Bir Mazoşist Olmak

Uçak ve John

Hatırlatma:

Babam odadan çıktı ve yanlız kaldım.Belki de yeni şehir iyi gelirdi.Bileklerimle uğraşmaktan vazgeçerdim.

Bugün:

Hastaneden çıkışımı yaptım ve korumam beni havaalanına kadar bıraktı. Sanki benden kurtulmaları için herşey hazırdı.İyi yanı, cam kenarı bir yerde zaman geçirecektim.Uçağa bindim . Ve işte bu ! Yanımda tam bir bebelac +taş+meteor bir çocuk oturuyor.

Ben onu gizliden gizliye izlerken göz göze geldik ve o mükemmel gülümsemesiyle bakıştım.

- Selam ! Ben John.

- Memnun oldum , ben Doutzen.

Gözleri bir an bileklerime takıldı. Sargılar hala duruyordu fakat kan lekeleri çok belliydi.

- Yaparken çok acıdı mı ?

-Kesinlikle.

- Hayatın iyi yanlarını görmeye çalış.

- Olmayan iyi yanlarını mı ?

-Öyle söyleme .

- Söylemesem bile öyle.

Bir süre ela gözleriyle benim korkutucu yeşil gözlerime baktı. Yavaşca elimi tuttu.

- Korkuyorsun Doutzen.

-Elim..

- Elini tutuyorum çünkü bu sana iyi gelecek. Los Angeles 'a neden gidiyorsun ?

Ona herşeyi anlattım. Neler yaşadığımı, 3 yaşında annemi trafik kazasında kaybettiğimi , zengin hayatının içinde bir yabancı gibi nasıl yaşadığımı, Babamın beni her gala gecesi e davete zorla götürdüğünü ve kitaplara olan bağımlılığımı anlattım.

- Kitap okumayı çok seviyorsun , ha ?

- Çok. Intihara meyilli biri için tuhaf birşey aslında.

Bana gülümsedi ve önündeki küçük çantadan kalın , siyah bir kitap çıkardı. Kitabın üstünde düz ve kük harflerle " saçları mavi olan kızın sesi siyaha çalıyordu" yazdığını gördüm.

Farklı bir isimdi. John cebimdeki kalemle kitabın ön sayfasına birşeyler karaladı ve bana verdi.

Tam açıp içine ne yazdığına bakacaktim ki John eliyle kitabı kapattı .

- Inince okursun.

- Pekala.

John elimi tutarken yavaşça uykuya daldım....