Αμαρτωλό καλοκαίρι

Κεφάλαιο 2_Πήλιο

Η εξεταστική τελείωσε.... τα αποτελέσματα βγήκαν και σκίσαμε... ετοιμάζουμε εργασία και «ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ bitches...» φωνάζουμε όλες μαζί στο διαμέρισμα που νοικιάζει η Ράνια...

«Επόμενος σταθμός .. Βόλος.. ΕΞΟΧΙΚΟΎΛΙ σου ερχόμαστε...» φωνάζει η φιλενάδα μας καθώς μπαίνουμε στο λεωφορείο με επόμενο προορισμό το Πήλιο....

Ενώ ταξιδεύαμε για αρκετές ώρες μέχρι το Βόλο, από εκεί επιβιβαστήκαμε στο αυτοκίνητο της Ράνιας και ξεκινήσαμε για το εξοχικό της... είχαμε τακτοποιήσει τα πάντα με τους γονείς μας και ήμασταν έτοιμες να ξεκινήσουμε τις διακοπές μας... Η Ράνια είχε έναν υπέροχο σκαραβαίο της Volkswagen που γινόταν κάμπριο... αφού ταχτοποιήσαμε τα πράγματά μας στο πορτμπαγκάζ και ότι έμενε στα πίσω καθίσματα πήραμε τις θέσεις μας για να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας... όπως πάντα εγώ έκατσα στα πίσω καθίσματα για να απολαμβάνω ξέγνοιαστη την άπλα μου... τα κορίτσια μπροστά με οδηγό ποια άλλη την τρελέγκο μας...

«Άντε άνοιξε την οροφή πόσο ακόμα θα περιμένω... θέλω να ανοίξουν και άλλο τα μαλλιά μου της φωνάζω...» έχω καστανόξανθα μαλλιά και όπως πάντα το χειμώνα σκουραίνουν... λατρεύω το χρώμα τους, δεν χρειάζεται να κάνεις απολύτως τίποτα και από επιλογή δεν σκοπεύω ποτέ μέχρι να χρειαστεί φυσικά να τα βάψω.... Το μόνο που χρειάζεται είναι απλά να κάτσεις ,προσεκτικά πάντα ,λίγο στον ήλιο και τα μαλλιά αποκτούν χρυσαφένιες ανταύγειες που τα κάνουν να γυαλίζουν... απλά τα λατρεύω...

«Κοίτα που μας βγήκε ανυπόμονη η φιλενάδα μας... έβαλες αντηλιακό μωρή ή θα ξεπετσιαστείς πάλι τόσο λευκή σαν το γάλα που είσαι...» την ακούω να μου φωνάζει... και κακαρίζουμε σαν τις κότες και οι τρεις...

«Έβαλα, έβαλα μην ανησυχείτε... δεν θα χρειαστεί αυτή τη φορά να με πασαλείψετε με γιαούρτι...do not worry...» και απλώνομαι καλύτερα στη θέση μου απολαμβάνοντας τον ήλιο που ξεκινά να σιγοκαίει το δέρμα μου καθώς κατεβαίνει η οροφή....

« Θα βάλουμε άλλον να της αλείφει από δω και πέρα αντηλιακό....» ακούω την τσουτσού να λέει και πετάγομαι από τη θέση μου...

«Εύη θα φας μπάτσα...» της φωνάζω ενώ ξαναταχτοποιώ τα μαλλιά μου ώστε να ανεμίζουν άνετα... κουβάρι θα γίνουν στο τέλος το ξέρω αλλά δεν με νοιάζει... εξάλλου θα κάνουμε μπάνιο στην πισίνα του σπιτιού της Ράνιας σήμερα, μια που θα φτάσουμε απογευματάκι και θα τα λούσω ούτως ή άλλως...

«Έλα μωρέ... σε χάλασε κιόλας... αι μαζέψου γιατί δεν ξέρεις ούτε τα μισά από όσα ξέρουμε...» μου αντιμιλά το βρωμοθήλυκο και δένει καλύτερα το μαντήλι στα μαλλιά της για να προστατέψει τις μπούκλες της...