Αμαρτωλό καλοκαίρι

Κεφάλαιο 1_Εισαγωγή

Είμαι η Ελίνα και είμαι καλά... χαχαχαχαχαχα... ομάδα αποτοξίνωσης από τα πάντα... άγχος, έγνοιες, υποχρεώσεις, διάβασμα, αγόρια... εντάξει όχι και όλα τα αγόρια... πλάκα κάνω ας τα κρατήσουμε αυτά χρησιμεύουν και αυτά κάποιες φορές κρίμα. Αν με ρωτάτε πότε.. θα σας πω. Όχι το αυτονόητο μόνο. Αλλά όταν νοιάζονται πραγματικά για εμάς, όταν δείχνουν το πραγματικό τους ενδιαφέρον για μας χωρίς ανταλλάγματα, ανιδιοτελή, όταν μας σέβονται, μας εκτιμούν, είναι ειλικρινείς, δεν μας πληγώνουν... ειλικρινά δεν ξέρω ποιο από όλα πρέπει να πρωτοτονίσω.. είναι πολλά πιστεύω, και άλλα τόσα ανάλογα τις ανάγκες της κάθε γυναίκας, τα θέλω ,τα πιστεύω...

Ο αγώνας μεταξύ των δύο φύλων πρέπει να είναι ισότιμος.. και οι δύο πλευρές πρέπει να προσφέρουν ισάξια... αλλά αυτό είναι ένα ζήτημα που δε θα αναλύσουμε σ' αυτή την ιστορία... ή τουλάχιστον όχι μέχρι το τέλος....

Λοιπόν που είχα μείνει.... Ααα ναι... Είμαι η Ελίνα ή αλλιώς Λίνα ή πιο σπάνια Ελ για τους γνωστούς μου και πολύ πιο κοντινούς μου ανθρώπους ....είμαι 24 ετών και τελειώνω σε κάποιους μήνες την Νομική Θεσσαλονίκης. Μου μένει να τελειοποιήσω την τελική εργασία και από Σεπτέμβρη ετοιμαζόμαστε για ορκωμοσία... Θεωρούμαι καλή φοιτήτρια αν κρίνω από το ότι δεν αφήνω χρωστούμενα ποτέ σχεδόν. Πως γίνεται θα αναρωτηθεί κανένας με τόσα Δίκαια, Ποινικά και άλλα που αυτή τη στιγμή ούτε να τα σκέφτομαι δεν θέλω... με πολύ πήξιμο και περιορισμένες εξόδους θα σας πω εγώ. Δυστυχώς δεν γίνεται αλλιώς... αλλά με τη συντροφιά και συμπαράσταση φυσικά των δύο κολλητών και συμφοιτητριών μου της Ράνιας και της Εύης επίσης στο ίδιο έτος και στην ίδια φάση με εμένα στα θέματα της σχολής... Είμαι από Τρίκαλα και μένω με τους γονείς μου σε ένα όμορφο διαμέρισμα με θέα το Ληθαίο ποταμό... απλά ιδανικό θα το χαρακτήριζα... έχει την πιο τέλεια θέα ως διαμέρισμα μέσα στη πόλη απολαμβάνοντας το φυσικό της πλούτο...

Η Ράνια είναι από τον Βόλο... όταν μου το πρωτοείπε «κοντοχωριανή» την κορόιδευα και αυτή αντιγύριζε πάντα «επαρχιώτισσες... τς τς τς» και ξεσπούσαμε στα γέλια.... ανήκει σε αρκετά ευκατάστατη οικογένεια όλοι τους μεγαλοδικηγόροι... τυχαίο; Δεν νομίζω.... βασικά δεν ξέρουν τι έχουν, εξοχικά και βίλες παντού... από τότε που γνωριστήκαμε κολλήσαμε αμέσως και θα έδινα και τη ζωή μου για εκείνη, αδελφές ψυχές είπαμε με την μία όταν καταλάβαμε πόσο πολύ ταιριάζαμε.... πηγαίνω στις γιορτές των Χριστουγέννων ,κάθε χρόνο σχεδόν, σπίτι τους για κάποιες μέρες και έχω βιώσει από κοντά αυτή τη χλιδή, από πρώτο χέρι τα πάντα... η τραπεζαρία με περίτεχνους πολυέλαιους από πάνω της και με ένα επιβλητικό μπουφέ από καστανιά όλος σκαλιστός ήταν ένα από τα αγαπημένα μου σημεία στο σπίτι της... δεν θα περιγράψω τα υπόλοιπα γιατί θα φάμε μέρες.. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο καλοί άνθρωποι ήταν όλη της η οικογένεια ευγενέστατοι και χαμηλών τόνων... μπορεί να επένδυαν σε ακίνητα αλλά ποτέ δεν έχασαν ούτε το μέτρο ούτε τον εαυτό τους μέσα στην έπαρση του χρήματος... και με έκαναν να νιώσω σαν το σπίτι μου από την πρώτη στιγμή...