"Irmak!"
"Efendim anne!"
"Okula gidip şu kayıt işini halletmen lazım."
"Tamam geliyorum"
Hemen üstüme kot pantolonum ve beyaz tişörtümü geçirip aşağı indim.
"Sen okula gittiğin zaman kapıda biri seni karşılayacak."
"Tamam anne ben hallederim."
Evden dışarı çıktım ve yürüyerek yeni okuluma gitmeye başladım. Okula geldiğimde kapıda kahverengi saçlı kahverengi gözlü ve yakışıklı olduğunu inkar edemeyeceğim bir çocuk vardı. Beni görünce bana doğru yaklaştı.
"Sen Irmak olmalısın."
"Evet ve sen?"
"Ben Burak."
"Memnun oldum."
"Hadi gidip kaydını yaptıralım." dedi ve içeriye girdik.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Kayıdımı yaptırdık ve dışarı çıktık.
"Irmak bi kafeye gidelim mi ? Oturur konuşuruz."
"Tamam" dedim heyecanlı bir sesle.
Kafeye geldiğimizde cam kenarı bir yer bulmuştu oraya oturduk. Bir süre sohbet ettikten sonra onun 12. sınıf olduğunu öğrendim. Aramızda 1 yaş vardı yani. Bana kısaca okuldakileri anlattıktan sonra okulda kimler popüler kimler değil kısaca öğrenmiştim bile. Aradan yaklaşık 1-2 saat geçtikten sonra artık kalkmaya karar vermiştik.
"Telefon numaranı versene."
"Tabi olur." dedim ve kendi numaramı ona verdim.
Vedalaştıktan sonra otobüs durağına doğru ilerledim.
&&&&&&&&&&&&&&&&&
Eve gelince bir süre odamda oturup hayal kurdum. Bu yapmayı en çok sevdiğim şeylerden biriydi.
Bir süre geçtikten sonra telefonuma gelen bildirim sesiyle dünyamdan çıktım. Burak mesaj atmıştı.
"Bugün sana birinden bahsetmeyi unuttuğumu fark ettim. İsmi Kuzey. O çocuktan uzak durmanı tavsiye ederim. Ona şuana kadar kim bulaştıysa sonu hep kötü oldu. O da 11.sınıf ve büyük ihtimalle aynı sınıfta olursunuz. Söylemeliyim diye düşündüm."
Acaba bu Kuzey kimdi?
&&&&&&&&&&&&&&&&&
Sabah kahvaltı için mutfağa gittiğimde annem ve babamın çoktan sofraya oturduğunu gördüm. İkiside aynı anda boğazlarını temizlediler kesin kötü bir şey olacak.
"Irmak hani babanın çok yakın bir arkadaşı var Ahmet amcan sen bundan sonra onlarda kalıcaksın."
"Neden?!"
"Çünkü babanın yurt dışında çok önemli işleri var ve benimde onunla gitmem gerekiyor bu 3-4 yıl sürebilir."
"Ne zaman gidiyorsunuz ?"
"Bu akşam."
"Ee oha!!"
"Valizlerimiz hazır seninkinide hazırlarız şimdi."
"Peki."
Herşey nasıl bu kadar ani gelişebilir ki?
&&&&&&&&&&&&&&&
Annemleri havaalınına bıraktık ve Ahmet amcayla onların evine doğru yol almaya başladık. Evin önüne geldiğimizde gözlerime inanamadım, burası ev mi otel mi öyle büyük ki. Evin kapısını çaldık güler yüzlü bir kadın açtı bu Ceyda teyze olmalıydı.
"Hoş geldin Irmak ben Ceyda ve bu da Kuzey." dedi ve tam o sırada elinde bir elma olan saçları kumralla sarı tonları arasında olan, grimsi mavi gözlü bir çocuk mutfaktan çıktı, tam elmayı ağzına götürüp ısırıyordu ki beni gördü ve şaşıp kaldı.
"Kuzey gel Irmağa merhaba de artık bizimle yaşıyacak."
"Bahsettiğin Irmak, merhaba."
Ona bir bakış atıp gülümsedim, sonra da elimi kaldırıp indirdim.
"Hadi gel Irmak sana odanı göstereyim."dedi ve beni üst kata götürdü.
"Sağdaki Kuzey'in soldaki senin odan. Bu aradaki kapı ise tuvalet. Ne yazık ki ikinizinki ortak. Yani ," dedi ve kapıyı açıp tuvaletin karşısındaki diğer kapıyı gösterdi. "Bu ise Kuzey'in odasına açılan kapı, biraz dikkatli olursunuz artık." diyip güldü.
"Tamam, teşekkür ederim herşey için."dedim ve onlar gittikten sonra kapıyı kapattım. Oda gerçekten çok güzeldi. 2 kişilik büyük güzel bir yatak, kocaman bir çalışma masası, büyük bir kitaplık ve daha da kocaman bir dolap vardı. Benim bu dolabı dolduracak kadar kıyafetim bile yoktu! Bu insanlar gerçekten zengin olmalıydı. Ahmet amca bu odada eskiden küçük bir spor salonu olduğunu söylemişti. Burayı benim için tasarlamışlardı. Kırmızı ve siyah tonlarının güzelliği baş gösteriyordu. Benim kendi odam winxliydi!
Aklıma valizim gelince tekrar merdivenlerden aşağı indim. Ceyda teyze bana ne oldu dercesine bakınca gülümseyerek valizi işaret ettim.
"Ay kızım saçmalama sen onu tek başına taşıyamazsın. Kuzey kalk yardım et kıza!" Kuzey oflayarak yanıma geldi ve kafasıyla yürümemi işaret etti. Bende hızlıca merdivenlerden çıktım. Odaya gelince kapıdan geçirmesine yardım ettim. Tam teşekkür etmek için ağzımı açıyordum ki, sözcükleri ağzıma tıktı.
"Gerekmedikçe benimle konuşma, annem söyledi, aynı okuldaymışız, okulda da beni tanıdığını belli etme." dedi ve sonra yüzüme bile bakmadan aşağı indi.
Bir dakika, Burak'ın bahsettiği kuzey bu olamaz, değil mi?
