsen. Na 20 minuten kunnen we eindelijk lachen als 2 gekke mensen op een stok. Ik viel bijna van mijn fiets omdat ze de hele tijd een heks was om behoorlijk grappig te doen :) We komen aan bij het steegje waar Hope woont, we zeggen samen doooeeeg tot morgen kijken we naar elkaar en schieten we meteen terug in de lach, we geven elk andere een knuffel en ik fiets verder. Na 10 minuten rij ik de oprit op van het huis waar ik woon. Ik ben nog steeds niet helemaal gewend om hier in deze buurt te wonen. Het is hier zo'n rustige buurt dat je soms bang bent om het poortje van te tuin te openen. Ik pak mijn sleutelbos uit mijn rugzak voor de sleutels van de achterdeur, zodat ik naar binnen kan gaan. Mijn moeder zit in de woonkamer op de laptop. "Hallo mama, ben thuis". "Hé lieverd, hoe was het op je eerste dag?" "Had je vrienden?" "Heb je het gemakkelijk gevonden?" "Hoe zijn de leraren?" "Hooo mama stop gewoon met je  gepraat." "Sorry schat, ik ben gewoon benieuwd naar je dag, weet je wat ik ga doen voor een mooie zak thee en dan praten we met je"? "Ja, moeder leuk, ik ga mijn schooluniform veranderen met een jogging Ik ben zo terug".

15 minuten later

"Dus, vertel hoe was je dag"? "Eeeeuuummm het ging goed, er was een meisje dat me leidde rond de school en me en een paar dingen hielp ... en oohjha ze woont op 10 minuten van haar. Ze vroeg of we morgen naar school gaan we hebben hetzelfde schema" . Haar moeder kijkt haar aan met een grote glimlach op haar gezicht. "Mam, waarom lach je zo? "" Ik ben gewoon blij dat je een goede eerste schooldag hebt gehad en dat je je zo goed hebt aangepast aan het nieuwe huis en buurt, ik snap dat het niet gemakkelijk hebt gehad de afgelopen weken. Maar we gaan er samen het beste van maken hier".