MELEZLERDEN HİKAYELER

BIANCA?!(2-DEVAM) ÖZEL BÖLÜM

  İŞTE YİNE SİZİNLEYİMMM!!! VEEEE YB!!!!

-Nico-

Sevgili Percy,

   Umarım söylediğim gibi, mektubu ben gittikten sonra açmışsındır.

   Bu mektubu, bilmen gerektiğini düşünüdüğüm bir şeyi açıklamak için ve senden özür dilemek, sana kızgın olmadığımı, senden nefret etmediğimi söylemek için yazıyorum. Çünkü istesemde sana kızamıyorum ki, Percy.

    Ben... Bu, mektupla bile söyliyemeyeceğim kadar ağır, Percy. Ama zatren, sen bu mektubu okumayı bitirdiğinde, ben çoktan Lethe'nin kollarında, olmaktan nefret ettiğim kişiyi, bu benliğimi boğacağım. Beni bulabilsen bile Percy, ben, ben olmayacağım. En azından tanıdığın ben olmayacağım. Ve kim olacağım hakkınd hiçbir fikrim yok... Ama hey, böylesi daha iyi değil mi zaten?

    Ben... Seni ilk gördüğüm anı hatırlıyorum da Percy, mantikorla savaşırken ilahi bronzun nasıl yüzüne yansıdığını, kılıçla sanki bir bütünmüşsün gibi hareket ettiğini, deniz yeşili gözlerindeki kararlılığı... Yüz hatların daha çocuksuydu ama o zaman bile sana yüklenen sorumluluğu içten içe farkediyordun. Sen, olmak istediğim kişiydin. Bir kahraman, herkesin sevdiği, gerçek bir kahraman... Benim zıttım yani.

   Bianca, benim her şeyimdi Percy... O ana kadar bildiğim tek akrabam... Beni anlayan, beni olduğum gibi kabul eden tek kişi. Ben onun için tek akrabası, küçük kardeşiydim. O beni yargılamaz ve ya farklı olduğumu düşünmezdi. Benim tercihlerimle alay etmezdi...

      Avcılara katıldığında şok olmuştum... O beni bırakmaz, diye düşündüm hayır, o bana bunu yapmaz... Hayatımda ilk kez ne kadar farklı olduğumu ve Bianca'nın omzuna yüklediğim yükü farkettim. Hep benimle ilgilenmek zorundaydı, iyi olduğumdan emin olmalıydı falan. Lotus Kumarhanesi'nde bile böyle olmuştu...

        Ama sonra, bir seçeneği oldu. Ya Melez Kampı'na benle birlikte gidip sürekli "küçük kardeşiyle" ilgilenmek zorunda kalıcaktı ya da... Ya da Avcılar'a katılıp özgür olabilirdi. Tabi o, Avcılara katıldı. Yani başka bir deyişle, beni bıraktı. En azından o zaman ben böyle düşünüyordum. Ama sonra bana bunun zaten kaderinde olduğunu, o an  bunu hissettiğini anlattı. Konuya gelirsek, ona kızdım, beni bıraktığını düşündüğüm için ona kızdım. Senb yanımda olduğun için bana göründüğünü hatırlıyor musun? Bunun için de onba kızdım. Ama en çok sana kızdım, Percy...

    Şiddetli hıçkırıklarla sarsılırken, gözümden akan yaşlar mürekkebi biraz dağıttı. Çok umursamadım, Percy'nin okuyabileceğini biliyordum. İntihar edip, anılarımı boğmak için Lethe Nehri'ne girmeden önce, uçurumun başındayken, ölmeden önce son kez onu, Percy'yi görmek istiyordum. Niye olduğunu bilmesemde, ona bu açıklamayı borçluymuşum gibi hissediyordum. Aslında bu mektubu bu gece bitirip ertesi sabah gölge yolculuğuyla Melez Kampı'na gidip onu son kez görmek ve ona bu mektubu vermek istiyordum ama işe bakınki son zamanlarda sık sık tutan ağlama-sinir krizlerinden birine girmiştim yine... Bianca'yla olan anılarımız gözümün önünden geçiyor, sanki aynı anda hem geçmişte hem şimdi de yaşıyormuş gibi hissediyordum. Bir yandan deli gibi ağlıyor ve Bianca'ya sesleniyor, diğer yandansa sinirle elime geçen her şeyi duvara fırlatıyordum. En sonunda yorgun düştüğümde, başımı yastığa koyar koymaz Bianca'nın ölümüyle ilgili rüyalarımı görmeye başladım...

        YEAH GERİ DÖNDÜÜÜMMMM!!!!!! EVEEET, ŞİMDİ BİR YORUM BOMBARDIMANI İSTİYORUM ÇOK MUUUU??? YAZARINIZ YİNE ÇOCUKLAŞTI AMA NAPİM GECE BU SAATLERDE KAFAM GİDİYO BENİM. HMMM BU BÖLÜM DE İTHAF YOK ÇÜNKÜ (40. KEZ) HATIRLATIRIM Kİ BU HİKAYE DARKPRINCESS_02 YE İTHAF EDİLMİŞTİR!!! ŞİMDİ DİCEKSİNİZ KIZIN DOĞUMGÜNÜ GEÇELİ ÇOK OLDU... ELİMDEN GELENİ YAPIYORUM. BU HİKAYEYİ 2 BÖLÜME BİTİRMEYİ PLANLIYORUM AMA BEN VE PLANLARIM... YANİ BEN  DİYİM 2 BÖLÜME, SİZ DEYİN 5 BÖLÜME BU HİKAYE BİTER VE SONRAAAAA... YOĞUN İSTEK ÜZERİNE ANNABETH FAN CLUB!!!! NEYSE UMARIM BENİ ÖZLEMİŞSİNİZDİR VE YB'Yİ SEVMİŞSİNİZDİR!!