dumb | seulrene

son

Kızlar Yeri'yi defalarca aramış fakat ulaşamamışlardı. En sonunda evine gitmek için buluşmuşlardı.

"Bir şey olsaydı annesi bize söylerdi değil mi?"

"Evet. Yani bizden başka söyleyecek arkadaşı yok. Bir şey olsa ilk bizi arardı."

Irene'e olanlardan sonra kızlar hep en kötü ihtimali düşünmeye başlamışlardı.

Yeri'nin evinin önüne vardıklarında Wendy kısık sesle küfretti. "Ne oldu Wendy?"

"Cama bak."

Joy kafasını kaldırdığında cama gülen surat çizildiğini gördü. "Umarım çizdiği şey kırmızı boya kalemidir. Çabuk, Wendy. Kapıyı çal."

Wendy parmağını zilden ayırmadan diğer eliyle kapıyı yumrukluyordu.

Yeri'nin annesi nihayet kapıyı açtığında yüzünde şaşkın bir ifade vardı. "Ne oldu sabahın bu saatinde kızlar?"

"Yeri evde mi?"

"Evet. Odasında. Uyuyor ama kapısı kilitli. Siz seslenirseniz açar."

"Tamam. Teşekkürler. Bu arada günaydın bayan Kim."

Annesinin tepkisini beklemeden merdivenleri tırmanmaya başlamışlardı. "Kapısı kilitliyse vardır bunda bir illet."

Wendy Joy'u kafasıyla onaylayıp Yeri'nin odasının önünde durdu. "Sence gerçekten uyuyor mu?"

"Umarım uyuyordur. Yeri!" İkisi de Yeri'nin adını bağırıp kapıyı yumruklamaya başladılar.

Tepki yoktu.

"Kızlar!" Annesi alt kattan bağırmıştı. "Yedek anahtarı var. Bu kadar önemliyse vereyim."

"Çok iyi olur." Joy merdivenleri inmeye başlamıştı bile.

-

Arkadaki anahtarı düşürmeyi başarıp diğer anahtarı taktılar. "Hazır mısın?"

"Hayır." Wendy dudaklarını kemirmeye başlamıştı.

"Öyleyse girelim." Kapıdan klik sesi çıkar çıkmaz kapıyı açtı Joy.

Yeri yatağında uzanıyordu.

"Tanrım, Yeri! Bizi ne kadar korkuttuğunun fark- Yeri?"

Yeri gülümsüyordu ve gözleri açıktı. Uyuyor gibi bir görüntüsü yoktu. "Yeri, uyanık mısın değil misin?"

Wendy korkarak Yeri'nin yanına geldi. İki parmağını Yeri'nin boynuna yasladı. Başını olumsuz anlamda sallayınca Joy tepki vermek yerine etrafta kağıt aramaya başladı.

"Komik falan değil! Anlıyor musun? Kimse eğlenmiyor! Senin bu aptalca senaryolarını kimse beğenmiyor!" Joy saçlarını çekiştirerek odada gezmeye devam etti.

"Joy. Yukarı bak."

Wendy'nin sesiyle kafasını hemen yukarı çevirdi.

Dünkü yazıyı sesli bir şekilde okudu. Fakat altta fazladan bir yazı daha vardı.

"Ona bundan böyle ben bakacağım. Benim yanımda mutlu olacak. Size ihtiyacı yok. O benimle."

Ve altında gülümseyen bir surat daha.

SOON

Kesinlikle aklımdaki final bu değildi fakat bir sayısalcı olarak derslerle cebelleşirken -bu kelimenin anlamını bilmiyorum- tek yazabildiğim final buydu

Aklımda daha farklı şeyler vardı ama artık n'apalım...

Umarım beğenmişsinizdir, sizi sevyom♡

Ve herkese başarılar dilerim:/ okul zor; (