hide

472 88 90
                                    

"Sonra da benden ayrılmak istediğini söyledi. Ben de ona zaten hiç çıkmadığımızı söyledim." Joy sağ eline üfleyerek ojeyi kapattı. "Yüzündeki ifadeyi görmeniz gerekiyordu. Ojelerimden bile daha mordu!"

"Dediklerine kesinlikle inanıyorum Joy, kesinlikle hepsi doğrudur. Ama bu olayı beşinci kez anlatmasan da inanırdım." Yeri telefondan gözünü ayırmadan muhabbete katılıyordu.

"Kızın üstüne gitmesene, en azından onun sarılabileceği bir sevgilisi var." Wendy Yeri'nin görmeyeceğini bile bile ona dönüp dil çıkarttı. "Senin aksine. Sen yaşlı Irene ile takılırsın Joy 180 erkekler ile."

Irene'in adı geçince ortam birden sessizleşmişti. Kimse lafın ona geleceğini düşünmemiş olmalıydı, veya Irene diye birinin olduğunu hatırlayacaklarını.

"Nerede olduğunu biliyor musun?" Joy'un sorusu ile kafasını nihayet kaldıran Yeri duraksadı. "Neyin?"

"Irene'in, aptal. Neredeyse bir haftadır onu doğru düzgün görmüyorum. Sadece okul çıkışlarında arabasına binerken birkaç kez görmüştüm."

"Hayır. Benim de haberim yok."

"Neden konuşmuyorsunuz?" Wendy de olaya katılınca Yeri dudağını ısırdı. "Peki siz neden Irene'i bu kadar merak ediyorsunuz? Yine o huzur evi kokan dükkana gitmiştir."

"Oh." Wendy beklediği cevabı almış gibi kafasını salladı. "Dükkana gittiği için demek."

"Hayır!" Yeri'nin ani yükselen sesi biraz ürkütücüydü.  "O gece olanlar yüzünden. Unuttunuz mu? O dükkana gidiyor ve bir gün gitmedi diye biz zarar görüyoruz!"

İkisi de aynı anda başını sallayınca Yeri eski haline döndü. "Beni anlayacağınızı biliyordum."

"Bir dakika, o gün gitmedi diye mi bize onları yaptı o kız?" Olayı yeni sindirmiş olan Joy merakla sordu.

"Ne?"

"Bize bir neden söylenmedi, gitmediği gün için olduğunu da nereden anladın?"

"Eh, Irene o gün gitmemişti çünkü. Öyle olmasaydı diğer günler de bize bir şeyler yapabilirlerdi."

"Kapı çalıyor."

"Hm?"

"Wendy, kapı çalıyor. Dünyaya dön?"

Wendy kapıyı açmak için odadan çıktığında Joy ayağa kalkarak Yeri'nin yanına gitti. "Nereden biliyorsun?"

"Neyi?"

"Bize bunu yapmalarının sebebini."

"Sadece bir tahmindi Joy. Abartma lütfen."

"Gözlerin öyle demiyor ama. Söylerken gayet kendinden emindin."

"Hah! Utanmasan o kızı benim çağırdığımı bile söylersin sen. Bir tahmindinin neresini anlamıyorsun?"

Yeri dudaklarını aralamıştı ama gördüğü manzara ile ağzı tamamen açıldı. Onun bu tepkisini garipseyen Joy sonunda arkasını dönmeyi akıl edebildi.

"B-bize bir ş-şey söyle-yecek-miş." Wendy arkasında duran kızı gösterirken diğer eliyle ayakta durabilmek için duvardan destek almıştı.

Dükkandaki kız ikiliye keyifle gülümsediğinde Joy neredeyse kriz geçirecekti.

"Selam. Size çok kısa bir şey söylemeye geldim."

Wendy'nin bağırışları odada yankılanmaya başlamıştı. "Çabuk ne söyleceksen söyle ve evimden defol!"

"Sakin ol. Irene öldü. Onu öldürdüm."

"Ne?!" Kızların sesi sağır edecek cinstendi.

"Onu öldürdüm, dedim. Cesedi dükkanda duruyor. Bilmek istersiniz diye düşündüm. Her neyse, kendinize iyi bakın!" Göz kırpmıştı ve bu olayları iyice korkunç hale getirmişti. "Özellikle sen, Yeri. Bir teşekkürü hak ettiğimi düşünüyorum."

dumb | seulreneHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin